Δεν επέλεξα τυχαία τον τίτλο. Είναι η φράση που άκουγα πάντα πριν βγω έξω. Μου την έλεγε η μάνα μου, τη στιγμή που πλησίαζα στην πόρτα, και πάντα έκανα κοροϊδευτική γκριμάτσα. «Σιγά μη μου ρίξουν κάτι στο ποτό, υπερβολές!» απαντούσα κι εξαφανιζόμουν, μπροστά από τα ανήσυχα μάτια της.

Μέχρι που, μια μέρα, μια νύχτα για την ακρίβεια, συνέβη η υπερβολή που φοβόταν. Σε κάποιο μπαρ, με κάποιο αγόρι, που μέχρι τότε μου φαινόταν πολύ εντάξει, χάθηκε η αίσθηση του χωροχρόνου εντός μου ενόσω έπινα το ποτό που εκείνος μου προσέφερε. Το πρώτο ποτό της βραδιάς, να προσθέσω, μην τυχόν και σκεφτεί κανένας δικηγόρος του διαβόλου ότι η αίσθηση του χωροχρόνου χάθηκε λόγω μέθης.

Ηταν μερικά λεπτά της ζωής μου, κατά τα οποία δεν ξέρω τι έγινε. Ενα κενό, που διέκοψε η στιγμή της αφύπνισης από αυτή τη νάρκωση. Σαν να κοιμήθηκα και μετά να ξύπνησα. Βρισκόμουν καθισμένη σε ένα σκαλοπάτι, μέσα στο μπαρ, με την παρέα μου, που μου έριχνε νερό στο πρόσωπο, προσπαθώντας να με συνεφέρει. Χάρη σε αυτήν, και στο τυχαίο γεγονός ότι έφτασε την κατάλληλη στιγμή, ίσως να γλίτωσα τα χειρότερα. Το αγόρι, όπως μου είπαν οι φίλοι, μόλις τους είδε να πλησιάζουν, με άφησε λιπόθυμη όπου βρήκε κι εξαφανίστηκε. Τι είχε στο μυαλό του να κάνει με μια λιπόθυμη κοπέλα; Μόνο ο ίδιος ξέρει.

Το περιστατικό που σας περιγράφω συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Είναι πάνω-κάτω η εποχή που εμφανίστηκαν οι όροι «χάπια βιασμού» και «ραντεβού βιασμού» στο λεξιλόγιο των media. Τα καναδικά μέσα μίλησαν πρώτα για μια ουσία, την οποία επίδοξοι βιαστές χρησιμοποιούσαν για να ναρκώσουν το θύμα τους. Ηταν η φλουνιτραζεπάμη, μια βενζοδιαζεπίνη που συνταγογραφείται για προχωρημένη αϋπνία, αλλά τη χρησιμοποιούν και ως ένα επιπλέον βοηθητικό της αναισθησίας.

Μαζί με την παραπάνω ουσία, στην κατηγορία «χάπια βιασμού» προστέθηκαν και μερικές ακόμα. Το γάμμα-υδροξυβουτυρικό οξύ, ένα φάρμακο για τη θεραπεία διαταραχής του ύπνου. Η γάμμα-βουτυρολακτόνη, ένα ψυχαγωγικό κατασταλτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος, με δράση παρόμοια με των βαρβιτουρικών. Και η κεταμίνη, που χρησιμοποιείται ως αναισθητικό.

Οταν τα εν λόγω σκευάσματα βρέθηκαν στο επίκεντρο ως ουσίες που βοηθάνε έναν βιαστή να ναρκώνει τα θύματά του, με τη βοήθεια του αλκοόλ, οδηγώντας σε απώλεια συνείδησης, εφαρμόστηκαν αυστηρά πρωτόκολλα συνταγογράφησης. Σε αρκετές χώρες, βέβαια, προτίμησαν να αποσύρουν κάποια από αυτά τα σκευάσματα από τα ράφια ή να μην επιτρέψουν την κυκλοφορία τους.

Η περίπτωση της Γεωργίας έφερε ξανά τις ουσίες αυτές στο προσκήνιο και ουκ ολίγοι ειδικοί έχουν βγει τις τελευταίες μέρες για να εξηγήσουν πώς δρουν και τι συμπτώματα επιφέρουν. Το ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι πέφτουν στα χέρια βιαστών λόγω της παράνομης διακίνησής τους, που όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει πάψει να υφίσταται.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι το γεγονός ότι δεν ανιχνεύονται εύκολα. Η επήρειά τους διαρκεί μερικές ώρες, που σημαίνει ότι αν οι εξετάσεις δεν γίνουν εγκαίρως, είναι πολύ πιθανό να χαθούν τα αποδεικτικά στοιχεία από τον οργανισμό του θύματος. Γι’ αυτό και παρά τις πολλές μαρτυρίες και καταγγελίες για βιασμούς που προέκυψαν ύστερα από νάρκωση, μόνο ελάχιστες περιπτώσεις παίρνουν τον δρόμο της Δικαιοσύνης.

Τα «χάπια βιασμού» είναι ένα πρόβλημα που μοιάζει ότι δεν θα βρει εύκολα λύση. Και το «Πρόσεξε μη ρίξουν κάτι στο ποτό σου» της μαμάς δεν είναι, δυστυχώς, μια υπερβολή, όπως νομίζαμε στα χρόνια της αθωότητας. Είναι ένας δικαιολογημένος φόβος, για μια εμπειρία που πολλές Γεωργίες μπορεί να ζήσουν.

ΥΓ. Και πώς να προστατευτείς, αλήθεια; Με το να παραγγέλνεις μπίρα για να ανοίγει μπροστά σου, όπως ακούω συνεχώς να λένε; Λίγο αστείο μου φαίνεται, να βλέπουμε το ζήτημα «πρόληψη» τόσο απλοϊκά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News