Δεν θα σταματήσω να αναδεικνύω αυτή τη φάμπρικα της κατασκευής ψεμάτων και αντιπαλότητας, γιατί καμιά δεν έχω αμφιβολία πλέον ότι η μεγαλύτερη πληγή αυτού του τόπου, το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα που την έχει φέρει στο χείλος της οικονομικής καταστροφής και της κοινωνικής κατάπτωσης, είναι η διχόνοια που έχει, μελετημένα και συστηματικά, καλλιεργηθεί κυρίως από το κόμμα που κυβερνά, και μάλιστα από τότε που δεν κυβερνούσε.

Δεν γίνεται Πρωθυπουργός της χώρας να μην έχει καταλάβει ακόμα ότι δεν είναι χούλιγκαν που εκπροσωπεί ένα πέταλο φανατικών στην εξέδρα, ότι δεν είναι δουλειά του να αντιπαρατίθεται σε ό,τι και εάν του εκτοξεύουν οι αντίπαλοι της άλλης κερκίδας, ακόμα και εάν αυτοί έχουν άδικο.

Η παρακάτω ανακοίνωσή του, που πάλι αμπαλαρίστηκε από την φάμπρικα των υπογείων του Μαξίμου όπου, κατά παράδοση στρατοπεδεύουν τα επιτελεία Τύπου του εκάστοτε Πρωθυπουργού  λες και είμαστε στα χαρακώματα, είναι μνημείο μικρότητας, και άκρατου πολιτικού χουλιγκανισμού.

Δεν χρειάζεται να εξηγηθεί τίποτα – τα λέει όλα μόνος του. Διαβάστε την, και τα λέμε μετά:

“ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα, 03.06.2017

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Δήλωση του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, για τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ

 Τα αναθεωρημένα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για την ελληνική οικονομία δείχνουν, για το πρώτο τρίμηνο του 2017, ανάπτυξη 0.4% αντί για την ύφεση 0.5%, που είχε ανακοινωθεί πριν από έναν μήνα.

 Τότε η αντιπολίτευση είχε επιλέξει, για μια ακόμη φορά, να επενδύσει στην καταστροφολογία. Ανακοινώσεις, πρωτοσέλιδα, ειρωνικά tweets, φραστικές επιθέσεις, έστησαν το σκηνικό ενός μικρού πανηγυριού για τη διαφαινόμενη, τότε, αδυναμία ανάκαμψης της οικονομίας.

Πανηγύρι και χαρά για την αδυναμία της χώρας…

Σήμερα που η εικόνα είναι καθαρά θετική, σιωπή…

 Ούτε πανηγύρι ούτε χαρά. Μόνο μεμψιμοιρία, χαιρεκακία και εμφανής στοίχιση ορισμένων Κυριακάτικων πρωτοσέλιδων τίτλων με τις πιο ακραίες φωνές των δανειστών, σε σχέση με το χρέος.

 Δε μας ξαφνιάζουν όλα αυτά. Ούτε είναι η πρώτη φορά, τα δυο αυτά χρόνια, που όσοι έβαλαν με δικές τους επιλογές τον τόπο σε βαθιά χαράδρα, κουνάνε τώρα το δάχτυλο και επικρίνουν εκείνους που ανέλαβαν την τιτάνια προσπάθεια να ξελασπώσουν το μέλλον του τόπου.

 Μόνο που τώρα γίνεται φανερό σε όλους ότι η χαιρεκακία για τη χώρα, οι πανηγυρισμοί για τις αρνητικές προβλέψεις και η σιωπή για τις θετικές, η ταύτιση με τους πιο ακραίους από τους δανειστές μας, δεν αποτελεί απλά στρεβλή επιλογή αντιπολίτευσης. Αποτελεί ανοησία.

 Η διεκδίκηση μιας οριστικής διεξόδου από την κρίση, βιώσιμης και κοινωνικά δίκαιης, μετά από επτά χρόνια ύφεσης και σκληρής προσαρμογής, δεν αφορά απλά τον πολιτικό στόχο μιας κυβέρνησης ή την προοπτική μιας κυβερνητικής θητείας. Αφορά το μέλλον του τόπου.

 Δεν είναι πολιτικός στόχος. Είναι εθνικός στόχος”.

 Λοιπόν, ας τα ξαναπάρουμε ένα-ένα, γιατί όσα θα πω τώρα, έχουν ήδη ειπωθεί πολλές φορές.

Το μεσημέρι σήμερα, επικοινώνησε μαζί μου δημοσιογράφος από ξένο μέσο ενημέρωσης με το οποίο συνεργάζομαι ως contributor, (συνεισφέρων, δηλαδή, σε ειδησεογραφικά και ενημερωτικά προγράμματα), και με ρώτησε τι έχουμε από την Ελλάδα όσον αφορά τα οικονομικά, ιδίως εν όψει του επερχόμενου Eurogroup της 15ης Ιουνίου.

Του είπα όσα γνώριζα, και στο τέλος τον ενημέρωσα ότι υπήρχε και μία δήλωση του Πρωθυπουργού σχετικά με τα αναθεωρημένα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την ελληνική οικονομία. Ήξερε, ο δημοσιογράφο, τι αναφέρει η ελληνική Στατιστική Αρχή, και επέμενε όμως να του πω «τι λέει ο Τσίπρας επ’ αυτού;». Του διάβασα το πιο πάνω Δελτίο Τύπου. You must be kidding, αναφώνησε! Καθόλου, αποκρίθηκα. Λέξη προς λέξη, όπως σου το διάβασα, ειλικρινά δεν αστειεύομαι.

Φυσικά, δεν έδωσα καμία ανταπόκριση στο ξένο Δίκτυο. Γιατί κανένα σοβαρό μέσο ενημέρωσης δεν ενδιαφέρεται για Δελτία Τύπου τέτοια. Αυτά, είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση, δυστυχώς. Και είναι αυτή ακριβώς η κατανάλωση, η προς τα μέσα, που μας έχει φάει τα σωθικά, χρόνια τώρα.

Και σκέφτομαι, που λέτε: Αν ο Πρωθυπουργός μπορούσε να ακούσει πόσοι έγκριτοι δημοσιογράφοι από όλα τα σοβαρά μέσα ενημέρωσης του κόσμου (που δεν μπορεί, διάολε, όλοι να είναι εχθροί του ή να θέλουν το κακό του τόπου , όπως διαρκώς υπονοεί), λένε αυτά ακριβώς τα λόγια, «θα πρέπει να αστειεύεσαι» σε όποιον τους ενημερώνει για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, ίσως, λέω ίσως, να προβληματιζόταν λιγάκι.

Ο άνθρωπος, όμως, δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε και τις επιτυχίες του, εάν δεχτούμε ότι είναι τέτοιες. Αλλά αυτό, ας το δεχτούμε ως πρόβλημα χαρακτήρα. Ο αρχηγός της κερκίδας των φανατικών, το πρώτο βασικό προσόν που πρέπει να διαθέτει, είναι εκείνο του bad loser. Ο οποίος, bad loser, είναι απείρως χειρότερος από τον imaginative winner, δηλαδή εκείνον που φαντάζεται τον εαυτό του νικητή…

Στέκομαι πάλι λοιπόν, στην επικοινωνιακή σημειολογία του «φαινομένου Τσίπρα», που ήδη διαπερνά σχεδόν όλη τη κυβέρνησή του. Και επιμένω, διότι πέρα από όλες τις άλλες ιδιότητες τις οποίες μπορεί κάποιος να του προσδώσει, είναι και εκείνη του Πρωθυπουργός της χώρας.

Μιας χώρας που ετοιμάζεται να αναμετρηθεί πάλι στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου με τους εταίρους και δανειστές της για να εξασφαλίσει, κατά τη γνώμη μου, όχι την έγκριση της β’ αξιολόγησης, ούτε και μια ρύθμιση για το τεράστιο χρέος της, αλλά την κατανόηση και τον σεβασμό τους. Αυτό είναι το τεράστιο μας έλλειμμα. Της αξιοπιστίας.

Εν όψει, λοιπόν, μιας ακόμα καθοριστικής συνάντησης με τους εταίρους (για τους οποίους ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σε πρόσφατο Υπουργικό Συμβούλιό του είπε στους παρευρισκομένους να μην τους θεωρούν και ως φίλους…), ο κ. Τσίπρας, μέσω της φάμπρικάς του στο Μαξίμου, βγάζει ένα φιρμάνι που, αντί να εξηγεί στους πολίτες της χώρας τι σημαίνει αυτή η ενθαρρυντική, δίχως άλλο, αναθεώρηση της εκτίμησης της ΕΛΣΤΑΤ για αναλαμπή ανάπτυξης αντί συνέχισης του σκότους της ύφεσης, επιτίθεται από την αρχή μέχρι το τέλος εναντίον της «χαιρέκακης και μεμψίμοιρης αντιπολίτευσης» και όλων των «διαπλεκόμενων μέσων που την στηρίζουν».

Και έτσι, ο Πρωθυπουργός προσωπικά, αφού αυτός υπογράφει την ανακοίνωση που μόλις διαβάσατε, μου στέρησε τη δυνατότητα να μεταδώσω στο εξωτερικό, αν όχι καλά νέα, τουλάχιστον μια σοβαρή θέση-άποψη του ανθρώπου που κυβερνά τη χώρα. Αντίθετα, χρειάστηκε να εξηγήσω στον δημοσιογράφο συνομιλητή μου, την έννοια του «αφηγήματος», που δεν υπάρχει μόνο στη λογοτεχνία, αλλά έχει εισαχθεί και στην ορολογία της πολιτικής επικοινωνίας (πιο λαϊκά, προπαγάνδας), ως κάτι σαν επαναλαμβανόμενο μοτίβο, που στο τέλος σου μένει.

Η αντιπολίτευση μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Αν κάποιος το ξέρει καλά αυτό, είναι ο ίδιος ο Τσίπρας, από τα χρόνια που εντός και εκτός Βουλής, από τα έδρανα αλλά και από τους δρόμους, σφυροκοπούσε ανελέητα τη κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση, όμως, δεν μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Διότι δεν εκπροσωπεί μόνο το κόμμα ή τα κόμματα που την ανέδειξαν. Εκπροσωπεί όλους τους πολίτες. Εκπροσωπεί την Ελλάδα.

Ετούτο το Δελτίο Τύπου, ένα ακόμα από τα εκατοντάδες που βγάζει η φάμπρικα του Μαξίμου, εξακολουθεί να είναι μια αποκρουστική παραφωνία προς τον θεσμό που, εκ της προμετωπίδας του, οφείλει να υπηρετεί.

ΥΓ1: Διότι, όπως έχουμε πει πολλές φορές απ’ εδώ, τους μισθούς των εργαζόμενων στο Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού, δεν τους πληρώνουν μόνο οι Συριζαίοι και οι οπαδοί, όσοι υπάρχουν ακόμα, του Καμένου…

ΥΓ2: Ας δούμε Γιούβε-Ρεάλ τώρα. Περισσότερο ενδιαφέρον έχει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News