Διάβαζα κάπου ότι η F1 και το τένις έχουν τις μεγαλύτερες σωματικές απαιτήσεις και τη μεγαλύτερη συγκέντρωση από κάθε άλλο σπορ. Δεν έχω γνώμη, αλλά πιστεύω ότι το τένις είναι τόσο απαιτητικό που καμία χώρα, όσο και αν τον χρειάζεται, δεν μπορεί να «κατασκευάσει» πρωταθλητή.

Το Τop 20 των ανδρών ATP Rankings στο τένις έχει τρεις Ισπανούς, τρεις Ρώσσους, τρεις Καναδούς, δύο Ελβετούς, δύο Ιταλούς, έναν Σέρβο, έναν Αυστριακό, έναν Γερμανό, έναν Αργεντίνο, έναν Γάλλο, έναν Βέλγο και έναν Ελληνα.

Αντίθετα δεν υπάρχει ούτε ένας Αγγλος ή Αυστραλός, παρότι το τένις είναι από τα παραδοσιακά σπορ στις δύο χώρες. Ούτε ένας Σουηδός, παρότι ανάμεσα στο 1980 και 2000 η Σουηδία με επικεφαλής τον Μποργκ, τoν Βιλάντερ και τον Εντμπεργκ, ήταν τενιστική υπερδύναμη.

Η απόδειξη όμως ότι το τένις παίζεται από αθλητικές ιδιοφυΐες που έτυχε να γεννηθούν σε μια χώρα και να πάνε μικροί σε μία τοπ ακαδημία βρίσκεται στο αμερικάνικο τένις. Στο γυναικείο τένις η Αμερική έχει τη Σερένα Γουίλιαμς, αλλά στο ανδρικό –μα τον Κόνορς και τον Μακ Ενρόε– ενώ υπάρχουν 18 τενίστες στο Top 200, πιο ψηλά στην κατάταξη είναι ο Τζον Ιζνερ. Ετών 35 στη 24η θέση του Top 200, που αποφάσισε να μην παίξει στην Αυστραλία επειδή πριν από τους αγώνες έχασε στο Ντάλρεϊ Οπεν.

Οι αθλητικές εταιρείες θα έδιναν την ψυχή τους στον διάβολο για έναν Μακ Ενρόε για να τα βάζει με τους διαιτητές. Αν οι politically correct εποχές δεν αντέχουν έναν Μακ Ενρόε και οι Αγκάσι δεν βρίσκονται εύκολα, έστω έναν Αντι Ρόντινγκ, να φορέσει αλανιάρικα ανάποδα το τζόκεϊ καπελάκι του. Οι εταιρείες όμως πρέπει να αρκούνται στον 35άρη Ιζνερ και άλλους 17 Αμερικάνους, που κανένας τους δεν βρίσκεται στο Top 20.

Μπορεί να λέγεται ότι το επόμενο Νο 1 στο τένις είναι ένας 15χρονος πιτσιρικάς που χτυπάει πέντε χιλιάδες μπάλες την ημέρα στις ακαδημίες του Μπολετιέρι, αλλά κανένας δεν μπορεί να πει από ποια χώρα είναι ο πιτσιρικάς. Οπως είπαμε, καμία κυβέρνηση, κανένα πρόγραμμα δεν μπορεί να κατασκευάσει έναν Top 20 τενίστα. Επειδή κανένα πρόγραμμα και καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κατασκευάζει αθλητικές ιδιοφυΐες.

Επειδή όλο και κάποιος θα γράψει ότι το κράτος πρέπει να εκμεταλλευθεί τις επιτυχίες του Τσιτσιπά. Μπορεί να το κάνει, αλλά όχι για να βγάλει περισσότερους τσιτσιπάδες και περισσότερες τσιτσιπούδες, που ούτε η Αμερική δεν το καταφέρνει, αλλά για να επισκευάσει, να φτιάξει γήπεδα όπου οι πολίτες θα μπορούν να παίζουν τένις. Αθλητικές χώρες δεν είναι αυτές που έχουν έναν πρωταθλητή, αλλά εκατομμύρια που αθλούνται.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News