Για να αποκατασταθεί η πρόσοψη της Βουλής το συντομότερο δυνατό, οι τεχνικές υπηρεσίες θα πρέπει να τρέξουν πιο γρήγορα και από τον χρόνο. Το Συμβούλιο της Επικρατείας έμεινε για μήνες με τις κηλίδες του Ρουβίκωνα στους τοίχους επειδή, πολύ απλά, η πρόσοψη ενός μνημείου δεν αποκαθίσταται από τον μπογιατζή της γειτονιάς.

Αυτά τα δύο κτίρια, η Βουλή και το Συμβούλιο της Επικρατείας, είναι βαμμένα περίπου με το ίδιο χρώμα, ένα ειδικό μίγμα που κατασκευάζεται μόνο για αυτά, υπό την επίβλεψη της αρμόδιας Εφορείας Αρχαιοτήτων. Λογικά, λοιπόν, θα βλέπουμε για κάποιο καιρό την πρόσοψη του Κοινοβουλίου σε αυτό το χάλι. Θα τη βλέπουν και οι τουρίστες. Και θα τη φωτογραφίζουν. Ενδεχομένως κάποιοι από αυτούς να νομίζουν ότι πρόκειται για εικαστική παρέμβαση. Εμείς θα ξέρουμε περί τίνος πρόκειται. Θα είναι μία σπουδαία νίκη του Δημήτρη Κουφοντίνα έναντι του αστικού κράτους που τόσο μίσησε.

Και για σκεφτείτε το από μία άλλη γωνία. Οσο ο Κουφοντίνας είχε το πιστόλι στο χέρι, η δράση του προκαλούσε κάποια παροδικά σοκ και ο ίδιος παρέμενε ένας φονιάς με καλή κάλυψη. Τώρα είναι στο κρεβάτι του νοσοκομείου, εξαντλημένος από την απεργία πείνας, με το πρόσωπο χωρίς κουκούλα. Και ουσιαστικά διασύρει καθημερινά αυτό το κράτος. Αν όχι ο ίδιος, ο διασυρμός γίνεται στο όνομά του.

Η επίθεση στο Κοινοβούλιο συμβολίζει τον διασυρμό όχι φυσικά της Δημοκρατίας, αλλά του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί. Μας θυμίζει πόσο εύκολο είναι σε αυτόν τον τόπο να γράψεις στα παλιά σου τα παπούτσια (εν προκειμένω στα αρβυλάκια) το ρυθμιστικό πλαίσιο των κανόνων.

Οι επιθέσεις σε πολιτικά κόμματα από έναν στρατό ατάκτων ανά τη χώρα μάς δείχνει πόσο εύκολο είναι, τελικά, να αμφισβητηθούν ακόμα και τα στοιχειώδη, τα βασικά της πολιτικής ζύμωσης. Πόσο εύκολο είναι να μετατρέψεις το πεδίο των ιδεών σε εστία φόβου.

Οι δράσεις εναντίον πρεσβειών επιβεβαιώνουν το ευάλωτο κύρος αυτού του κράτους.

Η αδυναμία της Αστυνομίας υπενθυμίζει στον πολίτη ότι η έννοια της ασφάλειας είναι υποκειμενική.

Και, τέλος, η σπουδή της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, που άσκησε αναίρεση, μας λέει ότι ακόμα και η Δικαιοσύνη δέχεται εκβιασμούς και σύρεται σε αποφάσεις από τη βία.

Ολα αυτά ο Κουφοντίνας δεν κατάφερε να τα πετύχει ως δολοφόνος. Τα πέτυχε ως κρατούμενος. Και πλέον έχει μικρή σημασία αν θα πάρει την άδεια για να τα δει και από κοντά. Στην πραγματικότητα είναι συνέχεια εκεί έξω.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News