Σύμφωνα με την Wikipedia, τα αστέρια γεννιούνται σε νεφελώματα, όταν μια περιοχή καταρρεύσει από το βάρος της. Μπορεί στον ΣΥΡΙΖΑ να μην σκαμπάζουν πολλά από αστρονομία, μερικές λέξεις όμως φέρουν και πολιτική βαρύτητα. Νεφέλωμα, όπως πολιτική θολούρα. Κατάρρευση, όπως δημοσκοπική δυσκολία. Όντως, κάτι τέτοιες συνθήκες γεννούν πάντα ανάγκη για αστέρια.  

Στο βίντεο όπου το κόμμα ανακοίνωνε την αλλαγή του σήματος, το πραγματικό αστέρι δεν ήταν οι γραμμές που σχηματίζουν το «σ» και το «υ». Άλλος ήταν ο πρωταγωνιστής, ο σταρ του κόμματος: ο αρχηγός του. Αυτός επιστρατεύτηκε για να παρουσιάσει το νέο συριζαϊκό αστέρι, επισφραγίζοντας τον τρόπο με τον οποίο θα λαμβάνονται οι αποφάσεις και στην νέα εποχή του ΣΥΡΙΖΑ. 

Τόσο καιρό, στην Κουμουνδούρου τσακώνονταν με πρόσχημα την εσωκομματική δημοκρατία –υποτίθεται, μάλιστα, πως ο Αλέξης Τσίπρας άκουσε την κριτική, πράγμα που φάνηκε από τα πρόσωπα που επέλεξε στον εσωτερικό ανασχηματισμό. Δεν πέρασαν ούτε δέκα μέρες. Όταν ήρθε η ώρα να αλλάξει το σήμα, δεν υπήρξε καμία διαβούλευση στα όργανα. Υπήρξε ανακοίνωση. Το κόμμα, άρα, λειτούργησε και πάλι όπως λειτουργεί συνήθως: μπακγκράουντ για το αστέρι. Πότε κόκκινο, πότε πράσινο, πότε μοβ, αλλά πάντοτε φόντο. 

Το σύνθημα, βέβαια, ήταν διαφορετικό. Το νέο σήμα ήρθε για να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ πιο ελκυστικό, να τον ανανεώσει κάπως με την έναρξη της πολιτικής σεζόν, ειδικά μετά τον «μαύρο Αύγουστο» κατά τον οποίο τα στελέχη τσακώνονταν δημόσια στο ίντερνετ. Ήρθε την κατάλληλη στιγμή, λίγο πριν ο Τσίπρας ανέβει στην Θεσσαλονίκη για την καθιερωμένη ομιλία και την συνέντευξη Τύπου. Δικαιολογώντας, κάπως, την αλλαγή που ξετυλίγεται κάθε χρόνο μπροστά στα μάτια μας, κάθε φορά που το αστέρι του ΣΥΡΙΖΑ λάμπει πάνω από τον Θερμαϊκό. Οι λέξεις «Τσίπρας» και «ΔΕΘ» οδηγούν (ακόμα, μετά από τόσα χρόνια) συνειρμικά στο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Σ’ αυτό που μπορεί να μην εφαρμόστηκε ποτέ, αλλά έγινε μοχλός για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Από τότε, κάθε χρονιά στην ΔΕΘ συμβόλιζε μια μικρή μεταστροφή από την προηγούμενη. 

Δεν είναι κακό τα κόμματα (και τα σήματα) να αλλάζουν, λένε στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είπε και ο αρχηγός του στην παρουσίαση του αστεριού: «Είμαστε προϊόν της εξέλιξης. Ένα κόμμα που μεγάλωσε και ωρίμασε αναλαμβάνοντας το τιμόνι της χώρας σε ιστορικές στιγμές. Ένα κόμμα που δεν έπαψε ποτέ να μετασχηματίζεται, να μαθαίνει, να ακούει, να κατανοεί, να σκέφτεται, να αλλάζει». Το πρόβλημα, εννοείται, δεν είναι όταν τα κόμματα αλλάζουν, αλλά όταν η εξέλιξη απορρέει μονάχα από την ανάγκη παραμονής ή επανόδου στην εξουσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άλλαξε γιατί το ήθελε. Τώρα που έχει περάσει πάνω από έναν χρόνο στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι αντιδράσεις του θυμίζουν 2012 πιο πολύ από ποτέ. Εκτός από τις φορές που ο Τσίπρας απευθύνεται σε διεθνές ακροατήριο: εκεί οι Πρέσπες είναι ακόμα ισχυρό χαρτί και ο πρώην πρωθυπουργός έχει την ευχέρεια να περιγράψει την «αριστερή διακυβέρνηση» ως κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που ήταν.  

Τα κομματικά σήματα, ωστόσο, είναι για εσωτερική κατανάλωση. Το νέο αστέρι που (κατά Λειβαδίτη) «είναι για όλους μας», στην πραγματικότητα δεν είναι για κανέναν: πολλοί εκ των ορίτζιναλ Συριζαίων δεν κατάλαβαν καν γιατί το παλιό σήμα ήταν πρόβλημα, πολλοί εκ των πασοκογενών ακόμα και σήμερα δεν βάζουν τίποτα πάνω από τον ήλιο. 

Οταν η πολιτική δεν μπορεί, αναλαμβάνει η επικοινωνία. Ενίοτε και η γραφιστική. Ένας τέλειος κύκλος θα ήθελε φέτος τον ΣΥΡΙΖΑ, ανανεωμένο και φρέσκο, να παρουσιάζει εν μέσω πανδημίας το «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης 2.0». Κάτι τέτοιο μοιάζει τραβηγμένο ακόμα και για τους πιο φανατικούς Συριζαίους, καθώς θα επέστρεφε το κόμμα και επίσημα στην εποχή της αυταπάτης. Η άλλη επιλογή, ο μετασχηματισμός που θα μπορούσε να επισφραγιστεί στην Θεσσαλονίκη, έχει μετατεθεί για του χρόνου. 

Τι μένει, άρα; Ενα παιδί που μετράει τ’ άστρα. Εχει κι αυτό το κοινό του.   

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News