Να δεις που στο τέλος οι χρονογράφοι θα μείνουμε χωρίς δουλειά. Αυτοί χρονογραφούν τον εαυτό τους τον ίδιο. Διαβάζω: «Το τμήμα εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ χαιρετίζει την απεργιακή κινητοποίηση που έχουν προκηρύξει για την Πέμπτη 4.2.2016 οι εργαζόμενοι και τα Συνδικάτα, παρεμβαίνοντας αγωνιστικά για την προάσπιση του Ασφαλιστικού Συστήματος… Το Ασφαλιστικό Σύστημα της χώρας δεν πρόκειται να ορθοποδήσει όσο η ανεργία κινείται στο 25%, η ανασφάλιστη εργασία ξεπερνάει το 20% και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης αποτελούν “οδηγό” των επιχειρήσεων σε αρκετές περιπτώσεις… Το π.τ. ΣΥΡΙΖΑ καλεί την κυβέρνηση (άρα τον ΣΥΡΙΖΑ) να μην υποχωρήσει σε καμία μείωση συντάξεων και να αντιταχθεί στα σχέδια των δανειστών και των ντόπιων συμμάχων… Οι εργαζόμενοι πρέπει να παλέψουν…» και το ΚΡΕΣΕΝΤΟ για το χειροκρότημα: «Οι λύσεις που χρειαζόμαστε δεν μπορούν να προκύψουν από τις δυνάμεις και την λογική της ελεύθερης αγοράς, αλλά την αλληλεγγύη και την δημοκρατία, από τους αγώνες του κόσμου της εργασίας και του λαού». Τι μένει να γράψω πια εγώ; Τι να σχολιάσω η έρμη χρονογράφος;

Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, που έχει να αντιμετωπίσει το 25% ανεργία, το 20% ανασφάλιστη εργασία, και τις ελαστικές μορφές απασχόλησης. (Προφανώς ως αιτίες αυτών ότι «ο κόσμος πουλάκι μου είναι κακός!»). Το λες ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στοιχεία της πραγματικότητας. Της αλήθειας, έστω και της εν μέρει. Καθώς στην καταγραφή της αλήθειας τους δεν χωράνε επιχειρήσεις που φεύγουν, εμπόριο που στράγγιξε, επενδυτές που «όπου φύγει φύγει»… Τίποτα που να χωράει ευθύνη.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ που απλώνει σε κοινή θέα το σώψυχό του. «Χαιρετίζει την απεργιακή κινητοποίηση». Ξεβράζει αυτό που λυσσαλέα θέλει να είναι, αυτό που γνωρίζει πια ό,τι τον συμφέρει να είναι, αυτό που νοσταλγεί, αυτό που «είναι». Κάποιος που θα κυβερνάει χωρίς να κυβερνάει. Κάποιος που δεν θα μεγαλώνει ποτέ.

Αλληλοκοροϊδεύονται αξιοθαύμαστα

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το «αυτό» του. Βέβαια, δεν θα επιλέξει τοn δρόμο της ψυχοθεραπείας. Πας καλά; Αλλά τη διαδρομή του «τα λύνω μια χαρά μόνος μου και έχω και φίλους, να μοιράζομαι ό,τι με απασχολεί». Και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ έτσι το ανταποδίδουν: «Τα λέω μια χαρά με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και δεν έχω να φοβάμαι». Κοροϊδεύει ο ένας τον άλλον αξιοθαύμαστα… «Και πάλι φίλοι ήμαστε»…

Τελικά το έχω καημό. Οι άνθρωποι που χρήζουν χοντρής ψυχανάλυσης, δεν θα καταφύγουν στην ευλογία της ποτέ. Και πτου!!! Θα καταφύγει ο δίπλα τους για να αντέχει να τους αντιμετωπίζει. Αυτόν που θα τον υποψιάζονται ως «τρελό», οι δήθεν «γνωστικοί». Χάος! Η συμβίωση με θλιβερά εσαεί ανήλικους- υπερήλικες. Πόσο μάλλον να σε κυβερνάνε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News