Τώρα που πέρασαν οι πρώτες, θετικές σε κάθε περίπτωση, εντυπώσεις από τη μεγάλη συμμετοχή στην ψηφοφορία του πρώτου γύρου για την εκλογή αρχηγού στην Κεντροαριστερά αρχίζουν να δημιουργούνται προβληματισμοί και ανησυχίες για την «επόμενη μέρα».

Βασική πηγή ανησυχίας είναι το γεγονός ότι οι μηχανισμοί των δύο διεκδικητών της αρχηγίας, Φώφης Γεννηματά και Νίκου Ανδρουλάκη, που υπάρχουν μέσα στο ίδιο κόμμα (ΠΑΣΟΚ), «έχουν προηγούμενα» από παλιότερες εσωκομματικές αναμετρήσεις. Ετσι ανακύπτουν τα εξής ερωτήματα:

1. Αν την Κυριακή εκλεγεί αρχηγός η κυρία Γεννηματά πώς θα συμβιώσει με τον ευρωβουλευτή του κόμματος, ο οποίος είναι πλέον ο υπ’ αριθμόν δύο και με τη βούλα του εκλογικού σώματος της περασμένης Κυριακής, δεδομένου και του γεγονότος ότι οι σχέσεις τους δεν είναι καλές;

2. Αν, αντιθέτως, εκλεγεί ο κ. Ανδρουλάκης, η διαδοχή θα είναι ομαλή; Ή ο σημερινός μηχανισμός εξουσίας της Χαριλάου Τρικούπη δεν θα δεχθεί «να παραδώσει τα κλειδιά της»;

Εμπειρα στελέχη του χώρου θεωρούν ότι ο μόνος παράγοντας που μπορεί να αποτρέψει ένα πιθανό ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ των μηχανισμών είναι ο κίνδυνος να υπονομευθεί το εγχείρημα της δημιουργίας του νέου φορέα και να πάει στράφι η μεγάλη συμμετοχή της Κυριακής και οι ελπίδες που γέννησε.

Δεδομένου ότι στον δεύτερο γύρο προεξοφλείται μειωμένη συμμετοχή, λόγω πιθανολογούμενης αποχής των εκτός ΠΑΣΟΚ ψηφοφόρων, το θετικό ξεκίνημα του εγχειρήματος μπορεί να ακυρωθεί, αν οι δύο διεκδικητές της αρχηγίας δεν καταφέρουν να βρουν modus vivendi και επιδοθούν σε αλληλοϋπονόμευση και μάχες χαρακωμάτων.

Σημαντική παράμετρος του εγχειρήματος είναι πώς η (ο) νέος αρχηγός θα συμβαδίσει με τους δύο υποψηφίους που δεν προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ (Γιώργος Καμίνης και Σταύρος Θεοδωράκης), οι οποίοι αθροιστικά συγκέντρωσαν στις κάλπες της Κυριακής το ένα τέταρτο του εκλογικού σώματος.

Πρόκειται για μια ισχυρή μειοψηφία, η οποία μπορεί να έχει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του νέου φορέα, καθώς μπορεί να του προσδώσει την επιδιωκόμενη ευρύτητα. Χωρίς αυτή, νέος φορέας δεν θα υπάρξει. Ουσιαστικά θα πρόκειται για μια αναπαλαίωση του ΠΑΣΟΚ.

Για να αποφευχθούν όλα αυτά, η (ο) νέος αρχηγός, που θα αναλάβει από τη Δευτέρα την ευθύνη να συγκροτήσει τον νέο φορέα, πρέπει να διασφαλίσει δύο απαράβατους όρους:

Πρώτον, την ενότητα του χώρου. Ετσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, αυτό σημαίνει, κατά κύριο λόγο, ενότητα μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ, αφού δύο δικά του στελέχη επελέγησαν από το εκλογικό σώμα να πρωταγωνιστήσουν.

Δεύτερον, τη διεύρυνση του νέου φορέα πέραν του ΠΑΣΟΚ. Αυτό σημαίνει, σε πρώτη φάση, συμπόρευση όλων ή έστω του μεγαλύτερου μέρους των δυνάμεων που πήραν μέρος στις εκλογές της 12ης Νοεμβρίου.

Αν αυτά επιτευχθούν, σε δεύτερη φάση το νέο κόμμα που θα δημιουργηθεί θα μπορέσει να απευθυνθεί σε μεγαλύτερα τμήματα ψηφοφόρων, τα οποία σήμερα βρίσκονται κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ, λιγότερο στη ΝΔ ή φλερτάρουν με την αποχή.

Την ευθύνη γι’ αυτά έχουν η κυρία Γεννηματά, ο κ. Ανδρουλάκης ή και οι δύο μαζί. Αν δεν την αναλάβουν, θα διαψεύσουν τις προσδοκίες των δύο εκατοντάδων χιλιάδων που ψήφισαν την περασμένη  Κυριακή και πολλών άλλων χιλιάδων που, ενδεχομένως, περιμένουν να δουν αν υπάρχει κάποια εναλλακτική πολιτική λύση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Θα έχουν κάνει, δηλαδή, αυτό που περιγράφει η λαϊκή έκφραση «κλώτσησαν την καρδάρα με το γάλα». Προς μεγάλη ικανοποίηση, φυσικά, του Αλέξη Τσίπρα και του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News