Το «Love, Actually» βγήκε στις οθόνες τα Χριστούγεννα του 2003, λίγα χρόνια αφότου ο Μπιλ Κλίντον και ο Τόνι Μπλερ είχαν επιλέξει να καλλιεργήσουν την «ειδική σχέση» ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Στη θέση του προέδρου βρισκόταν πλέον ο Τζορτζ Μπους, όμως η «ειδική σχέση» είχε συνεχίσει ακάθεκτη –και πλέον χωρίς την ιδεολογική συγγένεια του Tρίτου Δρόμου.

Το 2003 ήταν μια χρονιά-σταθμός, η χρονιά που οι ΗΠΑ θα ξεκινούσαν τον πόλεμο στο Ιράκ για πυρηνικά τα οποία, όπως αποδείχθηκε, δεν υπήρξαν ποτέ. Ο Μπλερ όχι μόνο θα συμμετείχε σε έναν πόλεμο που δεν έπρεπε να γίνει ποτέ, αλλά θα πίεζε τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να κάνουν το ίδιο. Αυτή την επιλογή του η Βρετανία δεν τη συγχώρεσε ποτέ. Ακόμα και σήμερα, η κληρονομιά του αμαυρώνεται από τον τρόπο που αψήφησε τόσο το κόμμα του όσο και τη βρετανική κοινωνία, για χάρη της «ειδικής σχέσης».

Στο «Love, Actually» ο βρετανός πρωθυπουργός δεν ήταν ο Μπλερ, αλλά ο Χιου Γκραντ. Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν ήταν ο Μπους, αλλά ο Μπίλι Μπομπ Θόρντον. Πριν από τη συνέντευξη Τύπου της επίσκεψης του Αμερικανού στην Ντάουνινγκ Στριτ, ο Χιου Γκραντ έχει αποφασίσει να δεχτεί τα πάντα, διαφωνώντας ακόμα και με τους πιο στενούς συμβούλους του. Και ξαφνικά, την ώρα της συνέντευξης, αλλάζει γνώμη: «Είμαστε η χώρα του Σαίξπηρ, του Τσόρτσιλ, του Σον Κόνερι, του Χάρι Πότερ. Του δεξιού και του αριστερού ποδιού του Μπέκαμ. Ένας φίλος που μας κάνει μπούλινγκ, δεν είναι πια φίλος». Αυτή η σκηνή από μια ρομαντική κομεντί, για ένα θέμα που στην ταινία δεν αποκαλύπτεται, έκανε μεγαλύτερη ζημιά στον Μπλερ από κάθε κριτική που του έγινε. Απηχούσε εντελώς την ψυχολογία των Βρετανών – ο πρωθυπουργός τους, έστω ένας πρωθυπουργός-αποκύημα κάποιας φαντασίας, είχε ορθώσει το ανάστημά του.

Πολλοί στα social media μνημόνευσαν αυτή τη σκηνή όταν είδαν τον Νίκο Δένδια να απαντά στον Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Το έκαναν γελώντας, ενδεχομένως κοροϊδεύοντας και λίγο. Πίσω όμως από το προφανές του πράγματος, όταν ο υπουργός Εξωτερικών απαρίθμησε τις διαφωνίες με την Τουρκία μπροστά στις κάμερες, κατάφερε να κερδίσει την ψυχολογία των Ελλήνων. Των ίδιων που έχουν κουραστεί να «κάνουν υπομονή» στα Ελληνοτουρκικά ή ακόμα και να ενοχλούνται από τις διαρκείς προκλήσεις των απέναντι. Ο Δένδιας τους κέρδισε γιατί, όπως σχολίαζαν την επόμενη μέρα, «έβαλε τα πράγματα στη θέση τους». Κι αυτό έγινε ανεξαρτήτως κόμματος ή ιδεολογικής τοποθέτησης, διαπέρασε οριζόντια ένα κομμάτι του πληθυσμού. «Επιτέλους, κάποιος έπρεπε να τα πει».

Στην ταινία, ο λόγος για τον οποίο ο Χιου Γκραντ επιλέγει να ορθώσει ανάστημα στον Μπίλι Μπομπ Θόρντον δεν είναι, βέβαια, η τιμή της Βρετανίας. Το έκανε για μια γυναίκα –άρα δεν σκέφτηκε ούτε τις συνέπειες, ούτε τις διεθνείς συνθήκες. Στη συνέντευξη Τύπου Δένδια-Τσαβούσογλου ξέρουμε πως θέλαμε να ακούσουμε όσα είπε ο υπουργός Εξωτερικών. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι τι αποτέλεσμα θα έχουν όσα είπε. Δεν ξέρουμε τι σήμαινε η προειδοποίηση Τσαβούσογλου ότι ο Δένδιας «έφερε αυτά που συζητούν μεταξύ τους στα ΜΜΕ». Δεν ξέρουμε αν με αυτόν τον τρόπο χύθηκε η καρδάρα με το γάλα στις Διερευνητικές, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πότε και πώς θα επιλέξουν να απαντήσουν από την Τουρκία. Μόνο οι διπλωμάτες μπορούν να αντιληφθούν αν ένας κύκλος έκλεισε ή αν άνοιξε ένας καινούργιος –σίγουρα, δεν ξέρουν όσοι κρεμούν αναλύσεις επί αναλύσεων στο facebook. Αυτοί ξέρουν μόνον ότι το χάρηκαν. Και με βάση αυτό κρίνουν τον Δένδια, την κυβέρνηση και την επόμενη μέρα. Ετσι συμβαίνει κάθε φορά που κερδίζει το «κοινό περί δικαίου αίσθημα».

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση ήθελε μια νίκη. Αυτή η νίκη δεν μπορούσε να έρθει στο πεδίο της πανδημίας, με τα κορονοπάρτι να αυξάνονται όσο περνούν οι μέρες, ούτε μπορούσε να έρθει στο πεδίο της οικονομίας. Η ευρωπαϊκή συνθήκη, όμως, επέτρεπε μια σχεδιασμένη απάντηση στην Άγκυρα: μετά το #sofagate, στις Βρυξέλλες έχουν σκληρύνει (έστω προσωρινά) απέναντι στην Τουρκία. Η ευκαιρία ήρθε όταν ο Δένδιας προκλήθηκε. Και μαζί έφερε τη γενική αποδοχή ενός λαού που έχει άχτι τον γείτονά του και μια μακρόχρονη ιστορία με διενέξεις, στις οποίες ο ρεαλισμός μεταφράζεται σε ενδοτισμό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News