Ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν τοξικοεξαρτημένος, φορέας του HIV και ομοφυλόφιλος. Σύμφωνα με την έρευνα της «ΔιαΝΕΟσις» για τις αξίες των Ελλήνων, καλύπτει τις τρεις από τις πρώτες τέσσερεις κατηγορίες ανθρώπων που οι συμπολίτες μας δεν θα ήθελαν να έχουν για γείτονες -οι πότες έρχονται δεύτεροι μετά τους τοξικοεξαρτημένους.

Και εντάξει, αν θεωρήσουμε ότι ένας τοξικοεξαρτημένος άνθρωπος έχει συχνά απρόβλεπτη συμπεριφορά, είναι να απορείς γιατί αρκετοί συμπατριώτες μας εκδηλώνουν δυσανεξία στη γειτνίαση με φορείς του HIV και ομοφυλόφιλους -ο ιατρικός φάκελος και ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν σε κάνουν καλό ή κακό γείτονα.

Στα βίντεο του φονικού επεισοδίου, ο Κωστόπουλος δέχεται κλωτσιές από τον κοσμηματοπώλη και έναν ακόμα άνθρωπο, ο οποίος, παρεμπιπτόντως μας ενδιαφέρει περισσότερο. Διότι αν στον κοσμηματοπώλη μπορείς να αναγνωρίσεις το δικαίωμα στο σοκ, στον άλλο άνδρα δεν αποδίδεις τίποτα λιγότερο από τυφλή, δολοφονική οργή. Επίσης υπάρχει ακόμα ένας άνδρας, αυτός με την κοτσίδα, ο οποίος προσπαθεί να απομακρύνει τους θηρευτές από τον μισολιπόθυμο, καθολικά ηττημένο Κωστόπουλο. Και γύρω από τη σκηνή σχηματίζεται ένα ημικύκλιο από ανθρώπους που χαζεύουν ή παίρνουν βίντεο. Συνήθως έτσι συμβαίνει. Η σιωπηρή πλειοψηφία παρακολουθεί φοβούμενη να παρέμβει, ενώ οι χρήσιμοι ψύχραιμοι είναι πολύ λίγοι.

Βέβαια κάπου εδώ διαπράττουμε ένα λάθος λογικής, προσπαθώντας να εξάγουμε γενικά συμπεράσματα κοινωνικής συμπεριφοράς, θεωρώντας εξ ορισμού την κοινωνία άγρια, μολυσμένη από ιογενή απάθεια. Ενδεχομένως να πρόκειται για σωστό συμπέρασμα, αλλά η εξαγωγή του χωλαίνει μεθοδολογικά. Αν το περιστατικό λάμβανε χώρα στα βόρεια προάστια, ο Κωστόπουλος μπορεί να είχε ακινητοποιηθεί από σεκιουριτάδες για να παραδοθεί στην Αστυνομία. Και αν το σκηνικό στηνόταν μπροστά σε καμιά αγέλη φασιστοειδών, θα χρειαζόταν κλούβα για να μεταφερθούν όσοι τον σκότωσαν με τα άρβυλά τους. Σε όλες τις περιπτώσεις, οι πολλοί θα χάζευαν με το κινητό στο βίντεο. Δεν είναι η βία ο κανόνας. Η απάθεια είναι. Kαι ασφαλώς η υποκρισία. Διαβάζω σχόλια σοκαρισμένων με τον θάνατο του Κωστόπουλου που δεν είχαν ούτε λέξη να πουν για βίαια περιστατικά και δολοφονίες με «πολιτική» χροιά.

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε από την απάθεια.  Και θα μπορούσε να συμβεί στον οποιοδήποτε στην κατάσταση του. Ας πούμε ότι δεν ήταν ο Ζακ, αλλά κάποιος άλλος. Θα τον έβλεπαν να ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου και θα μιλούσε μόνο ένας. Θα τον έβλεπαν στο περιθώριο της πρέζας, αλλά οι μονάδες απεξάρτησης δεν θα ήταν ποτέ λειτουργικά επαρκείς. Θα τον έβλεπαν να περιμένει τα φάρμακα, όπως οι φορείς του HIV, αλλά τα φάρμακα να μην έρχονται -μαθαίνω ότι ο Κωστόπουλος ήταν από τους «τυχερούς» που δεν του έλλειψαν βασικά φάρμακα.  Όχι, δεν θα υποστηρίξω τον αφορισμό που ρίχνει τη μομφή στα κεφάλια όλων μας. Ως κοινωνία έχουμε φορείς, υποδομές, εντεταλμένα όργανα για αυτές τις καταστάσεις. Και τότε γιατί δεν κάνουν τη δουλειά τους; Μα, επειδή ξέρουν ότι τους Κωστόπουλους, συνήθως, δεν τους κλαίει κανείς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News