Δύο μήνες συμπληρώνονται από την ανάληψη των καθηκόντων της Κατερίνας Σακελλαροπούλου -ήταν 13 Μαρτίου όταν ορκίστηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σχεδόν μια διαφορετική χώρα αν σκεφτείς τι μεσολάβησε έκτοτε. Και ήδη έχει δώσει σαφή δείγματα γραφής για το πώς έχει επιλέξει να ασκήσει και να υπηρετήσει το ύπατο αξίωμα της Πολιτείας: λόγος νεωτερικός, υπερβατικός, φρέσκος, αποφεύγοντας τα «αυστηρά μηνύματα» και άλλα κλισέ, με αξιοποίηση σύγχρονων μεθόδων επικοινωνίας, με χρήση των social media -ίσως λίγο περισσότερο απ’ όσο πρέπει- και επιλεγμένες δημόσιες παρουσίες ουσίας.

Αυτό όμως το ασυνήθιστο εκσυγχρονισμένο στιλ φαίνεται πως ξενίζει και ενοχλεί. Και η κυρία Σακελλαροπούλου ήδη έχει αρχίσει να δέχεται επικρίσεις τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά. Για διαφορετικούς μεν λόγους αλλά κάλλιστα μπορούν να χαρακτηριστούν «διασταυρούμενα πυρά».

Εντάξει, δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι πρόκειται για συντονισμένες επιθέσεις -πώς θα μπορούσε άλλωστε- ωστόσο ο συγχρονισμός είναι ενδεικτικός: ένα κομμάτι της κυβερνητικής παράταξης, ή, τέλος πάντων, παράγοντες που θεωρούν τον εαυτό τους ως εκφραστή της γνήσιας Δεξιάς, και ένα μέρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που βαυκαλίζεται ότι είναι μάχιμο και με το όπλο παρά πόδα, επιδιώκουν να την «τσαλακώσουν» από την αρχή της θητείας της. Το αν αποσκοπούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις πολιτικής αναστάτωσης, είναι μια άλλη κουβέντα.

Αν είσαι λίγο προσεκτικός θα διαπιστώσεις ότι η κυρία Σακελλαροπούλου δέχεται συστηματική και έντονη κριτική από εκδοτικό συγκρότημα και αρθρογράφους της λεγόμενης παραδοσιακής Δεξιάς, που την ίδια ώρα έχουν αντιρρήσεις με κρίσιμες πολιτικές και χειρισμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Διόλου τυχαία είναι διαχρονικοί θαυμαστές του βίου και της πολιτείας του Προκόπη Παυλόπουλου. Για να κάνουν αντιπολίτευση στον κ. Μητσοτάκη αναζητούν κάθε ευκαιρία για να απαξιώσουν μια κορυφαία επιλογή του, επειδή σηματοδοτεί μιαν άλλη εποχή και ένα άλλο πλαίσιο ιδεών. Ποιος ξέρει, ίσως να μην συγχωρούν την κυρία Σακελλαροπούλου επειδή υποστήριξε στο Ειδικό Δικαστήριο την αθώωση του πρώην υπουργού Γιώργου Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ήταν για εκείνους κόκκινο πανί επειδή είχε αναδείξει τις ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή (2004-2009), που οδήγησε στα μνημόνια.

Υπάρχει ωστόσο ένας πιο σοβαρός λόγος για αυτήν την κριτική. Λόγος βαθιά ιδεολογικός, που αντλεί στοιχεία και δύναμη από τη συντηρητική παράδοση, μέρους της χώρας. Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήδη δείχνει με τις νεωτερικές προσεγγίσεις και παρεμβάσεις της να κινείται έξω από το πλαίσιο του Καραμανλισμού, δηλαδή πέρα από το πλέγμα των προταγμάτων της χώρας που έθεσε από το 1974-75 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν σε γενικές γραμμές από τους μετέπειτα Προέδρους της Δημοκρατίας.

Επικρίθηκε, για παράδειγμα, επειδή διαπιστώθηκε ότι δήθεν δεν υπήρχε στο φόντο της πρόσφατης συνάντησής της με τον Κυριάκο Μητσοτάκη η σημαία με τον επίσημο θυρεό της Προεδρίας και τον Σταυρό-σύμβολο της Ορθοδοξίας. Σχολιάστηκε αρνητικά από τους ίδιους κύκλους στα κοινωνικά δίκτυα το μήνυμά της για την Ημέρα της Ευρώπης επειδή δεν είχε μνεία στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ενώ αντίθετα ανέφερε κορυφαίους ευρωπαίους πρωταγωνιστές της ευρωπαϊκής ενοποίησης (Σουμάν, Μονέ, Ντε Γκάσπερι, Αντενάουερ).

Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά. Με αφορμή την επέτειο και την εκδήλωση για τα θύματα της Μarfin, η προτροπή της Προέδρου της Δημοκρατίας να μην επανέλθουμε στη βία και στον διχασμό ενόχλησε παράγοντες και στελέχη στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με σχόλια στην «Αυγή» την επέκριναν για ιδιοτέλεια επειδή δεν επεσήμανε ευθύνες για την εργοδοσία των αδικοχαμένων θυμάτων. Μέχρι και ο γνωστός Καρανίκας έβγαλε χολή εις βάρος της. Δεν θα είχε καμία σημασία και θα άξιζε αγνόηση, αλλά όταν ο κ. Καρανίκας στοχοποιεί την Πρόεδρο της Δημοκρατίας μάλλον δείχνει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ κάποιοι έχουν μετανιώσει -αν δεν διαφωνούσαν από την αρχή και απλώς το έκρυβαν- για τη θετική ψήφο που έδωσαν στην κυρία Σακελλαροπούλου, σε εκείνη την από κάθε άποψη ιστορική εκλογή της πρώτης γυναίκας και μάλιστα προερχόμενης από την ανανεωτική Αριστερά στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα. Ισως να ήθελαν, ακόμα και εκείνη την ώρα που ψήφιζαν την κυρία Σακελλαροπούλου, τον Προκόπη Παυλόπουλο.

Ανάλογη κριτική εισέπραξε η Προέδρος της Δημοκρατίας και από εκπαιδευτικούς προσκείμενους στον ΣΥΡΙΖΑ. Η αναφορά στην ανάρτηση της για την επανέναρξη των σχολείων και ειδικότερα για τους «…εκπαιδευτικούς που καλούνται να υπερβούν συνηθισμένους τρόπους διδασκαλίας και συμπεριφοράς, αποδεικνύοντας ότι ακόμα και μέσα σε ειδικές συνθήκες η εκπαιδευτική διαδικασία μπορεί να συνεχιστεί απρόσκοπτα και με επιτυχία», πυροδότησε αιχμηρά σχόλια καθώς θεωρείται ευνοϊκή στην τηλε-εκπαίδευση.

Τούτων δοθέντων η κυρία Σακελλαροπούλου φαίνεται να χαλάει τη σούπα για πολλούς γι’ αυτό και θα περνάνε από κόσκινο κάθε ενέργεια και φράση της. Τουλάχιστον δεν μπορούν να πουν ότι δεν είναι «ενωτική»: ενώνει τους «Καρανίκες» με τους «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News