Πρώτα η χρονική σειρά των γεγονότων:

– Την Πέμπτη το απόγευμα έσκασε το τρομο-δέμα στα χέρια του πρώην Πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.

– Περίπου 24 ώρες αργότερα έγινε στα κοινωνικά δίκτυα η ανάρτηση ενός δημοσιογράφου, ο οποίος εγκωμιάζει την ενέργεια.

Αρκετές ώρες αργότερα (απόγευμα του Σαββάτου) διατάσσεται έρευνα από την Εισαγγελία.

– Αμέσως μετά ένας υπουργός κατακεραυνώνει την εισαγγελική ενέργεια και επικροτεί την ανάρτηση, με το πρόσχημα της ελευθερίας του λόγου (εδώ).

– Σχεδόν 20 ώρες αργότερα ανακοινώνεται ότι ο Πρωθυπουργός επικοινώνησε με τον κ. Παπαδήμο (εδώ).

Κανονικά έπρεπε να σταματήσουμε εδώ. Τα γεγονότα μιλάνε μόνα τους. Υπάρχει μόνο ένα ερώτημα: ο Αλέξης Τσίπρας, που «καταδικάζει απερίφραστα» την επίθεση στον Παπαδήμο, πώς διατηρεί στην κυβέρνησή του έναν υπουργό που υποστηρίζει τον εγκωμιασμό της;

Η απάντηση είναι εύκολη. Διότι έτσι πετυχαίνει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Με το δικό του σμπάρο(«καταδικάζω και περαστικά») κάνει το τυπικό καθήκον του, ώστε να μην έχουν να λένε κάποιοι ότι η αντίδρασή του σε ένα τόσο σοβαρό γεγονός είχε περιοριστεί σε ένα «τουίτ».

Και με το σμπάρο του Πολάκη («ντροπή» στους εισαγγελείς δικαστές, που διατάζουν έρευνα για μια «έκφραση γνώμης») κλείνει το μάτι στο συρφετό που λέει και γράφει «καλά του κάνανε» του «δοτού» Παπαδήμου, ο οποίος τόλμησε να ηγηθεί μιας κυβέρνησης-«χούντας», όπως πρώτος είχε πει ο Καμμένος.

Σε μια δημοκρατική χώρα, που επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση ακόμα και ακραίων γνωμών, μπορεί ο οποιοσδήποτε απλός πολίτης να εγκωμιάζει μια τρομοκρατική πράξη. Και είναι θέμα των εισαγγελικών αρχών να κρίνουν αν θα κάνουν κάτι γι’ αυτό. Όμως, σε οποιαδήποτε χώρα με στοιχειώδεις κανόνες άσκησης της πολιτικής, θα ήταν αδιανόητο ένας υπουργός να υποστηρίζει τον εγκωμιασμό δολοφονικών πράξεων.

Δηλαδή, ενώ δεν είναι δυνατόν για τον κάθε βλαμμένο του Διαδικτύου να παραφυλάει και ένας εισαγγελέας, για τον κάθε υπουργό, που υποστηρίζει όσα λένε οι βλαμμένοι, θα έπρεπε να παραφυλάει ο Πρωθυπουργός. Με τον στρατό των βλαμμένων του Διαδικτύου δεν μπορεί να γίνουν πολλά πράγματα. Ομως, ο υπουργός που τους ενθαρρύνει θα έπρεπε να έχει πάει ήδη στο σπίτι του.

Διότι εν προκειμένω δεν έχουμε να κάνουμε με τη γνωστή πολάκειο χυδαιότητα. Αυτήν την έχουμε συνηθίσει πλέον. Εχουμε να κάνουμε με κάτι παραπάνω. Ευτυχώς που ο Παπαδήμος δεν ήξερε το λεβέντικο κατόρθωμα του Πολάκη, όταν του τηλεφώνησε ο Τσίπρας. Αν το ήξερε, θα μπορούσε να του υπενθυμίσει αυτό που αποδίδεται στον Μακιαβέλι: «Ο σκοπός (δεν) αγιάζει τα μέσα, Αλέξη».

Διότι τέτοια βρώμικα μέσα καθιστούν βρώμικο τον όποιο σκοπό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News