Το μάθατε το τελευταίο; Όσοι έχουν κάνει το εμβόλιο και βάζουν ένα μαγνητάκι στο σημείο που τους τρύπησε η βελόνα, θα διαπιστώσουν πως το μαγνητάκι θα κολλήσει στο χέρι τους όπως κάνει στο ψυγείο. Τι μας κρύβουν; Η χρησιμότητα που έχει αυτή η παρενέργεια για την «Νέα Τάξη Πραγμάτων» δεν είναι ακόμα γνωστή, όμως σίγουρα συνδέεται με το 5G και τα «πειραματόζωα» που τρώνε σανό.

Δεν τα έβγαλα από το μυαλό μου: αυτά ισχυρίζεται μια νεοσχηματισθείσα σελίδα στο facebook που προτρέπει τους ακολούθους της να μην εμβολιάζονται. Μέσα σε μια εβδομάδα η συγκεκριμένη σελίδα, που ξεκίνησε με 1.000 μέλη, κοντεύει να αγγίξει τα 10.000. Και δεν φταίει το καλό προμόσιον, αλλά η αρνητική διαφήμιση. Τα σκρίνσοτ από τις αναρτήσεις ενδείκνυνται για τρολαριστικά σχόλια από χρήστες που πριν από λίγες μέρες πόσταραν σέλφι από εμβολιαστικά κέντρα, με τσιρότα στα μπράτσα. «Ελα μωρέ, να γελάσουμε λίγο με τους ψεκασμένους». 

Η κανονικοποίηση της παράνοιας φέρνει, με μαθηματική ακρίβεια, περισσότερη παράνοια στη δημόσια ζωή: όλο και κάποιος θα βρεθεί που θα προτείνει σε έναν πολιτικό ή ένα κόμμα να  «μην απομακρύνει» τους ανεμβολίαστους, που βάλλονται από παντού και θα βρουν αποκούμπι σε όποιον τους προσεγγίσει πρώτος. Κάπως έτσι δεν έγινε και με τους δραχμιστές; Πέρασαν δύο δεκαετίες περιθωριοποιημένοι -όταν η ώρα ήρθε, εκμεταλλεύθηκαν την χλεύη των συστημικών μέσων ενημέρωσης και ανέβηκαν στα άρματα των πολιτικών δυνάμεων που τους χάιδευαν τα αυτιά. Το 2014, οι θετικές γνώμες για το κοινό νόμισμα είχαν πέσει σε ιστορικά χαμηλά για την χώρα και, έναν χρόνο αργότερα, κοντέψαμε να πούμε αντίο στην Ευρωζώνη. Κάπως έτσι δεν έγινε με τους χρυσαυγίτες; Σπάγαμε πλάκα το μακρινό 2009, που η Αθήνα έμπαινε στην κεντροαριστερή της φάση και εκείνοι έκαναν τους bodyguard στους ηλικιωμένους του Αγιου Παντελεήμονα. Ακόμα και όταν έγιναν βουλευτές, τα στελέχη της Χρυσής Αυγής τρολάρονταν για το ύφος, τους τρόπους και την παιδεία τους. Το «εγέρθουτου» και τα όσα έκρυβε από πίσω έγιναν πλακίτσα, ανώδυνη υποτίθεται και σίγουρα αβασάνιστη. Το «άντε βρε νούμερο» του Ηλία Κασιδιάρη προς την Ρένα Δούρου, λίγο πριν επιτεθεί στην Λιάνα Κανέλλη, έγινε ατάκα.

Οσο περισσότερο τα βίντεο διαμοιράζονταν, όσο περισσότερο γελούσαμε με τα προφανή και τις μπαρούφες, πιστεύαμε ότι ξορκίζαμε τον φόβο. Μπορεί όντως αυτό να κάναμε. Πολλές φορές υψώσαμε ένα τείχος γέλιου και σάτιρας, που αποδομούσε μια κατάσταση, της έδινε πραγματικές διαστάσεις και την μίκραινε ως απειλή. Το τείχος, όμως, όπως το Τείχος του «Game of Thrones» ή οι τοίχοι μας στα σόσιαλ μίντια, δεν τους περιλαμβάνει όλους. Στην απέναντι πλευρά, οι άλλοι δούλευαν και δουλεύουν με υπομονή μυρμηγκιού: οι δραχμιστές και οι ψεκασμένοι διείσδυσαν στην κυβέρνηση, οι χρυσαυγίτες ξυλοφόρτωναν μετανάστες και οι αντιεμβολιαστές βρίσκουν πάτημα σε όλους αυτούς τους πνευμονολόγους και τους γυναικολόγους, τους φαρμακοποιούς και τους νοσηλευτές, που προτρέπουν τους ασθενείς τους να περιμένουν «για να δούμε πρώτα τις παρενέργειες» ή τους βοηθούν να επιλέξουν μάρκα εμβολίου. Προφανώς, δεν πιστεύουν όλοι οι αντιεμβολιαστές πως μας βάζουν τσιπάκι —κανένα κίνημα, όμως, δεν έφτασε από το μηδέν στο δέκα μέσα σε λίγες μέρες. Η μόδα με τους γονείς που έστελναν τα παιδιά τους ανεμβολίαστα στο σχολείο ξεκίνησε, άλλωστε, προ πανδημίας και έφερε επιδημία ιλαράς. Οχι στην Ελλάδα της δεκαετίας του ‘50, αλλά σ’ αυτήν του 2017. 

Να γελάμε, ναι. Να τους κοροϊδεύουμε και λίγο. Όμως το δούλεμα δεν γίνεται «μεταξύ μας», δεν αφορά ένα κακό σκορ στο ποδόσφαιρο ή ένα κούρεμα που δεν βγήκε όπως έπρεπε. Στη χώρα που τα τελευταία δέκα χρόνια μετράει χτυπήματα από υπερβολική σιγουριά, γιατί να επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη; 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News