Σχεδόν κάθε φορά που διαβάζω συνέντευξη του Γιάννη Μπουτάρη, σχεδόν κάθε φορά που ακούω για μια δήλωση ή δράση του στη συμπρωτεύουσα, σκέφτομαι το ίδιο πράγμα: Πώς καταφέραμε να πιστέψουμε σε έναν τέτοιο τύπο; Πώς φτάσαμε να τον εκλέξουμε, δυο φορές κιόλας, δήμαρχο; Είναι τόσο ανοίκειος με τις πολιτικές επιλογές που συνήθως κάνουμε σαν λαός.

Πώς καταφέραμε εμείς, οι Ελληνες, να στηρίζουμε έναν άνθρωπο που τόλμησε να πει για τον Μητροπολίτη της πόλης, στην οποία έβαλε υποψηφιότητα για δήμαρχος: «Δεν είμαι ενάντιος στην εκκλησία, αλλά ο Άνθιμος μου θυμίζει μουτζαχεντίν». Κι όταν ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, νεοεκλεγείς τότε περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, είχε μπλεχτεί για να λύσει την παρεξήγηση, ο Μπουτάρης είχε πει: «Και ο Ψωμιάδης που πήρε την πρωτοβουλία για να χαϊδέψει τους χριστιανούς θα του βγει ανάποδα».

Αυτό όμως που μου έκανε την πιο μεγάλη εντύπωση, και το είδα στο γκουγκλάρισμά μου, ήταν ότι όλα αυτά τα είπε λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Λίγο προτού η θεσσαλονικιά θεούσα θείτσα βρεθεί μπροστά στην κάλπη για να διαλέξει τον δήμαρχό της, ο Μπουτάρης δήλωσε ανοιχτά τη θέση του: «Παπά, ξύρισε τα γένια και κάνε κόμμα αγόρι μου. Δεν μπορείς να ανακατεύεσαι σε αυτό το επίπεδο σε κοσμικά θέματα». Αλλοι στη θέση του, οι περισσότεροι θα έλεγα, λίγες μέρες πριν τις εκλογές θα κατάπιναν τη γλώσσα τους και θα φιλούσαν το χέρι του Ανθιμου, μην και χάσουν το ψηφαλάκι της θείτσας.

Ο Γιάννης Μπουτάρης όμως δεν είναι απ’ αυτούς. Τα πιστεύω και τις θέσεις του, σου τα πετάει στη μούρη χωρίς φόβο και πάθος. Από την πρώτη στιγμή έδειξε ότι δεν θέλει να παραμυθιάσει τον ψηφοφόρο. Και το περίεργο είναι ότι και ο ψηφοφόρος, που η ιστορία έχει δείξει ότι το θέλει το παραμύθι του, σε αυτή την περίπτωση προτίμησε έναν τύπο που δεν του χαϊδεύει τα αφτιά.

Είναι περίεργο, αλλά έγινε. Οι έλληνες ψηφοφόροι αναδείξαμε πολιτικά έναν άνθρωπο που λέει αλήθεια και δεν μασάει τα λόγια του. Δώσαμε βήμα σε έναν τύπο που δεν είναι σοβαροφανής και φοράει και σκουλαρίκι και χαϊμαλιά και βάζει και ξανθιά περούκα και κάνει και έκθεση με κιτς αντικείμενα άμα λάχει. Εκλέξαμε δήμαρχο έναν που προχωράει με γνώμονα αυτό που θεωρεί σωστό, χωρίς να μας γλύφει. Αλήθεια, ποιος θα τολμούσε να οργανώσει gay pride σε μια συντηρητική πόλη, όπως η Θεσσαλονίκη, και με μια Εκκλησία απέναντι να λυσσομανάει; Εδώ, ολόκληρος υπουργός Παιδείας πάει να περάσει δυο αλλαγές στα Θρησκευτικά και γίνεται το έλα να δεις.

Πρόσφατα ο Αντώνης Ρέμος έκανε μια δήλωση για τον Κεμάλ Ατατούρκ κι έγινε ο κακός χαμός. Κι εδώ ο Μπουτάρης πήρε θέση που δεν χαϊδεύει κανένα πατριδολάγνο αφτί. Λέει σε συνέντευξή του (στο περιοδικό Down Town): «Αυτά τα αναδείξαμε, όπως και την τούρκικη παρουσία. Αυτό είχε αποτέλεσμα ένα τεράστιο τουριστικό ρεύμα από την Τουρκία προς τη Θεσσαλονίκη με δύο πτήσεις ημερησίως. Πέρυσι την πόλη μας επισκέφτηκαν 100.000 Τούρκοι. Υπήρξαν Τούρκοι με ρίζες από τη Θεσσαλονίκη που μπήκαν στο δημαρχείο ψάχνοντας χάρτες για να βρουν το πατρικό τους σπίτι και τους έπιαναν τα κλάματα. Όπως νιώθουμε εμείς για την Αγιά Σοφιά, έτσι νιώθουν και οι Τούρκοι για τον Κεμάλ». Ναι, έτσι είναι, έτσι ακριβώς. Και επιτέλους κάποιος λέει και κάνει αυτό που πρέπει χωρίς να φοβάται τις αντιδράσεις των μικρόμυαλων.

Ο Γιάννης Μπουτάρης είναι η εξαίρεση του κανόνα μας. Είναι η απόδειξη ότι μπορούμε να ψηφίσουμε σωστά.

ΥΓ. Και κάτι ακόμα που δεν ήξερα: τον Οκτώβριο του 2012, ανακηρύχτηκε δήμαρχος του μήνα σε παγκόσμιο επίπεδο από τον ιστότοπο citymayors.com

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News