468
| Κοσμάς Βίδος/CreativeProtagon

Το παράπονο της καθαρίστριας

Κοσμάς Βίδος Κοσμάς Βίδος 9 Ιουνίου 2019, 00:01
|Κοσμάς Βίδος/CreativeProtagon

Το παράπονο της καθαρίστριας

Κοσμάς Βίδος Κοσμάς Βίδος 9 Ιουνίου 2019, 00:01

Στην είσοδο μιας πολυκατοικίας στην πλατεία Βικτωρίας έχουν κολλήσει ένα χαρτί όπου διαβάζω: «Παιδιά σας παρακαλώ μην γράφετε στους τοίχους. Είμαι η καθαρίστρια. Δουλεύω με 1 χέρι. Ευχαριστώ». Είναι γραμμένο με κεφαλαία γράμματα, τυπωμένο σε Α4, τοποθετημένο μέσα σε ζελατίνα για να προστατεύεται από τις φθορές. Το διάβασα βιαστικά και συνέχισα το δρόμο μου αλλά, δεν είχα φτάσει στην επόμενη γωνία, επέστρεψα και το φωτογράφησα. Για να το μοιραστώ, να μοιραστώ την απόγνωση μιας σκληρά εργαζόμενης γυναίκας, με εκείνους που εξακολουθούν να θεωρούν πως η βρομιά, η ακαλαισθησία, η αγένεια και η παρακμή δεν είναι συστατικά της ελεύθερης κοινωνίας.

Θυμήθηκα τα «κόκκινα γάντια» του 2014. Ήταν μια εντυπωσιακή επικοινωνιακά δράση από τις καθαρίστριες που διεκδικούσαν την επαναπρόσληψή τους στο υπουργείο Οικονομικών, που όμως την ευτέλισαν πολιτικοί, συνδικαλιστές κλπ. Και η Χάρις Αλεξίου που τότε είχε φορέσει, όπως και οι καθαρίστριες, κόκκινα γάντια για να τους συμπαρασταθεί, λίγο μετά δήλωσε: «δεν φαντάστηκα πως θα το οικειοποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θεωρώ λάθος που πήγα να τραγουδήσω για μια μερίδα απολυμένων γυναικών ούτε με νοιάζει η κακόβουλη κριτική – έχω μέσα μου τη δική μου φωνή δικαιοσύνης που με ησυχάζει. Αλλά, βρε παιδί μου, δεν έπρεπε να πάω στο Σύνταγμα».

Εχουν δει πολλά τα μάτια μας και καθημερινά βλέπουν περισσότερα. Παραμένουμε αυτόπτες μάρτυρες σε μία διαρκώς παρακμάζουσα πόλη. Αν και συνηθισμένα και τα δικά μου μάτια στην ασχήμια και στη βρώμα (η κατάσταση στην πλατεία Βικτωρίας είναι πάντα απερίγραπτη!) αιφνιδιάστηκαν όταν έπεσαν πάνω στα κεφαλαία γράμματα που παρακαλούσαν για το αυτονόητο: Μην καταστρέφετε τη δουλειά μου, μην μου συμπεριφέρεστε σαν να είμαι σκουπίδι, σαν να μην υπάρχω.

Περνώντας απέναντι την Πατησίων συνάντησα μια ομάδα παιδιών που κολλούσαν αφίσες για μια κομματική εκδήλωση, δύο κορίτσια και ένα αγόρι ήταν. Μόνο τυφλωμένοι από τις ιδεοληψίες τους άνθρωποι μπορεί να διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον, οικολογικό και δημοκρατικό και δίκαιο, με αυτό τον τρόπο. Παρανομώντας, ρυπαίνοντας, αδιαφορώντας για το ρημαδιό που αφήνουν στο πέρασμά τους. Μεγάλη η ευθύνη των οικογενειών αλλά και των κομμάτων που τους ανατρέφουν – εκπαιδεύουν.

Δεν ξέρω αν το σημείωμα με τα κεφαλαία το έγραψε πράγματι μια καθαρίστρια ή κάποιος άλλος που ήθελε να στείλει ένα μήνυμα. Καμία σημασία δεν έχει. Το παράπονο που εκφράζει είναι, είμαι σίγουρος, παράπονο όλων των ανθρώπων, γυναικών κυρίως αλλά και ανδρών, που καθημερινά δουλεύουν σκληρά και με ελάχιστα χρήματα για να καθαρίσουν τις γειτονιές και τους δρόμους μας. Τους οποίους δρόμους εμείς αμέσως θα ξαναβρωμίσουμε.

Με τους πολιτικούς και τους καλλιτέχνες (!) να πρωτοστατούν σε αυτό το αίσχος με τις αφίσες τους. Και με τα παιδιά με τα σπρέι της επανάστασης στο χέρι, να κάνουν την κατάσταση χειρότερη. Ελπίζω οι νέες δημοτικές αρχές να κάνουν αυτό που πρέπει και που δεν έχει κάνει κανένας μέχρι σήμερα. Αν και η αφισορύπανση που προκλήθηκε κατά τις πρόσφατες εκλογές δεν μου επιτρέπει να είμαι αισιόδοξος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...