Λέει η Ολγα Γεροβασίλη: «Για τους ανθρώπους της Αριστεράς η υπεράσπιση των δικαιωμάτων, η δικαιοσύνη και η απόδοσή της συνιστούν ύψιστη αξία και διαρκές ζητούμενο. Οτιδήποτε διαφορετικό είναι αυτό που συνιστά απειλή για τη Δημοκρατία και τις λειτουργίες της».

Ασυζητητί. Όταν έχεις στήσει θεατρικό σκετς στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής, multimedia δορυφορικό show για πολλαπλές εστίες φωτιάς και συνέντευξη Τύπου κατά την οποία τα βρήκες όλα τέλεια, τότε, πράγματι, υπάρχει άπλετος χώρος για τα ιδανικά και τις αξίες της Αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι γίνεται μικροκομματική τυμβωρυχία εις βάρος των νεκρών της τραγωδίας. Ανοησίες. Ο πραγματογνώμονας της Πυροσβεστικής είχε ηχογραφήσει τον αρχηγό του να τον απειλεί, επικαλούμενος πολιτικές εντολές, προκειμένου να αποσιωπήσει ευθύνες και να κρύψει στοιχεία. Ο αρχηγός θα έσκιζε τον αξιωματικό, η Γεροβασίλη και η Δούρου θα του έκαναν άλλα, πιο ευφάνταστα πράγματα. Μεταξύ μας, για την Γεροβασίλη και τη Δούρου τίποτα δεν αποδεικνύεται. Ο αρχηγός μπορεί να τα έβγαλε και από το μυαλό του προκειμένου να καταστήσει πειστικότερες τις απειλές του. Ακόμα και αν ακούς κάτι να νιαουρίζει στα κεραμίδια, ενδέχεται να είναι παπαγάλος που μιμείται τη γάτα.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, προς το παρόν τους πολιτικούς στην άκρη. Ας αφήσουμε και τους κορυφαίους δικαστικούς που εμφανίζονται να παίζουν καθυστέρηση στο πεδίο των ερευνών. Διότι το θέμα που αναδεικνύεται είναι εξόχως συστημικό.

Διαβάζοντας, στην «Καθημερινή της Κυριακής», τις περιπέτειες του πραγματογνώμονα, τις απειλές που δέχθηκε από τον αρχηγό του και τα υπηρεσιακά αναχώματα που συνάντησε, αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό που γενικόλογα περιγράφουμε ως «σύστημα» είναι ένα τρομακτικό τέρας με πολλά κεφάλια και αμέτρητα πλοκάμια. Μαθαίνουμε, ας πούμε, ότι στην Πυροσβεστική μπαίνουν επιχειρησιακές τρικλοποδιές, καριέρες εξελίσσονται ή καταστρέφονται πάνω σε στάχτες και αποκαΐδια. Βλέπουμε ότι αν μία υπηρεσία δεν θέλει να συνεργαστεί σε μία έρευνα, έχει τη γραφειοκρατία ως σύμμαχο. Και εν τέλει διαπιστώνουμε ότι όλο το «σύστημα» διατρέχεται οριζοντίως και καθέτως από αντανακλαστικά αποτροπής ή παρεμπόδισης του ελέγχου. Ο αρχηγός καλεί τον πραγματογνώμονα να παραστήσει, εν ανάγκη, τον ηλίθιο. Να γράψει πέντε συμβατικά αίτια για την τραγωδία και να τα στείλει στον ανακριτή. Σωστά. Έτσι δεν γίνεται συνήθως;

Και δίπλα σε αυτήν τη συστημική κρεατομηχανή συχνά προβάλλει η μοναχική φιγούρα ενός ανθρώπου που θέλει να τιμήσει τον όρκο του, να είναι συνεπής προς το καθήκον και κυρίως προς τη συνείδησή του. Είναι ένας άνθρωπος που θέλει να διαρρήξει την ασπίδα προστασίας του συστήματος, να φωτίσει σκοτεινούς διαδρόμους. Να κάνει τη δουλειά του. Εν προκειμένω το πιο απλό και συνάμα το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο. Μαθαίνοντας τι τράβηξε αυτός ο εμπειρογνώμονας, αναρωτιέσαι πόσοι να είναι εκείνοι που βρέθηκαν στην ίδια θέση και έβαλαν το κεφάλι κάτω και τη γλώσσα πίσω από τα δόντια. Σκέφτηκαν την υπηρεσιακή τους εξέλιξη, δείλιασαν μπροστά στη μετάθεση που θα άλλαζε τη ζωή της οικογένειας, τρόμαξαν κοιτάζοντας συνέχεια πίσω τους και στο τέλος συμβιβάστηκαν με τη συνείδησή τους λέγοντας ότι είναι μικροί για να αλλάξουν τον κόσμο.

Οποιος λοιπόν και αν ήταν στη θέση της Γεροβασίλη, οι από κάτω την ίδια σούπα θα μαγείρευαν. Θα κάλυπταν τα νώτα τους και θα έκρυβαν τις ευθύνες μέσα σε φακέλους. Και τι άλλο να έκαναν δηλαδή; Είδαν την πολιτική ηγεσία να παίζει σκετσάκι και να στήνει παράσταση με δορυφορικές φωτογραφίες. Δεν ήταν δα και ηλίθιοι για να βγάλουν μόνοι τα μάτια τους. Και, μεταξύ μας, δεν ήταν και απαραίτητο να πάρουν σαφείς οδηγίες για αυτό. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης επιτρέπει σε όλους, πολιτικούς και υπηρεσιακούς, να συνεννοούνται με τα μάτια.

Η Γεροβασίλη, αφού μας κάνει κήρυγμα για τις αξίες της Αριστεράς, μας λέει ότι επιφυλάσσεται για τα νόμιμα δικαιώματα της. Ενα πράγμα δεν μας λέει. Για ποιο λόγο δεν φώναξε τότε στο γραφείο της τον εμπειρογνώμονα για να του προσφέρει κάλυψη και πολιτικές πλάτες προκειμένου να κάνει τη δουλειά του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News