Το Σύνταγμά μας είναι σαφέστατο: «Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και της ψήφου κατά συνείδηση»(άρθρο 60).

Τι σημαίνει αυτό; Οτι ο βουλευτής έχει δικαίωμα να ψηφίζει αντίθετα από τη γραμμή του κόμματός του, αν κρίνει ότι αυτή η γραμμή βλάπτει το εθνικό ή αυτό που λέμε γενικό συμφέρον. Για παράδειγμα, αν ένας βουλευτής (πχ των ΑΝΕΛ) θεωρεί ότι η συμφωνία με τα Σκόπια είναι βλαπτική για το εθνικό συμφέρον, έχει δικαίωμα να την καταψηφίσει. Αντίστοιχα, αν ένας άλλος βουλευτής (πχ του Ποταμιού) κρίνει ότι είναι ωφέλιμη, έχει δικαίωμα να την υπερψηφίσει.

Ομως, επειδή οι βουλευτές εκλέγονται με τη σημαία κομμάτων, έχουν και μια ηθική υποχρέωση, η οποία δεν περιορίζει το δικαίωμα της ψήφου τους. Αν το κόμμα τους έχει θέσει θέμα κομματικής πειθαρχίας, ο βουλευτής που δεν θα πειθαρχήσει και το θέμα είναι μείζον, πρέπει να παραιτείται. Αυτή είναι η έντιμη στάση, την οποία, όμως, δεν τηρούν οι περισσότεροι βουλευτές.

Όμως, η αντιδεοντολογική αυτή στάση δεν τους κατατάσσει αυτόματα στους «αποστάτες». Την κατηγορία αυτή συνήθως ανακαλούν από τη εφεδρεία οι κυβερνήσεις, όταν βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Το κάνει και η σημερινή.

Να το κάνει ο συγκυβερνήτης Πάνος Καμμένος είναι αναμενόμενο και ευεξήγητο. Όχι μόνο διότι χάνει βουλευτές και το κόμμα του κινδυνεύει με διάλυση. Αλλά και διότι έχει στηρίξει όλη την πολιτική του σταδιοδρομία στη συνωμοσιολογία.

Oμως, οι συνεταίροι του, του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν κανέναν λόγο να γίνονται καταγέλαστοι υιοθετώντας κάθε ανοησία του; Από το στόμα –ή από το τουίτερ– του Πάνου Καμμένου έχουμε μάθει τα πάντα. Τώρα μάθαμε ότι όσοι αποπειράθηκαν να μπουν στο γραφείο του βουλευτή Κατσίκη έκαναν… προκαταρκτικές πράξεις ανατροπής του πολιτεύματος! Μέγας νομικός εγκέφαλος!

Καμμένος είναι αυτός, όποια μπαρούφα θέλει εκτοξεύει. Ομως, ο Προέδρος της Βουλής γιατί έσπευσε να συνταχθεί μαζί του; Γιατί βιάστηκε να «δει» ακροδεξιά συνωμοσία και δεν περίμενε μπας και σκάσει μύτη ο Ρουβίκωνας (όπερ και εγένετο); Επιτρέπεται ο Πρόεδρος της Βουλής να επιδεικνύει τέτοια (ασύγγνωστη, οπωσδήποτε) επιπολαιότητα;

Η εκτόξευση καταγγελιών για «αποστασία» είναι μεν συνήθης πρακτική και στη Μεταπολίτευση, αλλά στην περίπτωση της σημερινής κυβέρνησης ενέχει έναν πρόσθετο κίνδυνο. Αν σήμερα υπάρχουν «αποστάτες» βουλευτές στους ΑΝΕΛ, τι θα συμβεί αύριο αν βουλευτές από άλλα κόμματα αποφασίσουν να στηρίξουν την κυβέρνηση, για παράδειγμα ψηφίζοντας τη συμφωνία με τα Σκόπια; Αυτοί δεν θα είναι «αποστάτες»; Πώς θα δεχθεί την ψήφο τους; Για να το πούμε με ένα ονομαστικό παράδειγμα: αν ο βουλευτής Σπύρος Δανέλλης ψηφίσει τη συμφωνία, θα είναι –κατά την κυβερνητική λογική– «αποστάτης»;

Ολα αυτά είναι, επιεικώς αστειότητες και μπούρδες. Οι βουλευτές των ΑΝΕΛ, που πηδάνε σήμερα από το καράβι, δεν είναι αποστάτες. Κι αν είναι, ηθικός αυτουργός για την αποστασία τους είναι ο ίδιος ο Πάνος Καμμένος. Αυτός δαιμονοποίησε τη συμφωνία, αυτός καβάλησε τον Βουκεφάλα, αυτός υποσχέθηκε ότι θα κάνει το παν για να μην ψηφιστεί. Ε, λοιπόν, τις δικές του προτροπές ακολουθούν οι βουλευτές που «αποστατούν».

Αντί, λοιπόν, ο κ. Βούτσης, ο κ. Τζανακόπουλος και ο λοιποί του ΣΥΡΙΖΑ να καταγγέλλουν συνωμότες και αποστάτες, ας συνετίσουν τον συγκυβερνήτη τους. Τους δικούς του τυχοδιωκτισμούς ακολουθούν οι βουλευτές που λακίζουν από το κόμμα του. Αν το κάνουν επειδή, όπως τους καταγγέλλουν, «εξαγοράστηκαν» από επιχειρηματικά συμφέροντα, έχουν υποχρέωση να το αποδείξουν. Γιατί αύριο αυτή η καταγγελία μπορεί να τους γίνει μπούμερανγκ.

Εν κατακλείδι: η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει να πέσει από «αποστασία» βουλευτών. Κινδυνεύει με πλήρη γελοιοποίηση, αν ο βασικός εταίρος συνεχίσει να χορεύει στο ρυθμό του μικρού συνεταίρου, που έχει βαρέσει διάλυση. Ας το πάρουν αλλιώς όσο είναι καιρός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News