Γεννημένος το 1934, o Ρίτσαρντ Ράσκιντ ήταν ένας πολύ καλός junior τενίστας, αρχηγός της ομάδας τένις του Γέιλ όπου είχε σπουδάσει οφθαλμολογία, και νικητής στα μονά και τα διπλά του πρωταθλήματος τένις του ναυτικού, στο οποίο είχε υπηρετήσει την θητεία του. Το 1975 ο Ρίτσαρντ Ράσκιντ άλλαξε φύλο και όνομα και ονομάστηκε Ρενί Ρίτσαρντς. Ενώ σαν Ράσκιντ στο ανδρικό επαγγελματικό τένις δεν θα είχε καμία τύχη, το πολύ καλό σέρβις αριστερόχειρα που είχε ακόμα και στα 41 του, στο γυναικείο επαγγελματικό τένις τον έκανε υπολογίσιμη δύναμη.  Το 1976 πήρε μέρος στο τουρνουά της Λα Γιόλα, όπου διέλυσε τις αντιπάλους. Όταν την ίδια χρονιά δήλωσε συμμετοχή στο Τένις Γουίκ Οπεν στο Νιου Τζέρσεϊ η παγκόσμια αλλά και αμερικανική ομοσπονδία αντισφαίρισης απέσυραν τη στήριξη τους στο τουρνουά και ζήτησαν από κάθε τενίστρια να κάνει τεστ χρωμοσωμάτων για το φύλο πριν πάρει μέρος σε επίσημους αγώνες. 

Η Ρενί Ρίτσαρντς αρνήθηκε αρχικά να κάνει το τεστ. Αργότερα δέχτηκε να κάνει το τεστ αλλά τα αποτελέσματα ως προς το φύλο δεν ήταν κατηγορηματικά. Η ομοσπονδία ζήτησε να γίνει και δεύτερο τεστ, η Ρίτσαρντς προσέφυγε στα δικαστήρια. Τελικά δικαιώθηκε όταν ο δικαστής έκρινε ότι η Ρίτσαρντς ήταν γυναίκα· η ομοσπονδία δεν μπορούσε να την αποκλείει από τους αγώνες. Μετείχε στα μονά στο US Open του 1977, αλλά σε ηλικία 43 πλέον ετών εχασε από τη Βιρτζίνια Γουέιντ στον πρώτο κιόλας γύρο. 

Η υπόθεση με την συμμετοχή της νεοζηλανδής transgender Λόρελ Χάμπαρντ στην άρση βαρών στους Ολυμπιακούς του Τόκιο έχει προϊστορία. Η καλύτερη επίδοση της Λόρελ Χάμπαρντ σαν άνδρας ήταν το 1998, όταν σε ηλικία 20 ετών, στην κατηγορία των 105+ κιλών, σήκωσε 300 κιλά. Το 2012 άλλαξε φύλο. Το 2017 επανήλθε στους αγώνες ως γυναίκα. Υστερα από έναν τραυματισμό το 2018 κέρδισε τους αγώνες του Ειρηνικού το 2019 και το 2020 το χρυσό μετάλλιο και την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.

Το ότι η Λορέλ Χάμπαρντ έχει αβαντάζ λόγω της αλλαγής φύλου και το ξέρει δεν τίθεται ως θέμα. Oτι στα 43 που είναι μια απαγορευτική για τους  κοινούς αθλητές ηλικία και μετά από 20 χρόνια αποχής από αγώνες διεκδικεί μετάλλιο το αποδεικνύει. Επίσης το αβαντάζ είναι τεράστιο: Στα 87 κιλά το ρεκόρ της Χάμπαρντ είναι 287 κιλά στο σύνολο, ενώ στα 81 κιλά το ανδρικό ρεκόρ ανήκει στον Λι Ζιάζουν με 378 κιλά. Και αν κάποιος επισημάνει ότι ήδη η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή έχει τεστ τεστοστερόνης με όριο για μια γυναίκα, υπάρχει και εδώ ο αντίλογος: αυτοί που πέρασαν εφηβεία σαν άνδρες έχουν και πλεονεκτήματα στην αύξηση των οστών και την διαμόρφωση των μυών. Επίσης τίθεται ένα ακόμα θέμα. Eάν ένας άνδρας αποφασίσει να αλλάξει φύλο για να διακριθεί σε ένα άθλημα δεν έχουμε καταστρατήγηση  του fair play; Και όποιος το νομίσει ακραίο να αλλάζεις φύλο στο βωμό του μεταλλίου ας σκεφτεί ότι οι αθλητές που ντοπάρονται βάζουν σε σοβαρότατο κίνδυνο την υγεία τους ακριβώς για τον ίδιο λόγο.

Fair ή unfair για τις αντιπάλους της, η Λόρελ Χάμπαρντ θα πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Για τη ΔΟΕ όμως είναι ώρα για δύσκολες αποφάσεις. Όχι μόνο για το ποιος έχει δικαίωμα συμμετοχής και σε ποια κατηγορία αλλά και για τους Ολυμπιακούς που έχουν γίνει ένα πανηγύρι από παιχνίδια που θυμίζουν Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα ανάμεσα σε δύο τελετές της έναρξης και της λήξης που μοιάζουν σαν το άνοιγμα και το κλείσιμο στις επιθεωρήσεις. Μια μακριά και πονεμένη ιστορία που θα επανέλθω κάποια στιγμή μετά το τέλος των Ολυμπιακών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News