«Επιστήμων άνθρωπος», «Μορφωμένος άνθρωπος». Τι ωραία που το τόνιζαν κάποτε, προτρέποντάς μας στην ουσιαστική μόρφωση. Τι εμμονή, η τοποθέτηση τού «άνθρωπος» δίπλα στο «επιστήμων». Το σκεφτόμουν προχθές που προέκυψε το θέμα Λινού στην τούρλα μιας τραγικής παγκόσμιας πανδημίας. Και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως μέγας αναζητητής, ανέκαθεν, λαμπρών προσωπικοτήτων, να αναθέτει τα δύσκολα, αλλά και ως ασίγαστος υπερασπιστής της αριστείας… Ετσι δεν τον «έχουμε» μέσα μας;

Πρότεινε στη Βουλή υπερ-υπουργείο Υγείας υπό την κυρία Αθηνά Λινού, ως υπουργό κοινής αποδοχής. Αλλά εκείνη είπε: «Είναι πολύ υποθετικό. Είναι απόφαση του Πρωθυπουργού. Αυτή τη στιγμή έχουμε άλλα θέματα»… Αντε καλέ! Γιατί δεν το έλεγε αυτό κατευθείαν στον Αλέξη Τσίπρα, ότι δηλαδή οι ώρες δεν σηκώνουν τέτοια και ότι μία επιστήμων δεν μπορεί να εμφανίζεται να φλερτάρει θέση σε τούτες τις δραματικές ώρες;

Στη συνέχεια, δε, ως απάντηση στο κατά πόσο θεωρεί ικανό τον υπουργό Υγείας Βασίλη Κικίλια στη διαχείριση της πανδημίας, είπε: «Ο κ. Κικίλιας πρέπει να υπήρξε μαθητής μου», αν δεν την απατά η μνήμη της, που καίγεται στο λαχάνιασμα για θέση υπερ-υπουργού Υγείας. «Είναι απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και προφανώς την περίοδο που ήταν φοιτητής παρακολούθησε και πέρασε τα μαθήματά μου. Οπότε, γιατί να έχω αντίρρηση». Από την Πόλη έρχομαι και στη κορφή κανέλα. Πέραν των δηλώσεων αυτών, να σας ενημερώσω, αναγνώστες, και για τις δηλώσεις της κυρίας Λινού αναφορικά με τη σχέση της με την Εκκλησία και ότι βεβαίως και θα κοινωνούσε, εφόσον δεν υπάρχουν έρευνες περί του αντιθέτου. 

Οφείλω στο κείμενό μου να καταγράψω και το λαμπρό βιογραφικό της κυρίας Λινού. Απόφοιτος Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ. Εχει διδάξει στην Ιατρική Σχολή Mayo, στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα και στο Cyprus International Institute. Από το 1982 υπηρετεί στην Ιατρική Σχολή της Αθήνας, αρχικά ως υφηγήτρια, από το 2004 ως τακτική καθηγήτρια και είναι και πρόεδρος του Ινστιτούτου Προληπτικής, Περιβαλλοντικής και Εργασιακής Ιατρικής Prolepsis. 

Ξημερώνει η μέρα του Πολυτεχνείου. Ο καθένας επιλέγει τρόπο να τιμήσει. Ανατρέχει η μνήμη μου σε πολλά. Ευγνώμων που ρούφηξα την ατμόσφαιρά του, αλλά, γεννηθείσα το ’61, είχα και τη χρονική απόσταση ενηλικίωσης, ώστε να δύναμαι να ξεχωρίζω αλήθειες. Εκείνα τα χρόνια, το «επιστήμων άνθρωπος» ήταν κάτι που σε ξεχώριζε πρωτίστως ως συμπεριφορά, ως τρόποι, ως γνώσεις, πέραν των γνώσεων των σπουδών σου. Ησουν «μορφωμένος άνθρωπος»! 

Ανατρέχω στο συμβάν με κωδικό «Τσίπρας-Λινού», ως μια πνιγηρή ατμόσφαιρα που δεν ταιριάζει σε αυτό που πρέσβευε η γενιά μου ως επιστήμων άνθρωπος. Δεν είναι μόνο τα βιογραφικά. Ευτυχώς στις μέρες μας, εκείνο το «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» είναι κατακτημένο περισσότερο από ποτέ. Η επιστημοσύνη έχει απλωθεί σε όλο και περισσότερο κόσμο. Χαίρομαι ότι ζω σε μια χώρα που οι γονείς στέκονται συμπαραστάτες στη μόρφωση των παιδιών τους. Νέοι άνθρωποι κόβουν ομφάλιους λώρους, ταξιδεύουν, μορφώνονται, ποτίζουν τη διεθνή κοινότητα με γνώσεις που έλαβαν και από τη χώρα τους και είτε παραμένουν, είτε ονειρεύονται να επιστρέψουν. Αλλά παράλληλα…

Πάντα αυτό το άτιμο, παράλληλο σύμπαν… Μιζέρια, μικρότητα, μικροί «εμφύλιοι», κλωτσιές κάτω από το τραπέζι, τρικλοποδιές δήθεν «κατά λάθος», μικροψυχία, τσιγκουνιά στον καλό τον λόγο, υπόγειες συνεννοήσεις και πιο πολύ από όλα αυτά… Ανθρωποι που ενώ θα έπρεπε να νιώθουν πλήρεις και να εμφορούνται από γενναιοδωρία και αίσθηση «τόπου και χρόνου», «καίγονται» για «αγαθά και συμφέροντα», με μοναδικό σκοπό να είναι μέσα σε όλα. Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ. Και «ναι» και «όχι» και «γιατί όχι;». Επιζητώ στους ανθρώπους την ουσιαστική μόρφωση. Παιδεία, που δεν περιλαμβάνει μόνο πτυχία και βιογραφικά σπουδών. Αξίες.    

ΥΓ. Κύριε Τσιόδρα, ήρθατε ξανά στη σκέψη μου στα ξαφνικά… Να είστε καλά.   

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News