Τα κυριακάτικα πρωϊνά μπορεί να είναι πολύ χαρούμενα, ιδιαίτερα αν έχει λιακάδα. Εκτός αν κάνεις το λάθος να κοιτάξεις  τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Αυτά σου φέρνουν μια μελαγχολία, αν την ώρα που τα βλέπεις σκεφθείς και συνυπολογίσεις τι συνέβαινε πριν από μερικούς μήνες, όταν ένας αέρας- «ανατροπής» για τους πολύ προχωρημένους ή απλώς «αισιοδοξίας» για τους συγκρατημένους- έπνεε μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης της «πρώτης φοράς».

Σήμερα κοιτάζοντας το πρωτοσέλιδο της επίσημης κυβερνητικής εφημερίδας (εδώ) αναρωτιέσαι: «Πόσο πάει η κοροϊδία»;

Δεν είναι, λοιπόν, θέμα ενός τίτλου. Είναι θέμα ολόκληρης νοοτροπίας ενός πολιτικού χώρου, που κατέλαβε την εξουσία με ψέματα, στραπατσάρεται καθημερινά από αυτά τα ψέματα και μυαλό δεν βάζει

Δεν είναι θέμα ενός τίτλου μιας εφημερίδας. Αλλωστε, όλες οι εφημερίδες βάζουν τίτλους που την επομένη διαψεύδονται και όσοι τους θυμούνται (πράγμα σπάνιο, εξ ου και η έννοια του «εφήμερου») έπειτα από λίγες μέρες, μελαγχολούν ή διασκεδάζουν, ανάλογα με την ψυχοσύνθεσή τους. Δεν είναι, λοιπόν, θέμα ενός τίτλου. Είναι θέμα ολόκληρης νοοτροπίας ενός πολιτικού χώρου, που κατέλαβε την εξουσία με ψέματα, στραπατσάρεται καθημερινά από αυτά τα ψέματα και μυαλό δεν βάζει.

Και για να μην αμπελοφιλοσοφούμε άλλο πρωί-πρωί, πόσες φορές ο Αλέξης Τσίπρας και άλλοι επιφανείς ΣΥΡΙΖΑίοι (για να μη θυμηθούμε τα παρόμοια ανδραγαθήματα του «στα τέσσερα» Πάνου Καμμένου) εκστόμισαν μεγαλοστομίες σαν το «ξεχάστε το» (ή «go back»), πάντα σε προστακτική έγκλιση;

Ας θυμηθούμε, χάριν ευθυμίας, τις πιο εμβληματικές και πρόσφατες:

– Στις 27 Ιουνίου 2015 κι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν έξι μήνες κυβέρνηση, είχαμε ένα εμβληματικό «ξεχάστε το» -και δη εις την αγγλικήν (εδώ)- ως προέκταση των διαβεβαιώσεων Τσίπρα και Καμμένου ότι δεν θα υπογράψουν ποτέ Μνημόνιο και άλλα χαζοχαρούμενα. Ενα μήνα μετά, το «forget it» ξεχάστηκε και ήρθε το πρώτη φορά αριστερό Μνημόνιο.

– Στις 18 Ιανουαρίου του 2014, ένα χρόνο πριν γίνει πρωθυπουργός, ο κ. Τσίπρας χαρακτήριζε «αδιανόητο» το ενδεχόμενο  ο Γιάννης Στουρνάρας από υπουργός να γίνει διοικητής στην Τράπεζα της Ελλάδος, τον απειλούσε με ποινικές ευθύνες και τα παρόμοια. Ιδού πώς αποτυπώθηκε τότε εκείνο το forget it. Βεβαίως και ο «Γιάννης» (ο άλλος με το ένα “ν”, το πάλαι ποτέ asset του Τσίπρα, εξαφανίστηκε), έγινε διοικητής και ο Τσίπρας  αναγνώρισε τη συμβολή του στην εθνική προσπάθεια (λίγο παλιότερα τον αποκαλούσε… οικονομικό δολοφόνο –εδώ!) και όλα ωραία και καλά.

Δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε. Οι πρώτοι φορά αριστεροί κυβερνήτες μας έχουν βρει μια τακτική και την ακολουθούν (περισσότερα εδώ). Συνήθως αυτά δεν κρατούν πολύ και καταρρέουν με πάταγο. Για όσους φοβούνται ότι αυτό θα επιφέρει και μεγάλη ζημιά στη χώρα δεν υπάρχει παρηγοριά. Και όσοι  συνέβαλαν σε αυτό και σήμερα είναι «κοψοχέρηδες» τους ταιριάζει μόνο το «καλά να πάθετε», όπως θα πει κάποια στιγμή κυνικά κάποιος ΣΥΡΙΖΑίος ή ΑΝΕΛίτης.

Κατά τα άλλα, η όλη υπόθεση έχει και την άλλη πλευρά της. Η κυριακάτικη διασκέδασή μας ανεβαίνει με όλα αυτά τα «ξεχάστε τα». Αξέχαστα θα μας μείνουν για πολύ…

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News