Ο Πάνος Καμμένος ευχαρίστησε προσωπικά την Παναγία για την απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών μας. Βέβαια υιοθέτησε την ιδιότητα της «Ελευθερώτριας», με την οποία η Μεγαλόχαρη μεριμνά για τις εγκύους, αλλά, εντάξει, ο Καμμένος είναι.

Ενδεχομένως σε μία άλλη χώρα να γελούσαν ακόμα και οι εικόνες των αγίων με το εξωφρενικό του πράγματος -ο υπουργός Αμυνας να ευχαριστεί το θείο για την παρέμβαση του και μάλιστα σε μία χώρα που δεν μοιράζεται την ίδια θρησκευτική πίστη. Τουλάχιστον όταν απελευθερώθηκαν τα παιδιά από το σπήλαιο της Ταϊλάνδης, ο Τέρενς Κουίκ είχε ευχαριστήσει εκτός από την Παναγία και την τοπική θεότητα, υπαινισσόμενος μία ενδεχόμενη συνεργασία στη σφαίρα του υπερφυσικού.

Ο Αλέξης Τσίπρας, ένας πολιτικός που είχε το θάρρος να δηλώσει άθεος, έκανε ένα tweet για τον Δεκαπενταύγουστο και την Ορθοδοξία. Θα πείτε ότι Πρωθυπουργός είναι, αυτά προβλέπονται από το πλαίσιο δουλειάς. Ναι, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το κατά πόσο ο Πρωθυπουργός δύναται να καταφεύγει σε όρους κατήχησης, μιλώντας για πίστη. Αλλά και ο προκάτοχός του, ο Αντώνης Σαμαράς, μιλούσε για το θείο λες και διατηρούσε ειδική σχέση μαζί του, προκαλώντας τη λοιδορία της «προοδευτικής» αντιπολίτευσης.

Δεκαπενταύγουστος, το μικρό Πάσχα της Ορθοδοξίας, σπουδαία μέρα για την παράδοση του λαού μας. Η δύναμη της πίστης, όπως κι αν την βιώνει ο καθένας μας, είναι κινητήρια δύναμη για να αντιμετωπίζουμε τις προσωπικές και συλλογικές δυσκολίες.

— Prime Minister GR (@PrimeministerGR) August 15, 2018

Θα πείτε ότι στη χώρα που ζούμε οι πολιτικοί υποχρεούνται να κάνουν τον σταυρό τους επειδή έχουν την εύνοια, ενίοτε και την ανοχή της Εκκλησίας. Όμως εδώ η πολιτική σημειολογία μας δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με θεομπαίχτες. Όταν ο ένας αναρτά στο twitter την Παναγιά και ο άλλος αναφέρεται στο μικρό Πάσχα της Ορθοδοξίας και στη δύναμη της πίστης, η στόχευση είναι σαφής και απευθύνεται στο θρησκευτικό συναίσθημα των πολιτών, πρωτίστως εκείνων που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα. Ναι, το έκαναν και οι προκάτοχοι του Τσίπρα (για την περίπτωση Καμμένου δεν υπάρχει προηγούμενο, είναι μοναδικός), αλλά υποτίθεται αυτός ήρθε ως Μεσσίας της προόδου. Αν μη τι άλλο, οι προηγούμενοι δεν είχαν πουλήσει πρόοδο στο κοινό, δηλώνοντας άθεοι.

Όλο αυτό συμπυκνώνεται στα μηνύματα και στα σταυροκοπήματα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο αρχηγός του κράτους, ο θεματοφύλακας ενός θεσμού που οφείλει εξ ορισμού να είναι κοσμικός, θρησκεύεται με ύφος που λες και αντιπροσωπεύει όλους μας. Ασφαλώς ο άνθρωπος έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει και να ασκεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Οφείλει όμως να είναι λίγο πιο προσεκτικός, όπως και ο προοδευτικός Πρωθυπουργός μας, όταν συνδέει τον λαό με την πίστη. Αυτά που λέει ο ιεράρχης για το ποίμνιο, δεν έχουν θέση στον πολιτικό λόγο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News