O τυχερός αριθμός είναι το 48.189, τόσους σταυρούς πήρε στον Βόρειο Τομέα της Β’ Αθηνών ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Κανένας εκ των υποψήφιων του ΣΥΡΙΖΑ, σε καμία περιφέρεια, δεν κέρδισε περισσότερους σταυρούς στις τελευταίες εκλογές. Και κανένας δεν κατηγορήθηκε τόσο ευθέως για το χαμένο αποτέλεσμα του περασμένου Ιουλίου. Το είπε αρχικά ο Παύλος Πολάκης, αλλά ψιθυρίζεται και από άλλους «προεδρικούς»: αν ο πρώην υπουργός Οικονομικών, που εφάρμοσε κατα γράμμα κάθε μνημονιακή επιταγή, δεν δημιουργούσε το μαξιλαράκι ασφαλείας και φρόντιζε να μοιραστούν επιδόματα νωρίτερα απ’ ό,τι μοιράστηκαν, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε κερδίσει την μεσαία τάξη και θα ήταν ακόμα στην εξουσία. 

Ακόμα και εκείνοι που δεν συμφωνούν με τον Τσακαλώτο αναγνωρίζουν πως η κατηγορία εναντίον του εκτός από αστεία (ποιος υπουργός Οικονομικών παρακούει τον πρωθυπουργό του;) είναι και απόλυτα κυνική. Παίρνει ως δεδομένο πως οι πολίτες αντιδρούν πάντα με τα κατώτερα ένστικτά τους, τρέχοντας πίσω από εκείνους που τους δίνουν κάθε φορά τα περισσότερα –επιχείρημα που θυμίζει περισσότερο παλαιολιθικό πράσινο τεφτέρι παρά (έστω όψιμο) αριστερό πλεονέκτημα. Κυρίως, όμως, η κατηγορία αποδίδει την ήττα σε κάποιον άλλο εκτός του αρχηγού, σε κάτι άλλο από το κεντρικό αφήγημα του κόμματος. Εντελώς τυχαία, αυτός ο άλλος είναι το πιο προβεβλημένο στέλεχος της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Εντελώς τυχαία, πήρε 48.189 σταυρούς. Οι ψηφοφόροι της περιφέρειάς του Τσακαλώτου διαφωνούν εμφανώς με τον Πολάκη.

Ο Τσακαλώτος κέρδισε την δημοφιλία του γιατί εμφανίστηκε σοβαρός στο υπουργείο Οικονομικών μετά τον Γιάνη Βαρουφάκη. Βοήθησε την Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ και δεν έπαιξε παιχνίδια κάτω από το τραπέζι. Είναι ακόμα βουλευτής από διαφορετική πάστα, αποδείχθηκε εξαιρετικός ομιλητής στην Βουλή: μπορεί με χαρακτηριστική ευκολία να χρησιμοποιεί ατάκες του Αντώνη Πανούτσου, να πίνει κοκτέιλ με την Σκάρλετ Γιόχανσον και να συγκρίνει τη ΝΔ με φυματική σαρανταποδαρούσα με πρόβλημα μηνίσκου, ενώ παράλληλα μιλά λατινικά, τσακώνεται για τον Μαρξ με τους βουλευτές του ΚΚΕ και διδάσκει σε συντρόφους και αντιπάλους τον Αυγουστίνο και την σχέση του με το σεξ.

Εχει συγκεκριμένη άποψη για την επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ, για τον τρόπο που πρέπει να γίνει η διεύρυνση χωρίς το κόμμα να απολέσει τον αριστερό του χαρακτήρα. Σίγουρα, η δημιουργία μιας πασοκικής καρικατούρας είναι το τελευταίο που τον ενδιαφέρει. Όπως φάνηκε από την συνέντευξη στην «Έποχη» που προκάλεσε το μεγάλο σούσουρο εντός του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει και πολύ πρόβλημα να το πει. 

Ισως ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσακαλώτου να μην κέρδιζε ποτέ ούτε μια εκλογική αναμέτρηση –η ιδεολογική καθαρότητα πολλές φορές γυρνά μπούμερανγκ. Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Βγάζοντας από πάνω του τον χαρακτηρισμό του δελφίνου και χωρίς ούτε μια στιγμή να αμφισβητήσει την θέση του Αλέξη Τσίπρα (ούτε καν για λογαριασμό κάποιου άλλου) είναι ελεύθερος να κάνει την πολιτική κριτική που κρίνει απαραίτητη. Ή τουλάχιστον, έτσι νομίζει. Το πρόβλημα είναι ότι ο Τσακαλώτος δεν είναι μόνος του. Πολλοί από όσους έζησαν όλες τις φάσεις του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν στην άφιξη των συριζοπασόκων νεοφερμένων μια βάρβαρη επέλαση σε ιδεολογικό, πολιτικό και κομματικό επίπεδο, με την ανοχή ή ακόμα και την ενθάρρυνση του προέδρου. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πασοκοποιηθεί πλήρως, θα γίνει κακό αντίγραφο της εποχής της παντοδυναμίας Παπανδρέου –κανείς δεν θα μπορεί να αντιδρά στις αποφάσεις όπως σήμερα. Αν πάλι η πασοκοποίηση αποτύχει, τότε φταίχτης θα είναι ο ίδιος ο Τσακαλώτος και όσοι δεν βοήθησαν αρκετά το εγχείρημα. 

Δεν χρειάζεται, στην πραγματικότητα, κανένα συνέδριο και καμιά πασοκοποίηση. Το ίδιο έργο έχει παιχτεί πολλές φορές στον ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη δεκαετία –είναι όμως πιο εύκολο να κοιτά κανείς από την άλλη όταν δεν βρίσκεται στο στόχαστρο. Οι πρώτες νήξεις για αποχώρηση όσων διαφωνούν με τον τρόπο που ο Τσίπρας επιχειρεί τη διεύρυνση έχουν ήδη ξεκινήσει. «Ποιος και από πού διώχνει κάποιους άλλους άραγε;», αναρωτήθηκε η Αννέτα Καββαδία με αφορμή τα σχόλια του Νίκου Καρανίκα και το άρθρο της Θεοδώρας Τζάκρη. Την ίδια ακριβώς απορία είχαν κάποτε στην περίφημη Ανανεωτική Πτέρυγα λίγο πριν αποχωρήσουν από τον ΣΥΝ που θα γινόταν ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνηση. Ακολούθησαν πολλοί και διαφορετικοί. Όλοι με παρόμοιες απορίες. 

Αυτή όμως είναι μια ιστορία γι’ αργότερα. Ο βρετανοτραφής Τσακαλώτος ξέρει, ίσως καλύτερα από τον καθένα, πως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να διασχίζεις μια γέφυρα πριν φτάσεις σε αυτή.    

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News