Είναι ξεκάθαρο πως αρχίζει να φαίνεται η έξοδος από την καραντίνα της πανδημίας, με τη χώρα να ετοιμάζεται για την σταδιακή επανεκκίνηση της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, από τις αρχές Μαΐου. Αναπτερωμένη, μάλιστα, καθώς κατάφερε να γίνει διεθνές υπόδειγμα αντιμετώπισης της κρίσης. Η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκθειάζονται τόσο στο εσωτερικό, συγκεντρώνοντας θηριώδη αποδοχή, σχεδόν 80% σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, όσο και διεθνώς, εισπράττοντας τα εύσημα του διεθνούς Τύπου (Βloomberg, CNN, ΝΥ Times, Coriere della Sera) και σημαντικών προσωπικοτήτων (βλέπε Χαράρι).

Οπως έχει γίνει σαφές από τις δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων έχει ήδη αρχίσει ο σχεδιασμός για την επόμενη μέρα με σταδιακά βήματα επανόδου στη νέα κανονικότητα. Είναι φανερό ότι η πρόκληση για την χώρα είναι να αποκατασταθεί η οικονομική ζημιά που επέφερε ο κορονοϊός, η οποία, σύμφωνα με τις προβλέψεις εντός και εκτός Ελλάδας, είναι τεράστια, κυρίως λόγω του ισχυρού πλήγματος στον τουρισμό και στις μεταφορές.

Και εδώ είναι ένα ενδιαφέρον σημείο.

Μπορεί η κύρια ευθύνη να βαραίνει τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του, ευθύνη όμως σημαντική έχουν και ο ΣΥΡΙΖΑ και το Κίνημα Αλλαγής. Και η δική τους στάση αποτελεί πρόκληση για την επόμενη ημέρα. Ιδιαίτερα μάλιστα μετά τη στάση μετριοπάθειας και υπευθυνότητας που κράτησε, κυρίως το Κίνημα Αλλαγής και δευτερευόντως ο ΣΥΡΙΖΑ στις πρώτες ημέρες της επιδημίας.

Η αλήθεια είναι ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφάνισε δύο πρόσωπα κατά τη διάρκεια της κρίσης. Από τη μια το μετριοπαθές της ηγεσίας του και από την άλλη το αντιδεξιό με τα γνωστά «θα λογαριαστούμε μετά», «προπαγανδιστής ο Τσιόδρας» και άλλα τέτοια. Το οξύμωρο είναι ότι η ώρα του λογαριασμού έρχεται για τον ΣΥΡΙΖΑ και πιο σύντομα απ’ όσο νόμιζε. Ποιο πρόσωπο θα κρατήσει; Το δίλημμα για τον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει αν θα διατυπώσει κάποιο ρεαλιστικό σχέδιο ανάταξης της χώρας για να αντιπαρατεθεί (δημιουργικά) με το κυβερνητικό σχέδιο ή θα καταφύγει στο γνωστό λαϊκίστικο, αντι-δεξιό κλεφτοπόλεμο ασάφειας και ιδεοληψίας με την επιδίωξη να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τις δυστυχώς βέβαιες δυσκολίες των πολιτών στο προσεχές μέλλον.

Αν κρίνουμε από τις τελευταίες κορώνες του κ. Τσίπρα, περί λιγότερων νεκρών στην Αλβανία και με την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση σχετικά με το αν χρησιμοποιήθηκαν ή όχι κονδύλια από το λεγόμενο «μαξιλάρι» των 37 δισ. ευρώ –το οποίο σημειωτέον δημιούργησε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ με την υπερφορολόγηση και με τα μνημονιακά μέτρα που πιστά υλοποίησε–, η αξιωματική αντιπολίτευση καταφεύγει ξανά στην «ασφαλή ζώνη» της πόλωσης και του λαϊκισμού.

Ισως γιατί δεν μπορεί διαφορετικά. Ισως γιατί δεν θέλει να πει τίποτα ουσιαστικό για το δέον γενέσθαι –το πρόγραμμα (τύπου «Θεσσαλονίκης») που παρουσίασε ήταν χαρακτηριστικό τόσο της αδυναμίας όσο και της απροθυμίας της. Αρκείται λοιπόν στο να επιδιώκει τη μετωπική σύγκρουση με τη ΝΔ, επειδή αυτή τρέφει το κομματικό «εγώ». Ας μην γελιόμαστε. Ακόμα και αυτή η ευκαιρία που του παρείχε απλόχερα το υπουργείο Εργασίας με την υπόθεση των voucher (που είχε μάλιστα ιδιαίτερη επιτυχία και διαδικτυακά με το hashtag #Σκοιλ_Ελικικού), δεν αναιρεί τη συγκρουσιακή ροπή του κ. Τσίπρα σε μια κρίσιμη στιγμή.

Αντιθέτως για το Κίνημα Αλλαγής τα πράγματα μοιάζουν «ευκολότερα». Η υπεύθυνη στάση που κράτησε, με την διατύπωση συγκεκριμένων προτάσεων (150 ανακοίνωσε η Χαριλάου Τρικούπη), με το παράπονο ότι μερικές από αυτές τις υιοθέτησε η κυβέρνηση και δεν τους το πίστωσε δημόσια, δεσμεύει τη Χαριλάου Τρικούπη να κινηθεί στον ίδιο δρόμο: να διατυπώσει ένα τολμηρό μεταρρυθμιστικό σχέδιο ανάκαμψης της οικονομίας και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής. Ενα σύγχρονο και τεκμηριωμένο σχέδιο ενίσχυσης των θεσμών, εκσυγχρονισμού του κράτους, της οικονομίας , νέου κοινωνικού κράτους πρόνοιας, υπό το φως των νέων δεδομένων που διαμόρφωσε η πανδημία. Οι θετικές παρεμβάσεις του Κινήματος Αλλαγής, όλο το τελευταίο δίμηνο της κρίσης, δείχνουν ότι μπορεί να το πράξει. Μένει να το τολμήσει.

Οι πολίτες λοιπόν θα κρίνουν αυστηρά το σχέδιο της κυβέρνησης για την ανάταξη της χώρας. Ομως όσο αυστηροί θα είναι μαζί της άλλο τόσο θα είναι και με την αντιπολίτευση, αξιωματική και ελάσσονα. Ετσι η ανασυγκρότηση της χώρας δεν θα καθοριστεί μόνο από τις κυβερνητικές επιλογές αλλά και από τη στάση ευθύνης που θα δείξει ή όχι η αντιπολίτευση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News