Η συμφωνία Ελλάδας-ΠΓΔΜ είναι γεγονός. Είναι ένα προαναγγελθέν γεγονός (εδώ). Τα σημάδια υπήρχαν από τον Μάιο. Και οι περί του αντιθέτου «αναλύσεις» που κυκλοφορούσαν ήταν απλώς έκφραση της επιθυμίας αυτών των «αναλυτών» να μη γίνει η συμφωνία.

Σύμφωνα με την κοινότοπη έκφραση, η συμφωνία είναι ένα «ιστορικό» γεγονός. Αλλά μάλλον αυτό είναι μια συνήθης υπερβολή. Ιστορικά γεγονότα, στη νεότερη Ελληνική Ιστορία, ήταν οι συνθήκες των Σεβρών και της Λωζάνης, αλλά και η συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών με την Τουρκία, διότι επηρέασαν καθοριστικά την πορεία της χώρας.

Το Μακεδονικό δεν την επηρέασε σημαντικά από το 1992 που άρχισε η διένεξη. Επηρέασε εν μέρει την εσωτερική πολιτική κατάσταση, αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Είναι μια αχρείαστη εκκρεμότητα, η οποία υπάρχει διότι στις δύο χώρες επικράτησαν επί 25 χρόνια εθνικιστικές και τυχοδιωκτικές επιλογές, που εμπόδισαν τις κυβερνήσεις να την διευθετήσουν.

Φαίνεται ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Διότι και στις δύο χώρες τείνει να γίνει κοινή πεποίθηση της πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων ότι η διατήρηση της εκκρεμότητας τις βλάπτει. Αυτό είναι σημαντική αλλαγή. Κυρίως έχει επέλθει αλλαγή στη γειτονική χώρα, η κυβέρνηση της οποίας έχει συνειδητοποιήσει ότι το μέλλον της διασφαλίζεται μέσα στους ευρωατλαντικούς θεσμούς και όχι με ιδεοληπτικές και αλυτρωτικές φαντασιώσεις.

Ο ισχυρισμός ότι η συμφωνία επιτυγχάνεται εξαιτίας εξωτερικών πιέσεων είναι μόνον εν μέρει σωστός. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι πίεζαν και σε όλες τις προηγούμενες φάσεις των διαπραγματεύσεων μετά το 1992, αλλά συμφωνία δεν είδαμε. Ερχεται τώρα διότι η κυβέρνηση Ζάεφ έχει θέσει ως πρώτη προτεραιότητά της την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ΝΑΤΟ. Αυτό είναι το συμφέρον της.

Εχει έστω και ένα λόγο η Ελλάδα να αντιταχθεί; Ούτε μισό. Αντίθετα, έχει συμφέρον να υπάρχει αυτόνομο αυτό το κράτος και να μη διαλυθεί προς όφελος, ας πούμε, της Αλβανίας. Επιπλέον, έχει συμφέρον να εξαρτώνται τα Σκόπια από τους δυτικούς οικονομικούς και στρατιωτικούς οργανισμούς, αντί να περιπέσει στην επιρροή της Τουρκίας ή της Ρωσίας.

Εφόσον πληρούνται οι τρεις βασικοί όροι της ελληνικής στρατηγικής(σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, έναντι όλων και αλλαγές στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας, για την απάλειψη των αλυτρωτικών υπολειμμάτων), η συμφωνία είναι εθνικά επωφελής.

Και θα γίνει επωφελέστερη, αν σημάνει την ήττα των εθνικιστικών και τυχοδιωκτικών δυνάμεων. Τέτοιες δυνάμεις υπάρχουν κατ’ εξοχήν στη γειτονική χώρα και εκφράζονται, δυστυχώς, στην κορυφή της (εδώ).

Υπάρχουν και στην Ελλάδα. Δυστυχώς υπάρχουν και μέσα στην κυβέρνηση. Ο κ. Καμμένος δεν είναι εθνικιστής, είναι τυχοδιώκτης. Το 2008, ως βουλευτής της ΝΔ, είχε συμφωνήσει με την πρόταση της κυβέρνησης Καραμανλή για σύνθετη ονομασία. Σήμερα παριστάνει τον σύγχρονο μακεδονομάχο, φοβούμενος για την εκλογική του επιβίωση. Όμως, υπουργός που διαφωνεί σε κορυφαίο θέμα δεν μπορεί να παραμείνει στην κυβέρνηση. Όταν η συμφωνία έρθει στην ελληνική Βουλή, ο κ. Καμμένος πρέπει να είναι απλός βουλευτής.

Πέραν του κ. Καμμένου, σημασία έχει η στάση των κομμάτων που έχουν χειριστεί στο παρελθόν το πρόβλημα. Η στάση του Κινήματος Αλλαγής προδιαγράφεται θετική. Αντίθετα, οι μέχρι τώρα δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη προϊδεάζουν για αρνητική στάση της ΝΔ. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Διότι η ΝΔ είναι κυβερνητικό κόμμα και στο παρελθόν έχει πρωτοστατήσει στην επίτευξη συμφωνίας. Η σημερινή συμφωνία ανταποκρίνεται πλήρως στην πρόταση της κυβέρνησης του 2008 (Καραμανλής-Μπακογιάννη). Επομένως, η ΝΔ δεν δικαιούται να την απορρίψει για ψηφοθηρικούς λόγους και θα ήταν απογοητευτικό να μεταπηδήσει στο στρατόπεδο των εθνικιστών, των τυχοδιωκτών και των επαγγελματιών πατριωτών.

Αυτοί πρέπει να ηττηθούν οριστικά. Πρώτα στα Σκόπια και μετά στην Ελλάδα. Ολες οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις-και ειδικά όσες έχουν κυβερνήσει- πρέπει να αφήσουν πίσω τους την χαμένη 25ετία των εθνικισμών και των τυχοδιωκτισμών. Η σημερινή ευκαιρία δεν πρέπει να πάει χαμένη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News