Ο Ακης Τσοχατζόπουλος είναι ένα από τα απεχθέστερα παραδείγματα πολιτικών τουλάχιστον στην μεταπολιτευτική πολιτική ιστορία μας. Τα είχε όλα (εξουσία, δόξα, καλή ζωή) και προτίμησε να γίνει κλέφτης. Εκμεταλλεύθηκε την υψηλή πολιτική θέση του για να πλουτίσει ο ίδιος και μερικά πρόσωπα του περίγυρού του. Η απληστία τον οδήγησε στην πολιτική και προσωπική καταστροφή, στην ατίμωση.

Σήμερα, γέρος, ανήμπορος και ατιμασμένος είναι εντελώς ανυπεράσπιστος (πλην των δικηγόρων του). Δεν είναι της ώρας, αλλά θα άξιζε κάποια στιγμή να δούμε πού έχουν κρυφτεί όλοι αυτοί οι οποίοι, πριν από 20 και πλέον χρόνια, τον αποθέωναν ως «σοσιαλιστή» και «αριστερό του ΠΑΣΟΚ» (απέναντι στον, εννοείται «δεξιό», Κώστα Σημίτη). Και ίσως πρέπει να απονείμουμε κάποιον έπαινο στους 86 βουλευτές (μεταξύ των οποίων και ορισμένοι τότε δικοί του), οι οποίοι εκείνο το απόγευμα της 18^ης Ιανουαρίου 1996 του έφραξαν το δρόμο προς την πρωθυπουργία (τον είχαν ψηφίσει 75).

Αυτά είναι παρελθόν, σήμερα άλλο είναι το θέμα μας. Ο Τσοχατζόπουλος είναι 78 χρόνων, βαριά άρρωστος και κινδυνεύει να πεθάνει, αν παραμείνει στη φυλακή, όπως λέει ο γιατρός που του έκανε το τριπλό μπάι πας στην καρδιά του (εδώ). Σήμερα, Τετάρτη, εκδικάζεται η τέταρτη αίτηση αποφυλάκισής του.

Υπενθυμίζουμε ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη δέχτηκε να αποφυλακίσει ακόμα και τους πρωταίτιους της δικτατορίας Παττακό και Μακαρέζο «λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας τους». Αυτό συνέβη το 1990. Ο Μακαρέζος έζησε άλλα 19 χρόνια και ο Παττακός άλλα 26 εκτός φυλακής. Πέθαναν στο σπίτι τους.  Το 1990, όταν ελήφθη η απόφαση να αποφυλακιστούν, μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ότι την είχαν υποστηρίξει και επιφανείς αριστεροί, όπως ο αείμνηστος Ανδρέας Λεντάκης, ο οποίος επί χούντας είχε υποστεί φρικτά βασανιστήρια (γι’ αυτόν είχε γράψει ο Μίκης το τραγούδι «Το σφαγείο» – «χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα»). Σήμερα ουδείς από τον πολιτικό κόσμο έχει υποστηρίξει την αποφυλάκισή του Τσοχατζόπουλου, λες και τα αδικήματά του ήταν βαρύτερα από αυτά των πραξικοπηματιών (θάνατοι, εξορίες, φυλακίσεις, προδοσία της Κύπρου).

Όμως, πιστεύω ότι το Κράτος Δικαίου (πρέπει να) τιμωρεί, δεν εξοντώνει. Η ποινή επιβάλλεται με σκοπό (και) τον παραδειγματισμό. Αυτός επετεύχθη. Ο γιατρός λέει ότι, αν μείνει στη φυλακή, θα πεθάνει. Ποιος θα «δικαιωθεί», αν συμβεί αυτό;

Για τον Τσοχατζόπουλο ισχύει απολύτως η λαϊκή ρήση «όλα εδώ πληρώνονται». Πλήρωσε -και θα πληρώνει όσο  ζει, με την απαξίωση και την περιφρόνηση- για όσα έκανε. Ο θάνατός του στη φυλακή δεν έχει να προσφέρει τίποτα. Και θα μοιάζει με εκδίκηση (από ποιον και για ποιον άραγε;). Και για την εκδίκηση ισχύει αυτό που έχει γράψει ο Αγγλος  φιλόσοφος Φραγκίσκος Βάκων: «Όταν παίρνεις εκδίκηση, γίνεσαι ίσος με τον εχθρό σου. Οταν την ξεπερνάς, γίνεσαι ανώτερος».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News