To «μασάζ στους βουλευτές», εκτός από την εκφραστική ρηχότητα του πολιτικού λεξιλογίου, καταδεικνύει και το ευτελές της πολιτικής αξιοπρέπειας ανθρώπων που έχουν ψηφίσει τα πάντα εκτός από την υποχρεωτική δωρεά οργάνων.

Ομως έτσι γίνεται πάντα. Με κάθε κυβέρνηση. Οταν έρχεται η ώρα των σκληρών μέτρων, οι βουλευτές χρειάζονται «μασάζ» για να τα ψηφίσουν. Και όλο αυτό προϋποθέτει κανονικό τελετουργικό. Οι αρμόδιοι υπουργοί προσέρχονται ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Προβεβλημένοι βουλευτές παίρνουν τον λόγο και εκφράζουν τη δυσφορία τους για τον χαρακτήρα των μέτρων, επισημαίνοντας την αδυναμία εμφάνισης στα καφενεία της εκλογικής τους περιφέρειας. Ορισμένοι δε, με προνομιακές προσβάσεις προς τον Τύπο, αναδεικνύουν συνειδησιακές αναστολές, θυμίζοντας στους υπουργούς ότι «η κοινωνία δεν αντέχει άλλο». Σε χαμηλότερους τόνους, λες και βάζουν αστερίσκο, διευκρινίζουν ότι στερούνται επιχειρημάτων όταν εμφανίζονται στα κανάλια και αναγκάζονται να εξαντλούν τα λαρύγγια τους, φωνάζοντας για άσχετα θέματα. Ακολούθως, βέβαια, δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν τα μέτρα ή, τέλος πάντων, ξεκαθαρίζουν ότι δεν τίθεται θέμα κοινοβουλευτικής συνοχής.

Συνήθως εξαιρούνται ορισμένοι γραφικοί που επιφυλάσσονται, καθώς πρώτα οφείλουν να συνομιλήσουν με τη συνείδησή τους. Ασφαλώς τα πράγματα για την κυβέρνηση δυσκολεύουν όταν δεν υπάρχει ανασχηματισμός μπροστά ή ο πολιτικός βίος ολοκληρώνεται. Ενας βουλευτής που γνωρίζει ότι θα ξαναδεί ολομέλεια μόνο από την τηλεόραση, δεν αποκλείεται να κλωτσήσει σαν εκνευρισμένο μουλάρι. Ομως τελικά θα προσφέρει ψήφο και ράχη στην κυβέρνησή του.

Βέβαια το πρόβλημα για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι εμφανώς μεγαλύτερο από όσα αντιμετώπισαν στο παρελθόν άνθρωποι που κάθισαν στα ίδια έδρανα. Εξελέγησαν για να αλλάξουν την Ευρώπη και βρέθηκαν να αλλάζουν τα φώτα στον μέσο συνταξιούχο. Στη δε κρίσιμη στιγμή, παρά τα όσα ισχυρίζονται, δεν έκαναν κανένα συμβιβασμό ανάμεσα στις ιδέες και στην πραγματικότητα: όταν ετέθη το σχετικό δίλημμα επέλεξαν τους μισθούς και τις θέσεις τους. Οσοι έπραξαν διαφορετικά ντύθηκαν τον ζουρλομανδύα του πολιτικά τρελού.

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκαν ακόμα ένα «μασάζ» προκειμένου να ψηφίσουν μέτρα. Ορισμένοι, δε, έλεγαν στα κανάλια ότι θα άρουν τις περικοπές των συντάξεων και τώρα καλούνται να τις επιβεβαιώσουν. Συμπεριφέρθηκαν ως καλοί υπάλληλοι, επιβεβαιώνοντας το μεγάλο έλλειμμα στην παραγωγή πολιτικού και κυβερνητικού έργου. Οσο και αν οι κοινοβουλευτικές επιτροπές εργάζονται αόκνως (και με το αζημίωτο), η σκληρή πολιτική γίνεται ερήμην των βουλευτών που απλώς καλούνται να προσφέρουν νομιμοποιητική επικύρωση.

Την τελευταία δεκαετία οι έλληνες βουλευτές ψηφίζουν νόμους που μεταφέρονται με copy-paste από τις Βρυξέλλες και υφίστανται προσχηματική διαβούλευση. Η συνείδησή τους έχει επιδείξει τεράστια ελαστικότητα, προσαρμοζόμενη σε μνημονιακές υποχρεώσεις και πρωθυπουργικές επιταγές. Ναι, όλοι γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Όμως δημοσίως ισχυρίζονται ότι πολιτεύονται αλλιώς. Παρά τα όσα ακούμε εδώ και δέκα χρόνια, δεν έχει υπάρξει κυβερνητική κοινοβουλευτική ομάδα που να στείλει πίσω έστω και ένα σκληρό μέτρο.  Για αυτό και στη συνείδηση του μέσου πολίτη η θέση τους είναι πρωτίστως στα τηλεοπτικά πάνελ, συμμετέχοντας με πρόσωπο και έργο στην υποβάθμιση του κοινοβουλευτικού λόγου, στην έκπτωση της πολιτικής ζωής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News