Ο Γιώργος Κυρίτσης περιέγραψε με σαφήνεια την πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ προς την κοινωνία. Διχαστική, οπαδικού χαρακτήρα, με ξεπερασμένα τσιτάτα μαρξιστικής διαλεκτικής αμφιθεάτρου. Περίπου το ίδιο έλεγαν και οι αφίσες του ΣΥΡΙΖΑ, προ διετίας, στη ΔΕΘ: «ή εμείς ή αυτοί».

Όλα αυτά δεν είναι παράλογα, ούτε φυσικά ασύμβατα με τον πρωτογονισμό της πολιτικής μας ζωής. Στην Ελλάδα δεν κάνουμε πολιτική με σύνθεση, αλλά με αποδόμηση. Δεν χτίζουμε γέφυρες, σκάβουμε χαρακώματα. Δεν αναζητούμε συμμάχους, αλλά αντιπάλους που μας είναι περισσότεροι χρήσιμοι. Κάπως έτσι, ο Γιώργος Κυρίτσης προσπαθεί να πείσει ότι η αύξηση του ΦΠΑ και των καυσίμων επιβαρύνει περισσότερο τους ισχυρότερους οικονομικά. Χρησιμοποίησε δε και επιχείρημα κοπής twitter: «Ευρώπη δεν θέλατε; Πληρώστε τώρα.» Μην το ψάχνετε, δεν υπάρχει λογική σε αυτό. Και αν επιχειρηματολογήσετε με λογικά επιχειρήματα θα σας βάλουν τις φωνές.

Οι πολιτικές επιλογές για τον Αλέξη Τσίπρα είναι πλέον περιορισμένες. Σε ποια κοινωνική ομάδα μπορεί να αναζητήσει ερείσματα; Η δεξαμενή με το πολιτικό κεφάλαιο αρχίζει και αδειάζει. Για αυτό και ο δημόσιος λόγος του ΣΥΡΙΖΑ από εδώ και στο εξής θα εκπέμπει περισσότερο «συναίσθημα» και λιγότερο ή καθόλου επιχειρήματα. Θα είναι ο λαός και οι «άλλοι» το Κολωνάκι. Ε, μετά οι εθνικολαϊστικές μπαρούφες ακόμα και κατά της Ευρώπης θα φορτίζουν κατάλληλα την ατμόσφαιρα. Μπορεί να σου έχουν κόψει και την ταβέρνα, αλλά, σε παρακαλώ, σου αφήνουν ατάκες του Κυρίτση που φτιάχτηκαν για να πέφτουν πάνω από ρετσίνα και χωριάτικη. Όμως, μισό λεπτό. Τι διαφορετικό έχουν να πουν οι «απέναντι»; Ποια είναι η πολιτική και διαχειριστική πρόταση των «Μένουμε Ευρώπη»; Και πού ακριβώς διαφέρει από αυτά που πράττει και νομοθετεί η κυβέρνηση; Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω.

Τα περί μεταρρυθμίσεων και λιγότερου κράτους είναι βολικά για τη Βουλή και τα τηλεοπτικά παράθυρα, αλλά είναι λευκά χαρτιά πάνω στο τραπέζι της πραγματικής πολιτικής

Α, ναι, είναι σίγουρο πώς από εκείνη την πλευρά δεν ακούς φούσκες αντίστοιχες αυτών που εκστομίζουν ο Κυρίτσης ή η Βαγενά. Είναι, άλλωστε, το «πολύ δεξιό» κομμάτι φιμωμένο όπως ο βάρδος στον Αστερίξ –ο Κυριάκος πάει προς το κέντρο. Ωστόσο οι «Μένουμε Ευρώπη» δεν έχουν καταφέρει να εξηγήσουν τι διαφορετικό σκέπτονται και τι σκοπεύουν να κάνουν. Σωστά το είπε ο Τσίπρας στον Μητσοτάκη: «που ήσασταν τόσο καιρό και δεν μας λέγατε ότι χρειαζόμαστε πλεονάσματα 2% και ανάπτυξη 4%;» Αυτά τα περί μεταρρυθμίσεων και λιγότερου κράτους είναι βολικά για τη Βουλή και τα τηλεοπτικά παράθυρα, αλλά είναι λευκά χαρτιά πάνω στο τραπέζι της πραγματικής πολιτικής. Στην πραγματικότητα δεν έχουν κάτι εξειδικευμένο να πουν. Το μνημόνιο θέτει τόσο στενά περιθώρια ελιγμών, ώστε η διαφορά μπορεί να έρθει μόνο μέσα από τεράστιες υπερβάσεις. Κοινώς όταν λες για μεγάλες μεταρρυθμίσεις και λιγότερο κράτος, πρέπει και να το εννοείς.

Μέχρι στιγμής, λοιπόν, οι δύο πόλοι δεν προτείνουν πολιτική με διαφορετικό μίγμα. Και η κοινή γνώμη δεν τιμώρησε την κυβέρνηση για το κόστος της διαπραγμάτευσης με τα πουκάμισα έξω από το παντελόνι. Ούτε εδώ έχει λάθος η ανάλυση ΣΥΡΙΖΑ: το εκλογικό σώμα δεν επέλεξε πολιτική, αλλά πρόσωπα για να την εφαρμόσουν. Επέλεξε τους «νέους», έναντι των «παλαιών». Με βάση αυτό το κριτήριο οι «Μένουμε Ευρώπη» υστερούν. Όμως ο Τσίπρας έχει ήδη γεμίσει το πρόσωπο του με βαθιές ρυτίδες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News