Κουράστηκα… Κουράστηκα να ακούω ότι ο κόσμος κουράστηκε από τον εγκλεισμό. Κουράστηκα να το ακούω σαν δικαιολογία για το ότι δεν τηρείται κανένα μέτρο. Κανένα. Την ώρα που το ένα lockdown ερχόταν πίσω από το άλλο. Και πάλι δεν τηρούνταν. Γιατί ο κόσμος «κουράστηκε».

Κουράστηκα να ακούω για ατομική ευθύνη. Την ατομική ευθύνη που την αγνοούν οι «κουρασμένοι». Κουράστηκα να ακούω τους θεσμικά υπεύθυνους να «χαϊδεύουν» τους ατομικά ανεύθυνους. Και να αποδίδουν την ανευθυνότητα στην «κούραση».

Λες και οι ατομικά υπεύθυνοι δεν έχουμε κουραστεί. Λες και τηρούμε τα μέτρα του εγκλεισμού– αυτά που εξαγγέλλονται, αλλά φευ αν εισακούονται – με ενθουσιασμό. Αυτά τα μέτρα που παρατείνονται και παρατείνονται, χάρη στους «κουρασμένους» ατομικά ανεύθυνους.

«Κουράστηκε» ο κόσμος, λένε και οι επιδημιολόγοι. Το επικαλείται και η επιστημονική κοινότητα, η οποία είναι η πρώτη που έρχεται αντιμέτωπη με τα «σκληρά στοιχεία». Και που με βάση αυτά τα στοιχεία καλείται να πάρει τις αντίστοιχες αποφάσεις.

Και πότε ένας γιατρός αποφασίζει την ενδεδειγμένη θεραπεία με βάση το αν κουράστηκε ο ασθενής του που είναι άρρωστος; Το πρώτο του μέλημα δεν είναι να κάνει σωστή διάγνωση και θεραπεία για να τον σώσει; Ή επειδή «κουράστηκε» ο ασθενής του, του επιτρέπει να «ξεκουραστεί» και συνεχίζουν με την ίαση αργότερα;

Κουράστηκε ο κόσμος. Οπότε βγήκε στου Ψυρρή για ένα ποτό. Θέλησε να γιορτάσει την Τσικνοπέμπτη και την Καθαρά Δευτέρα με «δόξα και τιμή». Συνωστίστηκε στην Παραλιακή κάνοντας τον αριθμό 6 «λάστιχο». Εκανε και ένα παρτάκι. Και μερικά τραπεζώματα. Γιατί «κουράστηκε».

Και όσο «κουράστηκε» ο κόσμος και είπε να «ξεσκάσει», μένει στο «περίμενε» ο έμπορος που έχει μερικούς μήνες το κατάστημά του κλειστό και ακούει ότι «ανάλογα με τα επιδημιολογικά στοιχεία» (που δεν πέφτουν) θα ανοίξει με click away, ή click inside και χρονικό περιορισμό. Για να μην επιβαρύνει τη διασπορά. Οσο οι «κουρασμένοι» συνεχίζουν ανενόχλητοι την «κανονικότητά» τους. Και ας τρέχουν οι επιταγές. Και ας έχει στοκάρει το εμπόρευμα του χειμώνα και δεν ξέρει πώς θα φέρει τα προϊόντα της νέας σεζόν.

Και μαζί με τον έμπορο, περιμένουν γονείς και παιδιά να «πέσουν» τα κρούσματα για να ανοίξουν τα σχολεία. Και ας έχουν ακούσει ότι τα σχολεία ήταν η πρώτη προτεραιότητα στο άνοιγμα. Και ας άκουσαν μετά ότι οι μεταλλάξεις δεν αφήνουν αλώβητα και τα μικρά παιδιά. Και ας έγιναν τρία απανωτά lockdown για να περιοριστεί ο δείκτης της μεταδοτικότητας.

Ελα όμως που «ο κόσμος κουράστηκε». Και ας έχουν κοκκινίσει από τον συναγερμό τα νοσοκομεία και ας έχουν επιταχθεί μονάδες, κλίνες και ας έχουν επιστρατευθεί γιατροί. Το κέφι μας μη χάσουμε.

Και τώρα, φθάσαμε στο μη περαιτέρω, με την Αττική να χαρακτηρίζεται «ηφαίστειο» από κρούσματα και τη χώρα όλη σε συναγερμό, επειδή ο κόσμος «κουράστηκε».

Και τώρα, για να τους ξεκουράσουμε, σκεφτόμαστε πώς θα χαλαρώσουμε τα μέτρα.

Τελικά πώς τελειώνει αυτό το «παραμύθι»; Γιατί μας μάθαιναν τόσα χρόνια να είμαστε υπεύθυνοι και συνεπείς, να τηρούμε τους κανόνες και να κάνουμε το σωστό;

Κερδίζει ο «κουρασμένος»;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News