Μα τι έκανε; Πού βρήκε τόσο ακραίο, αδιανόητο, θηριώδες θάρρος! Μαρίνα Οβσιανίκοβα. Τι ωραίο θηρίο! Δημοσιογράφος που διέκοψε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του πρώτου καναλιού της ρωσικής δημόσιας τηλεόρασης κρατώντας πλακάτ πίσω από την πλάτη της παρουσιάστριας ενώ ήταν στο αέρα: «Οχι πόλεμος! Σταματήστε τον πόλεμο. Μην πιστεύετε στην προπαγάνδα. Σας λένε ψέματα εδώ!». Μα τι έκανε; Πώς ζύγισε και τίποτα δεν ζύγισε; Μιλάμε για ένα στυγνό δικτατορικό καθεστώς. Για έναν δικτάτορα Πούτιν. Η αγριότητα, η ολιγαρχία, οι φυλακίσεις είναι στην ημερησία διάταξη. Κι έρχεται αυτή η γυναίκα, η Μαρίνα Οβσιανίκοβα…

Πάντα αμφιταλαντευόμουν στον όρο «ήρωας». Βλέπετε, εκλαμβάνω τη ζωή ως το ύψιστο δώρο. Αρα, το να ρισκάρει κάποιος τη ζωή του; Δεν θα το ενθάρρυνα ούτε με μία λέξη. Υπάρχει και το άλλο… Ηρωας στιγμιαίος ή διαρκείας; Το «στιγμιαίος» εμπεριέχει μια αψάδα. Το «έχω», λες και κλειδώνει το μυαλό και πετάγεται καθαρή συνείδηση. Ολος ο άνθρωπος γίνεται συνείδηση. Τη συνείδηση την τοποθετώ στο στήθος. Εκεί και η ψυχή. Οργανο την έχω την ψυχή. Σίγουρα, πολλοί μπορεί να βρεθούμε ήρωες στιγμής. Στους διαρκείας, σκύβω το κεφάλι. Πολλούς καθημερινούς καταχωρίζω.

Η διαφύλαξη της αξιοπρέπειας σε οποιεσδήποτε συνθήκες, η αίσθηση της μεγάλης ευθύνης που φέρουμε ως γονείς, άρα το να σπας την αλυσίδα τραυμάτων, διακρίνοντας και αναγνωρίζοντας λάθη που δεν θα επαναλάβεις στα δικά σου παιδιά, το να τιμάς τις επιλογές σου μέχρι, και ιδίως, τους αποχαιρετισμούς σου… Σε μια ζωή που τρέχει… Τόσο μεγάλη και τόσο μικρή… Πολλά μπορώ να σκεφτώ στον ορισμό και να αποδώσω τιμή σε ήρωες διαρκείας.

Μα όσο και να προσπαθώ μια ανάλυση, ψαχουλεύοντας τον ορισμό του ήρωα… Οσο και να φρενάρω γιατί μερικούς που καμάρωσε η γενιά μου, κοιτάζοντας τη διαδρομή τους με την όπισθεν, δεν συνεχίζω να τους τιμώ, πολλά «προς τι;» μου μπερδεύουν τις σκέψεις, πολλά ερωτήματα με ακινητοποιούν, αν για παράδειγμα, χυμώντας να «φτιάξεις» τον κόσμο, ξέχασες τον εαυτό σου και τα παιδιά σου απέξω…

Εν τέλει, αγαπημένοι μου αναγνώστες, με ζόρικο, τεράστιο, πολύπλευρο θέμα καταπιάστηκα. Πού να χωρέσει σε χρονογράφημα; Ας επιτρέψω στον εαυτό μου να ενεργήσει αυθόρμητα, στιγμιαία, αρχέγονα συνειδησιακά.

Μαρίνα Οβσιανίκοβα. Υποκλίνομαι με απέραντο σεβασμό και δέος σε αυτή τη γυναίκα. Που δεν υπολόγισε τίποτα, αφού υπολόγισε τα πάντα. Τι ωραίο θηρίο!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News