Πριν από λίγο καιρό ο Παύλος Πολάκης είχε αναρτήσει τη δυσφορία του στο facebook: «η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να ακυρώνει την κυβερνητική πολιτική» είχε γράψει. Αν όχι έτσι ακριβώς, αυτό ήταν το πνεύμα του. Αλλωστε η σχέση του Πολάκη με τη Δικαιοσύνη είναι ιδιαίτερη, είτε τη δεις από την ποινική, είτε την προσεγγίσεις από την πολιτική της πλευρά.

Για το μεγαλύτερο κομμάτι του πολιτικού προσωπικού, οι παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη θεωρούνται, αν όχι θεμιτές, τουλάχιστον απαραίτητες και αναπόφευκτες. Και, ας είμαστε ειλικρινείς, αυτό δεν είναι καινούργιο φρούτο. Είναι ο καρπός που δοκιμάζει πρώτα το σύστημα εξουσίας όταν φιλοδοξεί να εξελιχθεί σε καθεστώς. Το έκαναν οι προηγούμενοι, το κάνουν και οι σημερινοί. Απλώς αυτοί, επειδή δεν είχαν καλλιεργήσει τις προσβάσεις των άλλων, το έκαναν άγαρμπα και βιαστικά.

O Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας κατήγγειλε τον αρμόδιο υπουργό Σταύρο Κοντονή, για ωμή παρέμβαση στη Δικαιοσύνη. Νωρίτερα ο υπουργός είχε πει, απευθυνόμενος προς τους εκπροσώπους των δικαστικών ενώσεων το εξής: «Πρόβλημα είναι επίσης το γεγονός ότι εκδόθηκε πρόσφατα από το ΣτΕ απόφαση που ακυρώνει τον έλεγχο των δηλώσεων του πόθεν έσχες». Τι εννοούσε ο Κοντονής. Μα, τη γνωστή απόφαση του ΣτΕ, σύμφωνα με την οποία οι δικαστές δεν υποχρεούνται να καταθέσουν δηλώσεις «πόθεν έσχες» επειδή δεν έχει συσταθεί το αρμόδιο όργανο για τον έλεγχο τους.

Μισό λεπτό. Εχει δίκαιο ο Κοντονής; Αυτό δεν έχει καμία σημασία. Αλλά, ας πούμε ότι έχει δίκαιο. Εκείνο που δεν έχει, είναι το δικαίωμα να διατυπώνει -και μάλιστα σε θεσμικό περιβάλλον- την άποψή του. Εγώ και εσείς μπορούμε να σχολιάσουμε όπως μας καπνίσει τη στάση και τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Οχι όμως και ένας εκπρόσωπος της εκτελεστικής εξουσίας. Για την ακρίβεια ο Κοντονής είναι ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο που μπορεί να σχολιάζει αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Δουλειά του είναι να διευκολύνει το έργο της, όχι να το κρίνει.

Και όμως, η συνταγματική τάξη και η διάκριση των εξουσιών, τα στοιχειώδη δηλαδή για τη λειτουργία μίας ευνομούμενης Πολιτείας, όχι απλώς δεν θεωρούνται αυτονόητα, αλλά ουσιαστικά υπονομεύονται ως δυσλειτουργικά. Ενα μεγάλο κομμάτι του κοινωνικού ακροατηρίου που αγνοεί ή παραβλέπει τα του Συντάγματος, ίσως να αξιολογεί και θετικά την παρέμβαση προς τη Δικαιοσύνη και ειδικά τις προτροπές για αποφάσεις που να συνάδουν με το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Αυτά βέβαια είναι επικίνδυνα πράγματα, αλλά είναι προφανές ότι προηγείται η επιβίωση του κυβερνητικού σχήματος και η διαβρωτική διείσδυση στο «σύστημα» με το γνωστό, συμψηφιστικό άλλοθι: το έκαναν και οι προηγούμενοι. Σύμφωνοι, απλώς κάποιες κινήσεις χρειάζονται τακτ. Αλλωστε πριν από λίγες μέρες ο Πρωθυπουργός έλεγε στον πρόεδρο της Τουρκίας ότι στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News