Η οικονομία βγάζει το κεφάλι από το νερό αλλά η χώρα βυθίζεται πιο βαθιά στην υστέρηση, στην καθυστέρηση. Αναπτύσσεται. Αλλά είναι τελευταία στην Ευρώπη, μένει πίσω, υστερεί, η ψαλίδα ανοίγει αντί να κλείνει. Το 2014 η Ελλάδα (+0,7%) βάδιζε τον δρόμο της ανάπτυξης πλάι σε Πορτογαλία (+0,9%), Γαλλία (+0,9%) & Αυστρία (+0,8%). Ηταν μπροστά από Ιταλία (+0,1%), Κύπρο (-1,4%) και Φιλανδία (-0.6%). Τώρα η Ελλάδα βλέπει την πλάτη όλων των άλλων από μακριά!
Με τρία χρόνια καθυστέρηση και πολύ μεγαλύτερο κόστος για την κοινωνία, οι συνθήκες στην οικονομία και κάποιοι οικονομικοί δείκτες βελτιώνονται (βλ. οικονομικό δελτίο του ΣΕΒ 15/1/2018). Η βελτίωση δεν αποτυπώνεται στην καθημερινότητα των πολιτών. Είναι ασθενική, σχεδόν ανύπαρκτη για όσους πολίτες δεν ασχολούνται με τον τουρισμό, διότι αν εξαιρέσουμε τη συνεισφορά του τουρισμού η υπόλοιπη οικονομία παρέμεινε στάσιμη το 2017.
Στο επενδυτικό κλίμα (spread και επιτόκια) η βελτίωση είναι ορατή και οφείλεται στο ότι ο Αλέξης Τσίπρας εφαρμόζει τα μνημόνια. Στραβά, λειψά, καθυστερημένα, αλλά τα εφαρμόζει. Κανείς σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αρνείται πως το κλείσιμο των αξιολογήσεων είναι στη σωστή κατεύθυνση. Η αντιπολίτευση είχε δίκιο όταν κατηγορούσε τον κ. Τσίπρα ότι καθυστερώντας τις αξιολογήσεις, καθυστερούσε την επιστροφή της εμπιστοσύνης και τη βελτίωση του επενδυτικού κλίματος. Με καθυστέρηση έκλεισε τις αξιολογήσεις, με καθυστέρηση ήρθε η βελτίωση και η αποκλιμάκωση των επιτοκίων.
Η βελτίωση που σημειώνεται σήμερα δικαιώνει την άποψη πως «ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να βγούμε από τα μνημόνια είναι να τα εφαρμόσουμε». Και υπενθυμίζει τη βλάβη που προξένησε η τοξική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και η «περήφανη διαπραγμάτευση» του 2015.
Κάθε φορά, λοιπόν, που η κυβέρνηση λέει «χάρις στο ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα βελτιώνονται», διαβάζει την πρόταση μέχρι τη μέση. Ολόκληρη έχει ως εξής: «Χάρις στο ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα βελτιώνονται το 2018 αντί το 2015».
Μετά από τρία χαμένα χρόνια η ανάπτυξη έρχεται κουτσή, άνιση, χωρίς καταθέσεις, χωρίς τράπεζες, χωρίς άμεσες ξένες επενδύσεις, χωρίς ελευθερία στη διακίνηση κεφαλαίων.
Η αχίλλειος πτέρνα της ανάκαμψης είναι οι επενδύσεις (ΣΕΒ 25/1/18). Τέσσερα χρόνια από την υπογραφή για το Ελληνικό, χωρίς μια νέα θέση εργασίας, χωρίς ένα (1) ευρώ επενδύσεων. Η ανταγωνιστικότητα υποχωρεί, η γραφειοκρατία κωλυσιεργεί, η επιχειρηματικότητα διώκεται, η καινοτομία στοχοποιείται, η οικονομική δραστηριότητα υπερφορολογείται, η μεσαία τάξη είναι ο νέος ταξικός εχθρός.
Ανακτούμε την εμπιστοσύνη των αγορών στο αξιόχρεο της χώρας, χάρις σε μια πολιτική που πολέμησε λυσσαλέα ο ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν. Αλλά δεν ανακτούμε την εμπιστοσύνη των καταθετών και των επενδυτών -εξαιρουμένων των επενδυτών ομολόγων- εξαιτίας της πολιτικής που ασκεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αλ. Τσίπρας κλήθηκε να διαχειριστεί τη χώρα στην αυγή ενός ενάρετου αναπτυξιακού κύκλου.
Ο φαύλος κύκλος της ύφεσης είχε ολοκληρωθεί. Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που το 2012 παρέλαβε μια οικονομία που υποχωρούσε με -7,3%, μετά από δύο χρόνια παρέδωσε μια οικονομία που αναπτυσσόταν με +0,7%. Το υπερβολικά πιεσμένο ελατήριο είχε αρχίσει να εκτονώνεται και, επιπλέον, το 2015 είχαμε μπροστά μας μια εξαιρετικά ευνοϊκή διεθνή συγκυρία:
-Εκρηκτική άνοδος του ελληνικού τουρισμού εξαιτίας της τρομοκρατίας σε ανταγωνιστικές μας χώρες.
-Το πετρέλαιο υποχώρησε κατά 50% το 2015.
-Το ευρώ υποχώρησε έναντι του δολαρίου ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα της Ευρωζώνης.
-Η ποσοτική χαλάρωση που ξεκίνησε ο Ντράγκι τον Μάρτιο 2015 πλημμύρισε την Ευρώπη με φθηνό χρήμα.
Σε αυτό το ευνοϊκό περιβάλλον που φούσκωνε τα πανιά της ευρωπαϊκής οικονομίας, η διαχείριση του κ. Τσίπρα βύθισε τη χώρα σε άλλα δύο χρόνια ύφεσης.
Σε ποδοσφαιρικούς όρους, τρία χρόνια τώρα ο κ. Τσίπρας κρατά τη χώρα στη ζώνη του υποβιβασμού και δέχεται κριτική για την απογοητευτική πορεία της ομάδας που ίσα-ίσα παραμένει στην Α’ κατηγορία. Κι εκείνος δείχνει τον προηγούμενο προπονητή και υπενθυμίζει ότι επί ημερών του η χώρα έπαιζε στην Γ΄ κατηγορία. Η αλήθεια όμως είναι ότι οι προηγούμενοι ανέλαβαν την ομάδα στην Γ’ κατηγορία και σε δύο χρόνια, όταν του την παρέδωσαν, ήταν στην Α’ Εθνική και στη μέση της βαθμολογίας!
Ο απολογισμός της τριετίας ΣΥΡΙΖΑ σε όρους ανάπτυξης είναι μια ιστορία μιζέριας και υστέρησης χωρίς ελαφρυντικά που αποτυπώνεται στους πίνακες που ακολουθούν:
Πίνακας Ι. Ρυθμός ανάπτυξης των χωρών της Ευρωζώνης (2011-2016, στοιχεία Eurostat).Με ροζ τα χρόνια ύφεσης σε κάθε χώρα.
-Το 2011 ήταν η χειρότερη χρονιά για την Ελλάδα σε όρους ύφεσης. Από το 2012 ξεκίνησε η αποκλιμάκωση της ύφεσης. Η πορεία βελτίωσης τερματίστηκε απότομα το 2015.
-2014: ήμασταν πολύ καλύτερα σε όρους ανάπτυξης από Ιταλία, Φιλανδία και Κύπρο. Το 2017 είμαστε τελευταίοι και καταϊδρωμένοι (δες σχόλια Πίνακα ΙΙ).
– 2015-2017, η Ευρωζώνη αναπτύχθηκε με σχετικά υψηλούς για τα δεδομένα της ρυθμούς. Βοήθησε η κάθετη πτώση της τιμής του πετρελαίου , η υποχώρηση της ισοτιμίας του ευρώ και η άφθονη και φθηνή ρευστότητα της πιστωτικής χαλάρωσης του Ντράγκι. Η Ελλάδα κρατούσε την ομπρέλα του Α. Τσίπρα!
– 2015-2016: η μοναξιά της Ελλάδας στην ύφεση τα λέει όλα.
Πίνακας ΙΙ. Προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το ρυθμό ανάπτυξης των χωρών της Ευρωζώνης για το έτος 2017. (Χειμερινές, Εαρινές & Φθινοπωρινές).
-Από τον Χειμώνα 2017 μέχρι το Φθινόπωρο, η ανάπτυξη της Ευρωζώνης αναθεωρήθηκε προς τα πάνω κατά 0,6%! Σχεδόν σε όλες τις χώρες έγινε σημαντική ανοδική αναθεώρηση της πρόβλεψης για ανάπτυξη το 2017.
-Ελλάδα και Λουξεμβούργο ήταν η εξαίρεση και οι προβλέψεις της ΕΕ του Φθινοπώρου ήταν χαμηλότερες από τις αντίστοιχες του Χειμώνα και της Άνοιξης 2017.
-Στις 20/12/2017 η γαλλική στατιστική Υπηρεσία (INSEE) αναθεώρησε την πρόβλεψη για το ΑΕΠ της Γαλλίας στο 1,9% για το 2017.
-Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα διαθέσιμα στοιχεία, η Ελλάδα χρειάζεται ανάπτυξη 3,1% στο 4ο τρίμηνο 2017 για να επιβεβαιώσει την εκτίμηση του 1,6% για το έτος (1ο τρίμηνο +0,4%, 2ο τρίμηνο +1,6%, 3ο τρίμηνο +1,3%). Είναι πολύ πιθανόν το ΑΕΠ για το 2017 να κλείσει ακόμα χαμηλότερα από τις προβλέψεις οπότε, τελικά, θα βρεθούμε κάτω και από την Ιταλία.
Κάποιοι συμπολίτες μας θεωρούν ότι ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έμαθαν, μπορούν πια να διαχειρίζονται την εξουσία καλύτερα. Αλλά όσα εξελίσσονται στα πεδία εκτός μνημονιακής επιτήρησης (Εκπαίδευση, Ανεξάρτητοι Θεσμοί, Δικαιοσύνη, ΜΜΕ κ.α.) δεν δικαιώνουν την αισιοδοξία τους.
Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στην κοινωνία μας είναι να βγούμε από τα μνημόνια χωρίς να καταλάβουμε γιατί μπήκαμε και πώς βγήκαμε. Χωρίς να αναγνωρίσουμε τα λάθη, τις αδυναμίες και τις δυνατότητές μας. Χωρίς να ξέρουμε τι πρέπει να αλλάξουμε, προς τα πού να πάμε. Και τελικά, ποιες είναι οι αιτίες και οι πολιτικοί εκπρόσωποι της καθυστέρησης, της υπανάπτυξης και της οπισθοδρόμησης.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News