Φέτος τα παιδιά της Γ’ Δημοτικού θα έχουν λιγότερες σκοτούρες στη μελέτη τους. Διότι το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να κάνει μία γενναιόδωρη περικοπή ύλης, αφαιρώντας σελίδες από το βιβλίο των Θρησκευτικών. Oλες οι σελίδες που αφαιρέθηκαν περιλαμβάνουν αναφορές σε άλλες θρησκείες. Προφανώς, κάποιος σκέφτηκε ότι αφού τα παιδιά μας είναι Χ.Ο. δεν χρειάζεται να μαθαίνουν πώς κάνουν τον σταυρό τους οι καθολικοί. Δεν θα τους δώσει το σχολείο ερείσματα για να πάρουν τον λάθος δρόμο.

Κάπως έτσι, λοιπόν, από το βιβλίο των Θρησκευτικών έχουν αφαιρεθεί τα εξής:

Το τραγούδι «Εγώ και εσύ μαζί», του Randy Newman, από το Τoy Story, που ερμήνευσαν στα ελληνικά ο Τζίμης Πανούσης και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Κάποιος θα σκέφτηκε ότι δεν είναι ο μακαρίτης ο Τζίμης κατάλληλος για τα παιδιά μας. Είναι και η παραπομπή σε καρτούν που δύναται να αποσπάσει την προσοχή των μαθητών.

Οι γιορτές των Εβραίων και των μουσουλμάνων. Προφανώς επειδή τα παιδιά δεν χρειάζεται να γνωρίζουν πώς γιορτάζουν οι άλλοι. Γενικώς, δεν χρειάζεται να γνωρίζουν ότι υπάρχουν και άλλοι.

Τα σύμβολα και το όνομα του Θεού στην εβραϊκή και στη μουσουλμανική θρησκεία. Ε, ναι. Είναι να απορείς πώς υπήρχαν αυτά τα πράγματα. Σαν να εκπαιδεύεις ένα παιδί για να γίνει Ολυμπιακός, μιλώντας του για τον ΠΑΟΚ. Γίνονται αυτά;

Οι πιστοί μέσα στο τζαμί την ώρα της προσευχής. Διότι, σου λέει, δεν είναι πιστοί. Αν ήταν πιστοί, δεν θα τους βλέπαμε στο τζαμί, αλλά στην εκκλησία.

Το εβραϊκό Σάββατο. Δεν πάνε στα Mall τα Σάββατα; Δημιουργείται σύγχυση.

Κάλαντα, τραγούδια και θρησκευτικά έθιμα από όλον τον κόσμο. Ενας κόσμος υπάρχει, ο δικός μας.

Το Πάσχα των καθολικών και των Εβραίων. Για την ακρίβεια, δεν είναι Πάσχα. Δεν σουβλίζουν.

Εννοείται ότι δεν θα ασχοληθεί κανένας με τις αλλαγές που έγιναν. Και γιατί να ασχοληθεί; Oποιος ζητήσει τον λόγο θα κατηγορηθεί ότι ενδιαφέρεται για τους μουσουλμάνους και όχι για την ελληνορθόδοξη διάπλαση των παίδων. Και αν επιμείνει, θα τον ρωτήσουν τι διδάσκονται στο Ισραήλ για την ορθόδοξη πίστη μας.

Κάπως έτσι, είναι σαν να έσβησε μία λάμπα που έριχνε λίγο φως στο μάθημα των Θρησκευτικών το οποίο, όσον αφορά τη Γ’ Δημοτικού, προσαρμόζεται στο μέτρο της κατήχησης. Δεν πρόκειται πλέον για μάθημα, αλλά για θρησκευτική διδασκαλία. Σκοπός του δεν είναι η εκπαίδευση με ορθόδοξο προσανατολισμό, αλλά η δημιουργία πιστών μελών του ορθοδόξου πληρώματος που θα αναγνωρίζουν την ύπαρξη μίας αλήθειας, αγνοώντας όλες τις άλλες. Ως μέτρο κατήχησης είναι σωστό. Ως εκπαιδευτική λογική προσβάλλει την εποχή μας και τον σκοπό που οφείλει να υπηρετεί το σχολείο.

Ναι, το πιθανότερο είναι να βγει κάποιος από το υπουργείο για να δηλώσει ότι η αλλαγή κρίθηκε σκόπιμη, επειδή εφαρμόζεται η σχετική απόφαση του ΣτΕ που δίνει άλλο χαρακτήρα στο μάθημα. Ωστόσο σκοπός της παιδείας είναι η διεύρυνση του πεδίου, όχι ο περιορισμός του. Σχετικές αναφορές μπορούσαν να διατυπωθούν και σε αυτό το πλαίσιο. Αρκετοί πάλι λένε ότι τα παιδιά είναι μικρά και ίσως δημιουργείται σύγχυση, θα τα μάθουν στις επόμενες τάξεις κ.λπ. Εχει τη λογική του και αυτό. Τα παιδιά στη Γ’ Δημοτικού μπορεί να εκδηλώσουν απορίες. Αν, όμως, έχουν προετοιμαστεί καλά, όταν, στις επόμενες τάξεις, μάθουν ότι υπάρχουν και άλλοι, το πιθανότερο είναι να αισθανθούν έκπληξη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News