Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να υπάρξει ένα πολιτικό ρεύμα που να εκφράσει τους ανεμβολίαστους. Να βγει κάποιος, σαν τον Πάνο Καμμένο στη σωστή στιγμή, λέγοντας ότι ηγείται μίας πολιτικής κίνησης για την προστασία των συνταγματικών δικαιωμάτων τους. Ισως και του εθνικού DNA.

Κάτι πάει να πει ο Βελόπουλος, αλλά δεν τολμά και να το φωνάξει. Ομως βλέποντας το γκελ που κάνουν τύποι σαν τον Γρηγόρη Πετράκο (χιλιάδες like και κοινοποιήσεις σε αντιμεβολιαστικά παραληρήματα) και τη δημοφιλία των σχετικών γκρουπ στο Facebook, σκέφτομαι ότι εκεί έξω υπάρχει ολόκληρη δεξαμενή για να ρίξουν το καλάμι τους διάφοροι καιροσκόποι. Δεν χρειάζονται και πολλά. Μία πολιτική πλατφόρμα που να λέει ότι υπερασπίζεται το δικαίωμα αποχής από το εμβολιασμό, διεκδικώντας «ισονομία» για αυτούς που αρνούνται να βάλουν το μπόλι μέσα τους. Αυτό αρκεί. Θα κολλήσουν από δίπλα και εκείνοι που συνδέουν την καμπάνια εμβολιασμού με σχέδιο αλλοίωσης του εθνικού DNA, με παγκόσμια συνωμοσία αυταρχισμού, με πειράματα, με 5G, υπάρχουν πλέον άπειροι λόγοι. Από κάτω βάζεις και μερικές ιστορίες ανθρώπων που έχασαν τη δουλειά τους επειδή δεν δέχθηκαν να τρυπηθούν με το δηλητήριο και έχεις ένα γκρουπ που μπορεί να μην είναι απόλυτα συμπαγές, πλην όμως τα μέλη του βρίσκουν κοινό τόπο στο κύριο θέμα της εποχής.

Στις 27 Ιουνίου δημιουργήθηκε ένα γκρουπ που διεκδικεί «μαγαζιά χωρίς μπόλι». Μέσα σε τρεις μέρες προσχώρησαν 32.000 άνθρωποι. Είναι να το βλέπει αυτό πολιτικός και να γίνονται τα μάτια του σαν του θείου Σκρουτζ με τα δολάρια. Και εκεί μέσα είναι όλες οι περιπτώσεις που μπορείτε να φανταστείτε. Επαναστατημένοι καφεπώληδες δηλώνουν ότι θα κρατήσουν τα μαγαζιά τους ανοιχτά για όλους, περήφανοι εργαζόμενοι ανακοινώνουν ότι παραιτήθηκαν από τις δουλειές τους, ενώ αναρτώνται αγγελίες αναζήτησης εργασίας χωρίς τεστ και εμβόλια. Πέρα από την άρνηση του εμβολίου, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι οι πολίτες της χώρας δέχονται μία συντονισμένη επίθεση προκειμένου να προχωρήσουν σε εμβολιασμό παρά τη θέλησή τους. Είναι ζήτημα χρόνου να εμφανιστεί κάποιος που θα πει ότι «πρέπει να αφουγκραστούμε τις ανησυχίες των πολιτών» και μετά να αναρωτηθεί αν τίθενται στο περιθώριο οι συνταγματικές ελευθερίες. Αλλωστε και οι περισσότεροι πολιτικοί είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν αναφέρονται στους αντιεμβολιαστές. Προσέχουν πρωτίστως να μην προσβάλλουν τους εν δυνάμει πελάτες.

Για πρώτη φορά στην κοινωνία εμφανίζεται ένα ρεύμα που έχει δυναμική, αλλά είναι ορφανό από πολιτική έκφραση. Ενα θέμα που διχάζει, δημιουργεί καβγάδες σε παρέες και οικογένειες, αλλά παραμένει χωρίς αποτύπωση στον πολιτικό χάρτη -ένας Πολάκης δεν λέει τίποτα. Ευτυχώς. Η απουσία θεσμικά οργανωμένης έκφρασης όλων αυτών επιτρέπει στην κυβέρνηση να λάβει μέτρα πίεσης που, ουσιαστικά, αποσκοπούν στην προστασία της δικής τους υγείας -οι εμβολιασμένοι δεν είναι πλέον τόσο ευάλωτοι.

Το ερώτημα των πολλών εκατομμυρίων αφορά τη δημιουργία ρήγματος στην κοινωνική συνοχή. Υπάρχει, άραγε, διχασμός στην κοινωνία, ικανός να δημιουργήσει εντάσεις; Θα δούμε, άραγε, το φθινόπωρο μία σύγκρουση ανάμεσα στις δύο ομάδες με την Πολιτεία να παίρνει σαφή θέση υπέρ των εμβολιασμένων; Μήπως παρακολουθούμε σε ζωντανή μετάδοση τη βίαιη εθελουσία περιθωριοποίηση ενός μεγάλου αριθμού συμπολιτών; Και αν ναι, πώς θα την αντιμετωπίσουμε; Μπορούμε, αλήθεια να την αντιμετωπίσουμε;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News