Οι μάγοι των επενδύσεων και των χρηματιστηρίων, οι καρχαρίες του καπιταλισμού και τα αρπακτικά των αγορών έχουν τη συνταγή: «Αγόραζε όταν το αίμα ρέει απ’ στους δρόμους και πούλα όταν οι άλλοι βγουν απ’ τα σπίτια τους για να χορέψουν». Κοντολογίς, ο έξυπνος βρίσκει τις ευκαιρίες στη χειρότερη ώρα μιας κρίσης, όταν οι ελπίδες των πολλών είναι στο ναδίρ και η απελπισία τους στο ζενίθ. Τότε τα πάντα πουλιούνται κοψοχρονιά, οι ευκαιρίες τρέχουν στα χαντάκια των πεζοδρομίων σαν τα νερά ύστερα από νεροποντή. Μόνο που δεν υπάρχει κανείς να τις περιμαζέψει.

Τότε είναι που οι ολίγοι με ψυχραιμία, πόρους, καθαρή ματιά προς το μέλλον και τον απαραίτητο κυνισμό, αρπάζουν τον ταύρο απ’ τα κέρατα. Θα πουλήσουν σε πολλαπλάσια αξία όταν η αισιοδοξία φθάσει στο peak, θα αποθηκεύσουν και θα περιμένουν την επόμενη καταβύθιση. Πόσο χαζά και παρωχημένα ακούγονται σήμερα όλα αυτά, έτσι; Πόσο ανούσια και κυνικά, όταν η πανδημία κρώζει σαν κοράκι που έχει θρονιαστεί στα κεραμίδια μας και όταν όλοι μας είμαστε εν δυνάμει υποψήφιοι για μια Eντατική που δεν θα υπάρχει. Και όμως, τώρα γίνονται τα μεγάλα deals.

Τώρα που η κρίση στερεί την αίσθηση ισότητας ανάμεσα στα μέρη, το ένα διαθέτει ρευστό και άνεση χρόνου, το άλλο έχει χρέη και κλειστούς ορίζοντες. Τώρα είναι που αλλάζουν χέρια μαγαζιά και επιχειρήσεις, τώρα είναι που γίνονται οι μεγάλοι εκβιασμοί κάτω απ’ το τραπέζι, μακριά από τα μάτια των συφοριασμένων μισθωτών που χαίρονται επειδή αυτό τον μήνα τα 530 του επιδόματος θα γίνουν 800 και θα μπορέσουν να κάνουν Χριστούγεννα.

Διεθνή κοράκια τριγυρίζουν στην κτηματαγορά και ζητούν ξενοδοχεία σε όλη την Ελλάδα. Αγοράζουν κάτω από τη μισή εμπορική αξία που είχαν πριν από δυο χρόνια. Πληρώνουν όμως μετρητά. Η αναβολή πληρωμών από την TUI ήταν βούτυρο στο ψωμί τους. Ξενοδόχοι που ήδη ακροβατούσαν στο χείλος της καταστροφής και περίμεναν τα λίγα χρήματα του πολυεθνικού κολοσσού για τις διανυκτερεύσεις του 2020 ώστε να ξελασπώσουν, έμαθαν την τελευταία βδομάδα ότι θα πληρωθούν τον Μάρτιο του 2021. Την ίδια στιγμή, οι κρατήσεις για το πρώτο εξάμηνο του καινούργιου χρόνου είναι μηδενικές. Κι ένας Κινέζος με χαρτοφύλακα γεμάτο μετρητά στέκει στο κατώφλι τους. Τι θα κάνουν;

Στο έρημο εμπορικό κέντρο της Αθήνας, σε μια ακτίνα ενός χιλιομέτρου από την Ακρόπολη, δικηγόροι και κτηματομεσίτες «κουβεντιάζουν» με ιδιοκτήτες καφέ και εστιατορίων. «Αγοράζουν» τις επιχειρήσεις, αναλαμβάνοντας απλώς να ξεπληρώσουν τα χρέη, το προσωπικό, τις εισφορές και τις επιταγές τους. Κοντολογίς, απαλλάσσουν τον ιδιοκτήτη από έναν βραχνά και του δίνουν τη δυνατότητα να ξεκινήσει ξανά κάποια στιγμή από την αρχή, δίχως βάρη. Αγοράζουν μεν, με μια προϋπόθεση δε: να συνεννοηθούν δυο και τρία μαγαζιά στη σειρά για να πουλήσουν όλοι μαζί, έτσι κι αλλιώς άπαντες στην ίδια μοίρα είναι. Οι «αγοραστές» δεν θέλουν μικρομάγαζα, θα συνενώσουν δύο και τρία γειτονικά φαλιρισμένα, για να φτιάξουν ένα μεγάλο με ενιαίο εξωτερικό χώρο. Ξέρουν αυτοί.

Τα κυβερνητικά μέτρα στήριξης της αγοράς και των θέσεων εργασίας, προς το παρόν, λειτουργούν σαν αναπνευστήρας. Αναβάλουν όλες τις υποχρεώσεις για το μέλλον και χορηγούν μια ελάχιστη ρευστότητα ώστε να μην μπει λουκέτο παντού. Όμως και οι «αγοραστές» κινούνται. Ξέρουν ότι από εκείνους που μπαίνουν στον αναπνευστήρα, ένα 20%-30% στο τέλος θα πεθάνει. Και αυτοί θα είναι εκεί, με τη μεζούρα στο χέρι, για να του πάρουν τα μέτρα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News