Μαζί με τον Γιάννη Μπεχράκη χάθηκαν για πάντα χιλιάδες μικρές ιστορίες. Οσα είχε ζήσει θα μπορούσαν να καταγραφούν σε αμέτρητες σελίδες βιβλίων. Εγώ πάλι θυμήθηκα μία μικρή ιστορία που είχε διηγηθεί ο ίδιος πριν δύο ή τρία χρόνια. Ισως ήταν από τις… λιγότερο συγκλονιστικές που μπορούσε να ανασύρει από την μνήμη του έχοντας ζήσει όσα είχε ζήσει. Δεν έχει σημασία…

Θα προσπαθήσω να την μεταφέρω όσο καλύτερα μπορώ.

Οχι πολλά χρόνια πριν, ο Γιάννης Μπεχράκης βρισκόταν σε κάποιο νησί του Αιγαίου καλύπτοντας την προσφυγική κρίση. Ισως ήταν στη Λέσβο, στη Χίο ή την Κω. Απόγευμα, σε κάποια παραλία που έβλεπε τα τουρκικά παράλια. Οι βάρκες προσφύγων έφταναν η μία μετά την άλλη από την ταραγμένη θάλασσα. Οι διασώστες ήταν εκεί, έπεφταν στα νερά και έπιαναν μέσα από τις βάρκες τα παιδιά και τις γυναίκες. Εκεί λοιπόν ήταν και ο Μπεχράκης, πάντα με τον φωτογραφικό φακό του, περασμένο στο λουρί –ένας ομφάλιος λώρος, δημιουργού και αποτελέσματος.

Κάποια στιγμή λοιπόν, μία νεαρή κοπέλα-διασώστρια που ήρθε να βοηθήσει τους πρόσφυγες από κάποια χώρα της βόρειας Ευρώπης στράφηκε επιθετικά προς το μέρος του: «Καλά δεν ντρέπεστε ρε ρουφιάνοι δημοσιογράφοι; Εμείς προσπαθούμε να σώσουμε ανθρώπους και εσείς κάθεστε από πάνω και βγάζετε φωτογραφίες»…

Ο Γιάννης Μπεχράκης δεν απάντησε, συνέχισε τη δουλειά του. Την άλλη μέρα περπατούσε σε κάποιο κεντρικό δρόμο του νησιού. Ξαφνικά είδε μπροστά του εκείνη την κοπέλα που την προηγούμενη ημέρα τού είχε επιτεθεί στην παραλία. Εκείνη άρχισε να τρέχει και έπεσε στην αγκαλιά του κλαίγοντας και ζητώντας ξανά και ξανά συγγνώμη.

«Τι έγινε;» την ρώτησε. Η κοπέλα του απάντησε: «Χθες, αφού σταμάτησαν να φτάνουν οι βάρκες στην ακτή με έπιασε να μου μιλήσει ένας φίλος μου που ήρθαμε μαζί στην Ελλάδα. Μου είπε ότι ήσουν ο Γιάννης Μπεχράκης. Δεν θα το πιστέψεις: Εγώ ήρθα στην Ελλάδα να βοηθήσω τους πρόσφυγες γιατί είδα μία φωτογραφία σου, με συγκίνησε τόσο που είπα ότι “κάτι έπρεπε να κάνω”. Αφησα την χώρα μου και ήρθα εδώ χάρη σε σένα….»

Ισως αυτή δεν είναι μέσα στις καλύτερες και πιο ηρωικές ιστορίες που μπορούσε να διηγηθεί ο σπουδαίος Μπεχράκης. Ομως φανερώνει την ηθική του επαγγέλματος που υπηρέτησε μέχρι τέλους και αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο τα λόγια του..

«Η αποστολή μου είναι να σας αφηγηθώ την ιστορία ώστε εσείς να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε. Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει “δεν γνώριζα”.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News