Δύο πράγματα μπορεί να δηλώνει η επιλογή του Βύρωνα Πολύδωρα για την προεδρία του ΕΣΡ: είτε το σπουδαίο χιούμορ του Αλέξη Τσίπρα, είτε την απελπισία του. Και στις δύο περιπτώσεις, πρόκειται για μία επιλογή που δεν μπορείς να την πάρεις στα σοβαρά.

Ο Βύρων Πολύδωρας, λοιπόν, είναι, κατά την κυβέρνηση, το καλύτερο πρόσωπο που θα μπορούσε να βρεθεί για να τεθεί επικεφαλής στη διαδικασία αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών. Είναι το θέμα με το οποίο ασχολείται η χώρα τους τελευταίους τρεις μήνες. Το θέμα που τσαλάκωσε την κυβέρνηση και τραυμάτισε τη Δικαιοσύνη. Και, κατά τον Αλέξη Τσίπρα, πρέπει να το αναλάβει ο Βύρων Πολύδωρας. Είναι, λέει, μία πρόταση που δεν μπορεί να αρνηθεί η Νέα Δημοκρατία. Μπα, η ΝΔ την ξεπέταξε και μάλιστα κομψά, λέγοντας ότι ο Πολύδωρας δεν καλύπτει τις προϋποθέσεις (όφειλαν να μας εξηγήσουν πιο αναλυτικά τους λόγους), ενώ θύμισαν ότι στο παρελθόν είχε στηρίξει τον νόμο Παππά. Αλλωστε είχε προτείνει τη συνεργασία της Νέας Δημοκρατίας με τη Χρυσή Αυγή.

Αλλά και έξω από τη ΝΔ αν το δείτε, σταθείτε ένα λεπτό και αναρωτηθείτε τι αντιπροσωπεύει, πολιτικά και επικοινωνιακά, ο Βύρων Πολύδωρας. Μία ξεπερασμένη αντίληψη περί εξουσίας, ελαφρώς φεουδαρχική και αρκετά αριστοκρατική, πλην όμως στην κωμική της διάσταση. Πώς είναι δυνατόν η Αριστερά, ο Πρωθυπουργός που λέει ότι θέλει να κυβερνήσει με τη γενιά του, να προτείνει για τη θέση του προέδρου του ΕΣΡ έναν άνθρωπο που αντιπροσωπεύει το παρελθόν και είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν μπορεί να αντιληφθεί το μέλλον; Είναι ο Βύρων Πολύδωρας ο κατάλληλος άνθρωπος για να αρθρώσει ρυθμιστικό λόγο στη διαμόρφωση του νέου τηλεοπτικού τοπίου; Γνωρίζει την ουσία και τη φύση των αλλαγών που έχει επιφέρει η τεχνολογία; Και, αλήθεια, τι έχει να προτείνει ο Βύρων Πολύδωρας για την επικοινωνία, τη ψυχαγωγία και την ενημέρωση στην εποχή των ψηφιακών δικτύων; Οχι. Μιλάμε για μία επιλογή καφενειακού επιπέδου, βιαστική, μόνο και μόνο για να μπορεί ο Πρωθυπουργός να ισχυριστεί πώς προσέφερε τη θέση σε κάποιον «δικό τους».
Ασφαλώς και ο Βύρων Πολύδωρας ελέγχεται μόνο και μόνο επειδή δέχθηκε να ανέβει τα σκαλιά του Μαξίμου, όταν και ο ίδιος γνώριζε ότι η Νέα Δημοκρατία δεν επρόκειτο να συναινέσει στην επιλογή του. Γιατί το έκανε; Για να επανέλθει έστω για λίγο στη δημοσιότητα; Μα, θα είναι για ένα βράδυ και αυτό Σαββατόβραδο…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News