Από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα, όλοι οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί κατεβαίνουν στην αρένα της πολιτικής μονομαχίας έχοντας ως σημαία μία θεαματική εξαγγελία, συνήθως οικονομικού περιεχομένου.

Το ρεκόρ, ασφαλώς, ανήκει στον Τσίπρα αν και δύναται να ισχυριστεί ότι στις εκλογές του Σεπτεμβρίου η λαϊκή ψήφος ξέπλυνε τη μομφή για τα προεκλογικά ψεύδη και την περιπέτεια του τρίτου μνημονίου.

Ο Μητσοτάκης κατεβαίνει στον στίβο και δεν κουβαλάει κάτι που λες ότι θα το θυμάσαι και θα του το επιστρέψεις με δύναμη όταν δεν το υλοποιήσει. Κοινώς δεν ακούς εκείνο που είναι τόσο ωραίο, ώστε να καλύπτει το ανέφικτο με βεβαιότητα.

Κεντρικό του σύνθημα είναι η μείωση των φόρων ως μέτρο αναπτυξιακής ώθησης. Εντάξει, δεν θα μπορούσε να κάνει πλέον και αλλιώς. Όταν ο προηγούμενος έχει καταρρίψει όλα τα ρεκόρ λαϊκισμού, ο επόμενος γνωρίζει ότι δεν μπορεί να πουλήσει κοινά ψέματα για ελπίδα, ούτε να οικοδομήσει προγραμματικό λόγο πάνω σε συνθήματα.

Αυτό, βέβαια, συχνά κινδυνεύει να το μετρήσει με κόστος, ειδικά όταν ακόμα και κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης παίζουν το παιχνίδι της ατάκας -έτσι γίνεται πλέον η πολιτική. Κάπως έτσι, ο Μητσοτάκης βρέθηκε, από την κυβέρνηση, να προωθεί την εργασία επτά ημερών, κοινώς εργασιακές συνθήκες 19ου αιώνα. Πώς προέκυψε αυτό;

O Μητσοτάκης είπε κατά λέξη: «Μερικές φορές το να δώσουμε τη δυνατότητα σε μία γυναίκα να δουλεύει από το σπίτι της, είναι καλό, δεν είναι κακό. Μπορεί να πηγαίνει κόντρα στην παραδοσιακή εργασία οκτώ ώρες, πέντε μέρες την εβδομάδα, αλλά είναι καλό. Όπως και όταν μία επιχείρηση, αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα, συμφωνεί με επιχειρησιακή σύμβαση να πάει από πενθήμερο σε επταήμερο με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων και με πολύ καλύτερες αμοιβές από ότι θα είχαν οι εργαζόμενοι πριν και με αυξημένα δικαιώματα και συμφωνούν τα δύο μέρη».

Ως συγκεκριμένο παράδειγμα η ΝΔ έδωσε στον Τύπο την περίπτωση της «Παπαστράτος», το εργοστάσιο της οποίας δουλεύει ασταμάτητα, κάθε μέρα, όλη μέρα, με κυλιόμενο ωράριο. Η κοινή λογική λέει ότι ακόμα και αν κάποιος θέλει να εφαρμόσει σύστημα επταήμερης μισθωτής εργασίας, δεν μπορεί να το κάνει. Υπάρχουν νόμοι, υπάρχουν ευρωπαϊκά κεκτημένα και πάει λέγοντας. Είναι, λοιπόν, προφανές ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Μητσοτάκης διατυπώνει περίπλοκα αυτό που θέλει να πει. Και όμως η διαστρεβλωμένη ερμηνεία όσων είπε, αναμένεται να κυριαρχήσει από εδώ και πέρα στις τοποθετήσεις των κυβερνητικών στελεχών και στις ομιλίες του Πρωθυπουργού. Ενδεχομένως ένα κομμάτι του εκλογικού ακροατηρίου να το πιστέψει. Το να φτιάξεις ένα ψέμα παίρνοντας υλικά από την αλήθεια, είναι συνταγή που συχνά αποδεικνύεται ακαταμάχητη. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη και με την έκτακτη παροχή που πλέον αποκαλείται «13η σύνταξη»;

Κατά τα λοιπά, το προγραμματικό κομμάτι της συνέντευξης Μητσοτάκη δεν είχε εκπλήξεις. Και δεν μπορεί να έχει εκπλήξεις όταν το πλαίσιο των εξαγγελιών δεν περιέχει μεγαλοστομίες και κινείται στη σφαίρα της κοινής λογικής, υποσχόμενο μία σύγχρονη κανονικότητα. Είπε επίσης ότι ο Τσίπρας οφείλει να παραιτηθεί αν ηττηθεί στις ευρωεκλογές. Τα ίδια έλεγε και ο Τσίπρας για τον Σαμαρά το 2014. Θυμάστε τον Σαμαρά να παραιτείται;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News