Στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται σαν να βάζουν το κάρο μπροστά από το άλογο, όπως λένε οι Αγγλοσάξονες. Προσπερνούν την ανάγκη για συνειδητοποίηση των βαθύτερων λόγων της συντριπτικής εκλογικής ήττας και της ανόδου της ΝΔ στην εξουσία και μάλιστα αυτοδύναμης και πολιτικά αναβαπτισμένης μετά την κρίση. Προσπερνούν και τον απαραίτητο αναστοχασμό γιατί απέτυχαν στη διακυβέρνηση της χώρας. Αυτά δεν αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα στη Κουμουνδούρου για να ανοίξει η περίφημη συζήτηση για το τι είναι και τι θέλει να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, η αμηχανία και η αναζήτηση πολιτικού ρόλου είναι εμφανέστατη.

Η διακηρυγμένη πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα και μερίδας της ηγετικής ομάδας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να μεταλλαχθεί σε ευρύτερο σχήμα, ακόμη και με αλλαγή ονομασίας και με έντονα στοιχεία ριζοσπαστικής αριστερής σοσιαλδημοκρατίας (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό), όπως κατέστησε σαφές ο Αλέκος Φλαμπουράρης σε πρόσφατο άρθρο του στην «Αυγή».

Η συγκεκριμένη, όμως, άποψη φανερώνει εμμέσως πλην σαφώς ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι μια «τζούφια» υπόθεση χωρίς προοπτική. Είναι μια ανίκανη συνθήκη για να εκπληρωθούν οι φιλοδοξίες του κ. Τσίπρα και των συν αυτώ. Κι όσο είναι ένα πουκάμισο αδειανό οι προσδοκίες επανόδου στην εξουσία απομακρύνονται. Γιατί αν δεν ήταν τέτοιο, ποιος ο λόγος να μετεξελιχθεί το κόμμα;

Το πιθανότερο είναι να αποτύχει αυτό το σχέδιο. Όχι μόνο γιατί έχουν απέναντί τους τις έντονες αντιρρήσεις αρκετών άλλων ηγετικών στελεχών που προτάσσουν την αναζήτηση της χαμένης ριζοσπαστικότητας του – λες και μπορεί να αναβιώσει η κοινωνική αντίδραση στα μνημόνια του 2010-12 στο κύμα της οποίας καβάλησε και κάλπασε ο ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία.

Το κυριότερο είναι ότι για μεγάλο διάστημα θα κατατρύχουν το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τα κυβερνητικά του πεπραγμένα. Εξ αυτού δεν μπορεί να έχει πειστικό πολιτικό σχέδιο που θα αντιτάξει στην κυβέρνηση της ΝΔ. Αλλά υπάρχουν και ιδεολογικοί λόγοι καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αμάλγαμα και συρραφή διαφορετικών οραματισμών.

Καταμεσής του καλοκαιριού ο καθηγητής Κ. Σοφούλης, σε εμβριθές άρθρο του στον ιστότοπο metarithmisi.gr, έγραψε μεταξύ άλλων : «…ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει την απόστασή του από την σοσιαλδημοκρατία με πανηγυρικό τρόπο. Το δηλώνει με τον τίτλο του, όπου τονίζεται ο ριζοσπαστικός “αριστερός” χαρακτήρας της πολιτικής του ταυτότητας. Το εκφράζουν απερίφραστα οι οργανικοί διανοούμενοί του, όπως για παράδειγμα ο Αριστείδης Μπαλτάς, που θυμίζει ότι “από την ίδρυσή του ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για δημοκρατικό πέρασμα προς τον σοσιαλισμό” και ότι το “η βασική παρακαταθήκη από την κυβερνητική θητεία του είναι ότι η ριζοσπαστική Αριστερά μπορεί να κυβερνήσει”».

Και λίγο παρακάτω: «Απλούστατα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σπάνια ακραιφνές λαϊκιστικό κόμμα που παρασιτίζεται στο σώμα της Αριστερής Μυθολογίας».

Τα έξι βήματα που παρουσιάστηκαν στην τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας για τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και τα οποία θυμίζουν την απόπειρα μετεξέλιξης του ΠΑΣΟΚ, επί Γιώργου Παπανδρέου, σε ψηφιακό κόμμα βάσης, αυτό ακριβώς σηματοδοτούν: το να κρατηθούν και να μην φύγουν οι περισσότεροι πασοκογενείς ψηφοφόροι που έδωσαν το 31,6% στις τελευταίες εκλογές υπό τον φόβο της νέας επέλασης της νεοδημοκρατικής Δεξιάς ώστε να διεμβολιστεί ο ενδιάμεσος χώρος της Κεντροαριστεράς.

Το παράδοξο μάλιστα είναι ότι οι προθέσεις και τα ανοίγματα του ΣΥΡΙΖΑ που επαγγέλλεται ο κ. Τσίπρας ακούγονται με ενδιαφέρον σε αρκετούς, στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς και εντός του ΚΙΝΑΛ. Για λόγους αντιδεξιάς συγκρότησης και δυσφορίας στην επάνοδο της ΝΔ στη διακυβέρνηση, δεν αποκλείουν τη σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ. Μόνο που ξεχνούν μια βασική ιστορική παράμετρο. Στην Ελλάδα, για λόγους ιστορικούς, ιδεολογικούς και κοινωνικούς, ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας, όπως εκφράστηκε από το ΠΑΣΟΚ κυρίως ,και η κομμουνιστογενής ριζοσπαστική Αριστερά, ήτοι το ΚΙΝΑΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ανταγωνιστικές και όχι συμπληρωματικές δυνάμεις.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News