Το γνωστό και μη εξαιρετέο ριάλιτι μοντέλων έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες εβδομάδες και το απολαμβάνουμε από τους δέκτες μας. Το απολαμβάνουμε, που λέει ο λόγος. Εγώ, μία από τους πιο πιστούς του τηλεθεατές, που στήνομαι κάθε Δευτερότριτο για να το δω παρέα με πατατάκια και σοκολάτες, αυτή τη βδομάδα άλλαξα κανάλι. Γιατί, τι να τα κάνεις τα πατατάκια και τις σοκολάτες, όταν βλέπεις στην οθόνη κατσαρίδες και σκουλήκια;

Αυτή ήταν μια δοκιμασία από την οποία έπρεπε να περάσουν οι παίκτες, στο επεισόδιο της Δευτέρας. Τρεις επιλογές υπήρχαν, κατσαρίδες Μαδαγασκάρης, σκουλήκια και σαλιγκάρια, και μία από αυτές έπρεπε να τη νιώσουν να περπατάει πάνω τους, πάνω στο πρόσωπό τους για την ακρίβεια, προκειμένου να φωτογραφηθούν. Να ιδρώνουν οι παίκτες, άλλοι να σφίγγονται, άλλοι να χλωμιάζουν, και μαζί τους να δυσανασχετείς κι εσύ, που άμα δεις κατσαρίδα στο σπίτι… αλλάζεις σπίτι. Κάνουμε «beauty shot», τους φώναζε μια κριτής από την ασφάλεια της απέναντι όχθης, εκεί όπου οι άνθρωποι έχουν επιλογές. Γιατί στην όχθη των διαγωνιζόμενου, δεν υπάρχουν περιθώρια: αν δεν το κάνεις, φεύγεις.

Στον προηγούμενο κύκλο, δεν τους έβαλαν να περάσουν δοκιμασία με έντομα, αλλά τους υπέβαλαν σε δοκιμασία με φίδια. Και μια κάθετη κατάβαση από θεόρατο τοίχο, που αν έχεις υψοφοβία, την κάνεις μόνο με υπογλώσσιο και αιθέρα. Αν δεν την κάνεις, είπαμε, πας σπίτι σου. Οπως πήγαν δύο παίκτριες που αρνήθηκαν να το υποστούν, τότε.

Κι εσύ που βλέπεις τα επίδοξα μοντέλα να τα κάνουν όλα αυτά, εσύ που τα παρακολουθείς να αγκομαχούν να ξεπεράσουν τους φόβους τους για να μη χάσουν τη θέση στο παιχνίδι, σκέφτεσαι μοιραία: μα τι βλέπω τώρα; Ριάλιτι μοντέλων ή «Fear Factor»;

Ολα τα παραπάνω όμως δεν είναι τόσο τρομακτικά, υπάρχουν και χειρότερα. Τα οποία σε κάνουν να δυσανασχετείς πιο βαθιά και μαυρίζουν για τα καλά τη σκέψη σου. 

Εντουαρντ και Ιριδα, σε φωτογράφιση με κόνσεπτ «γάμος στο Λας Βέγκας». Μπαίνουν στο σετ, κι εκεί ξεκινά ένα άκρως προσβλητικό θέαμα: το αγόρι κακομεταχειρίζεται την παρτενέρ του. Τον βλέπουμε να την πιάνει άγαρμπα, να κολλάει πάνω της, να την τραντάζει, να την αναποδογυρίζει. Ταυτόχρονα, βλέπουμε εκείνη να υπομένει παγωμένη την κακομεταχείριση και να προσπαθεί ν’ αντεπεξέλθει για να μη φανεί αδύναμη. Και η φωτογράφιση συνεχίζεται κανονικά, σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Γιατί δεν μίλησε το κορίτσι, θα μου πείτε. Θα μπορούσε να σταματήσει και να θέσει όρια. Θεωρητικά, ναι. Αλλά δεν το κάνεις εύκολα, όταν όλα γύρω σού λένε ότι εδώ υπομένουμε τα πάντα. Γιατί, αν δεν το κάνουμε, μας λένε απροσάρμοστους και κακούς επαγγελματίες και μας στέλνουν σπίτι μας. Και πώς να σταματήσεις, αλήθεια, όταν κανείς γύρω δεν αντιδρά και αφήνει την κακομεταχείριση να συνεχίζεται, λες και είναι αυτό το φυσιολογικό;

«Ιριδα, είσαι καλά;» Ρώτησε μόνο η Ζενεβιέβ Μαζαρί κάποια στιγμή, αλλά προφανώς δεν ήταν αρκετό. Η φωτογράφιση τέλειωσε, η κοπέλα ένιωσε πιο σκουπίδι από ποτέ, κι έπρεπε να φτάσει η μέρα της αποχώρησης για να γίνει συζήτηση επί του θέματος και να υπάρξει δικαίωση για εκείνη από όλους. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, σίγουρα, αλλά η τρομάρα από αυτό που είδες παραμένει. Ενα αγόρι κακομεταχειρίστηκε ένα κορίτσι και τα αντανακλαστικά όλων ήταν απελπιστικά αργά. 

Κι ένα τελευταίο τρομακτικό, που θα του δώσω τον τίτλο «ελλείψεις βασικών γνώσεων». Τις μετράω και τις καταγράφω, και μέχρι τώρα στη λίστα μου έχω γράψει: Τζον Λένον, Beatles, συνοικέσιο, χίπστερ, σνομπ. Είναι δυνατόν, άνθρωποι είκοσι-είκοσι πέντε χρόνων, να μην ξέρουν τι σημαίνει «συνοικέσιο»; Είναι δυνατόν να μην έχουν καν ακούσει το όνομα Τζον Λένον και Beatles; Είναι, και το είδαμε να συμβαίνει μπροστά μας, σε προηγούμενα επεισόδια του «GNTM». 

Φταίει το νεαρό της ηλικίας γι’ αυτή την τρομακτική έλλειψη βασικών γνώσεων; Φταίει, αλλά φταίνε κι άλλα, πιο βαθιά και πιο μεγάλα. 

ΥΓ. «Πιο κακιασμένη σκρόφα δεν υπάρχει», είπε μια παίκτρια για έναν συμπαίκτη της σ’ ένα επεισόδιο. Μα καλά, έπρεπε να το ακούσουμε αυτό; Ούτε ένα «μπιμπ» στο μοντάζ;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News