Η μια οπτική γωνία του πράγματος είναι ότι ο Βρούτσης τα ‘κανε σαλάτα με τα vouchers και αυτό είναι μέγα πολιτικό ζήτημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ διάλεξε αυτό τον τρόπο να βλέπει τα πράγματα, λογικό και αναμενόμενο. Η άλλη οπτική γωνία είναι ότι μέσα σε τρομακτική και πολυσχιδή κρίση που χτύπησε την χώρα, χρειάστηκαν πενήντα καίριες κυβερνητικές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις. Οι σαράντα εννιά πήγαν περίφημα, μία αστόχησε. Δεν το λες και άσχημο ρεκόρ. Αυτή είναι η κυβερνητική οπτική, επίσης λογική και αναμενόμενη.

Κι αφού έγινε αυτό, ας το δούμε λίγο βαθύτερα, ακολουθώντας τους πιθανότερους διαδρόμους του πρωθυπουργικού μυαλού. Όποιος είχε την φαεινή ιδέα της ενίσχυσης των επιστημόνων μέσω της κατάρτισης μεταφράζοντας την σε συγκεκριμένη πολιτική και διαχειριστική πρόταση, το έκανε δολίως ή αδόλως; Κοντολογίς, αυτός (ή αυτή) που εμφανίστηκε στην αρμόδια τηλεδιάσκεψη και έπεισε το επιτελείο (μαζί με τον Πρωθυπουργό) ότι έτσι πρέπει να προχωρήσει το πράγμα, έκανε απλώς έναν λάθος υπολογισμό ή είχε συνειδητό στόχο να μοιράσει χρήμα σε κάποιους;

Διότι αν το πρώτο συγχωρείται υπό προϋποθέσεις, το δεύτερο –άπαξ και αποκαλύπτεται– απαιτεί κεφάλι επί πίνακι. Ποιο κεφάλι όμως; Διότι σε αυτές τις συσκέψεις που λαμβάνονται οι αποφάσεις για επί μέρους πολιτικές, παίρνουν μέρος και ανώτατοι υπηρεσιακοί παράγοντες οι οποίοι στο τέλος-τέλος έχουν και την ευθύνη της υλοποίησης τους. Ισως αυτό εξηγεί γιατί μαζί με το πρόγραμμα των voucher δεν εκπαραθυρώθηκε και το κεφάλι του Γιάννη Βρούτση. Διότι απλούστατα, δεν ήταν δική του πρόταση. Ηταν της κυρίας Στρατινάκη, γενικής γραμματέως του υπουργείου Εργασίας και υπηρεσιακά υπεύθυνης για τα προγράμματα κατάρτισης.

Προφανώς ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ενέκρινε αυτή την πρόταση. Την θεώρησε δημοσιονομικά συμφέρουσα και κατ’ αυτή την έννοια έξυπνη. Αντί να φύγουν 200 τόσα εκατομμύρια από το κρατικό ταμείο (που το γεμίζουν είτε οι φόροι μας, είτε δανεικά από τις αγορές που διογκώνουν το χρέος), θα αξιοποιούνταν λιμνάζοντα χρήματα από το ΕΣΠΑ. Δεν το λες κακό.

Αυτό δεν απαλλάσσει παντελώς τον κ. Βρούτση, υπό την έννοια ότι ως αρμόδιος υπουργός δεν διαφώνησε με την ουσία της πρότασης. Βλέποντας ότι γίνεται αποδεκτή στα ψηλότερα απ’ αυτόν κλιμάκια, την άφησε να κυλήσει. Τουναντίον, μαθαίνω ότι στην τηλεδιάσκεψη υπήρξε άτομο που εμφαντικά εξέφρασε τις αμφιβολίες του, προβλέποντας μάλιστα επακριβώς τι θα ακολουθούσε. Ομολογώ ότι δεν ξέρω ποιος ήταν, θα άξιζε πάντως τον κόπο να μάθουμε.

Οσον αφορά το δολίως ή το αδόλως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι πρόκειται για σκάνδαλο. Το είπε ευθέως ο Τσίπρας στην Βουλή, μιλώντας μάλιστα και για πιθανό «άρωμα Μητσοτάκη». Προφανώς ξέροντας πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια είχαν διαμοιράσει οι Συριζαίοι υπουργοί σε δικούς τους ΚΕΚάδες με διαδικασίες πιο διάτρητες κι από ελβετικό τυρί, ασφαλώς υποπτεύεται ότι και επί του προκειμένου συνέβαινε ακριβώς το ίδιο. Το θέμα είναι τι υποθέτει ή υποπτεύεται ό Κυριάκος, για τον φορέα της συγκεκριμένης πρότασης. Αγνοώ τις πρωθυπουργικές σκέψεις, θα τις αντιληφθούμε στον ανασχηματισμό.

Η κυρία πάντως που κατηγορήθηκε από τον φιλοσυριζαϊκό Τύπο ότι είχε παλιότερη επιχειρηματική σχέση με τα ΚΕΚ και τώρα είναι σύμβουλος της ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας, δεν υπηρετεί στο γραφείο του κ. Βρούτση, αλλά στο γραφείο της κυρίας Στρατινάκη. Ο υπουργός Εργασίας δεν «έδωσε» την σύμβουλο της γενικής του γραμματέως, προτίμησε να στρέψει την συζήτηση στα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ στην επιμόρφωση. Ορθώς έπραξε. Αφού αυτός έχει την πολιτική ευθύνη του υπουργείου, αυτός θα υποστεί και το σύνολο της κριτικής. Θα ήταν όμως πολιτικά έντιμο να βγει η ίδια η κυρία Στρατινάκη δημόσια και να ενημερώσει για την σύμβουλο της, για να ξέρουμε κι εμείς τι γίνεται αλλά και για να απαλλάξει τον προϊστάμενο της από ένα μέρος του βάρους που δεν του ανήκει εν συνόλω. Δεν το έκανε. Δεν γλύτωσε βέβαια την δημοσιοποίηση, το είπε φαρδιά πλατιά ο Τσίπρας στην ολομέλεια.

Ολο το συμβάν πάντως, μας υπενθυμίζει μια παλιά αρχή της πολιτικής επικοινωνίας. Αν σήμερα συλληφθεί κάποιος επ’ αυτοφόρω να ρίχνει ένα αδικαιολόγητο χαστούκι σε κάποιον, ο θύτης θα καταδικαστεί ακόμα και αν το θύμα του χαστουκιού είναι κοινό μυστικό ότι έχει διαπράξει δέκα φόνους. Ας μην ξεχνούν αυτό τον κανόνα στην κυβέρνηση. Ως τώρα τους ευνοούσε, αυτή τη φορά αντιστράφηκε η κατάσταση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News