Στο πλαίσιο των τακτικών ελιγμών της διαπραγμάτευσης, η κυβέρνηση αποφάσισε τη χρεοκοπία της χώρας μη καταβάλλοντας τη δόση του δανείου στο ΔΝΤ. Την πρώτη μετά το 1932.

Εάν μετείχαμε στις διεθνείς αγορές, η χρεοκοπία θα γινόταν αντιληπτή από την άμεση καταβαράθρωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων, τη συνεπακόλουθη χρηματοπιστωτική κατάρρευση και την ταχεία αποσάθρωση στην πραγματική οικονομία.

Επειδή δεν είμαστε, και οι δανειστές μας είναι διεθνικές και εθνικές οντότητες, έχουμε την ευχέρεια τεχνικής διαχείρισης της χρεοκοπίας και την ελπίδα κάποιας διευθέτησης. Γεγονός που οδηγεί στη σταδιακή εκδήλωση των συνεπειών που διαχέονται μέσω του ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίων και της τραπεζικής κρίσης στη συρρίκνωση της πραγματικής οικονομίας, στον περιορισμό του εμπορίου και εν τέλει στην περαιτέρω δημοσιονομική εκτροπή και αύξηση της παραοικονομίας. Η σταδιακή πτώση των τιμών των ελληνικών ομολόγων (που μέχρι τώρα κορυφώθηκε στην πτώση κατά 25% στη συνεδρίαση της 6/7, όπου τα ήδη κουρεμένα ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας 100 ευρώ αποτιμώνται κάτω των 37 ευρώ), κατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τον ρυθμό απαξίωσης της ελληνικής οικονομίας. Επιπλέον, η χρεοκοπία έχει στιγματίσει τη συμμετοχή μας στα διεθνή φόρα, τις διαπραγματεύσεις, και την όποια προσπάθεια επανόδου στις αγορές.

Ωστόσο, εάν η διαχείριση και διευθέτηση του προβλήματος δεν επιτευχθεί και η χώρα βρεθεί εκτός της ευρωπαϊκής προστασίας, η οικονομία αποκόπτεται πλήρως από τη δυνατότητα χρηματοδότησης και οδηγείται σε «ξαφνικό θάνατο». Η καταφυγή στη δραχμή είναι μονόδρομος, ώστε να μπορέσει το κράτος να χρηματοδοτήσει μισθούς και συντάξεις και να κρατήσει ζωντανά τα όποια υπολείμματα του τραπεζικού συστήματος. Η υποτίμηση του «νέου», εθνικού νομίσματος θα είναι σωρευτική και ανεξέλεγκτη απαξιώνοντας την περιουσία και την εργασία μας. Ο πληθωρισμός θα καλπάζει και μαζί η ανεργία και η φτώχεια.

Στη χρεοκοπία του 1932 η δραχμή είχε υποτιμηθεί κατά 50%.  

Πόση θα είναι άραγε η υποτίμηση της δραχμής εξαιτίας της χρεοκοπίας του 2015;

Είναι πλέον σαφές. Η απόφαση της χρεοκοπίας έχει θέσει τη χώρα σε χαοτικό περιβάλλον. Είναι ένα νέο, άγνωστο καθεστώς στο οποίο καλούμαστε να διαμορφώσουμε τις οικονομικές και κοινωνικές μας σχέσεις. Είναι ένας άλλος κόσμος.

Η παραμονή μας στην Ε.Ε. είναι η μόνη ελπίδα να υψώσουμε ασπίδες υπεράσπισης της ζωής μας και του βιοτικού μας επιπέδου. Να διεκδικήσουμε με θυσίες ένα σίγουρο μέλλον για την πατρίδα και τους νέους. Επιτέλους, ας το καταλάβουν οι της κυβέρνησης και ας πράξουν αναλόγως, συμφωνώντας σε ένα πρόγραμμα δίκαιης λιτότητας αντί να προσπαθούν να προστατεύσουν τα συμφέροντα των εκλεκτών προσκείμενων του δημόσιου τομέα και άλλων ειδικών ομάδων.

*Ο Γιάννης Τσαμουργκέλης διδάσκει Διεθνή Οικονομικά στο Παν/μιο του Αιγαίου. Έχει διατελέσει διευθύνων στέλεχος εταιρειών στο χρηματοπιστωτικό τομέα. Διδάκτωρ Παν/μιου της Οξφόρδης.

Προηγούμενα άρθρα του Γιάννη Τσαμουργκέλη 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News