Από όλα τα τελετουργικά της ημέρας του Δεκαπενταύγουστου, εκείνο που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν αυτό με τα φιδάκια της Παναγίας της «Φιδούσας», στο Μαρκόπουλο της Κεφαλλονιάς. Μικρά γκρίζα φιδάκια εμφανίζονται μέσα στην εκκλησία και πάνω στην εικόνα της Παναγίας!

Και όπως είναι φυσικό, οι πιστοί συρρέουν εκστασιασμένοι είτε να απολαύσουν το θέαμα είτε να ενώσουν την σκέψη τους με τα σημάδια κάποιας θεϊκής παρουσίας.

Ταυτόχρονα, πρόσεξα σε κάποιες στήλες, την νέα «αγγελική ρήση» του «προφήτη» Βασίλη Λεβέντη για προκήρυξη εκλογών μετά την ΔΕΘ. Είναι γνωστό άλλωστε, από καιρό, ότι το μεγάλο πολιτικό πλεονέκτημα του κ. Λεβέντη είναι οι προβλέψεις… Γι αυτό και επενδύει συνεχώς στην κεφαλαιοποίηση της πολιτικής του «σοφίας», προσδοκώντας τα ανάλογα κέρδη στις εκλογές.

Τι σχέση έχει ο Λεβέντης με τα φιδάκια; Το ειδικό βάρος του μεταφυσικού και της προφητείας. Οι μεν πιστοί προσπαθούν εναγωνίως, να βρεθούν πίσω από τα φαινόμενα και οι ψηφοφόροι να αμείψουν με την ψήφο τους αυτόν που θα προβλέψει το μέλλον. Και στις δύο περιπτώσεις, επικρατεί αδιαφορία για το πρακτέον που εξελίσσεται γύρω μας αλλά εκτιμάται περισσότερο αυτό που κρύβεται πίσω από την πραγματικότητα.

Δεν μπορεί, θα έχετε ακούσει το γνωστό «Κι όμως, ο Λεβέντης είναι ο μοναδικός που προέβλεψε, όσα έγιναν με την χρεοκοπία. Τα ΄λεγε αλλά ποιος τον άκουγε…». Δεν ήταν ο μοναδικός που τα έλεγε αλλά ο μοναδικός που έκραζε στην τηλεόραση και προκαλούσε αίσθηση και γέλιο. Δεν ήθελε και πολύ να καταλάβεις ότι η Ελλάδα κάποτε θα χρεοκοπούσε με όσα έκανε το πολιτικό σύστημα…

Όπως και να ΄χει, ούτε αυτοί που πάνε στα φιδάκια, είναι οι περισσότεροι Χριστιανοί ούτε και οι ψηφοφόροι του Λεβέντη το μεγαλύτερο ποσοστό στο εκλογικό σώμα. Η διασπορά όμως, σε άλλες μορφές «θρησκευόμενων» με παρόμοια χαρακτηριστικά, αριθμεί ένα σύνολο ικανό να προσδιορίσει αυτό που ονομάζουμε «μέσο όρο» στην κοινωνία. Ας πούμε, όλοι ισχυρίζονται ότι περιμένουν έναν πολιτικό που θα τους πει την αλήθεια αλλά ψηφίζουν πάντα αυτόν που θα πει το μεγαλύτερο ψέμα!

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα φιδάκια της Παναγίας: εκτός από ένα μικρό ποσοστό απαίδευτων «ζηλωτών», οι υπόλοιποι σπεύδουν να συμμετέχουν στο ιδιάζον φυσικό φαινόμενο από περιέργεια. Η συμμετοχή τους όμως, όπως και στο εκλογικό σώμα, είναι ικανή να συντηρεί την φήμη της συγκεκριμένης Παναγίας, εξασφαλίζοντας για την εκκλησία χρήμα και δόξα.

Έτσι λοιπόν, δεν χάνουμε ευκαιρία να αποδεικνύουμε με κάθε τρόπο, την ανωριμότητα ως γονιδιακή ανωμαλία του γένους. Και την ενισχύουμε, ακόμα κι αν καταλαβαίνουμε την υπερβολή. Είτε πρόκειται για την κουτοπονηριά του Βασίλη Λεβέντη είτε για διάφορους εμπλεκόμενους στα φιδάκια της Κεφαλλονιάς (παππάδες, δημάρχους, αντιπεριφερειάρχες κλπ). Στη μέση, οι οπαδοί του φαντασιακού και γύρω γύρω, κράχτες, «καλλιτέχνες» και εξουσία που αυγατίζει τον πρωτογονισμό ως πολιτιστικό στοιχείο μιας ακαθόριστης «λαϊκής ταυτότητας».

Δείτε πόσους «σιτίζουν» πολιτικά τα φιδάκια, οι εικόνες που δακρύζουν, οι «μπουσουλίζοντες» στην Τήνο. Ελάχιστοι αντιδρούν στον εξευτελισμό του ανθρώπου ως έννοια και αξία, σε μια ευνομούμενη Δημοκρατία, που υποτίθεται ότι σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αντίθετα, ΜΜΕ και πολιτική ηγεσία επιβραβεύουν κάθε βαρβαρότητα και κάθε κατάλοιπο από τον αυταρχισμό των μεσσιανικών κοινωνιών. Λες και ο εορτασμός της Παναγίας θα πρέπει να συνδέεται με μάγους, βασκανίες, απάτη και χυδαιότητα.

Αντίστοιχα, κάθε «αξιοπερίεργη» περσόνα που συντηρεί το πολιτικό σύστημα, απολαμβάνει την ανοχή μας, ως θέαμα ή ως «μεταφυσική» οντότητα που διαθέτει όλα τα σοκαριστικά στοιχεία για να μας προκαλεί το ενδιαφέρον.

Είναι κρίμα για τους συνειδητοποιημένους Χριστιανούς- θεωρώ βέβαια ότι είναι ελάχιστοι-, να μην αντιδρούν στα «φιδάκια» και στον εξευτελισμό της θρησκείας τους. Είναι επίσης κατάντια για την απαξιωμένη πλέον, Δημοκρατία μας να ασχολείται με «προφητείες» και γραφικότητες.

Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, η ανοχή είναι απαράδεκτη. Η ανεκτικότητα που επιδεικνύουμε, ως κοινωνία, σε κάθε μορφή ανοησίας που εξευτελίζει τον άνθρωπο και τον πολίτη, κάποτε, θα πρέπει να τελειώνει. Δεν είναι θέμα ούτε θρησκειών ούτε κομμάτων. Είναι θέμα ανθρωπιστικό και έχουμε χρέος να το αντιμετωπίσουμε.

Διαφορετικά, άλλα «φιδάκια» θα βγουν από το αυγό τους και θα ψάχνουμε να βρούμε γιατί μας τσίμπησαν…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News