Στην πολιτική όλα είναι θέμα timing. Εντάξει, το στοιχείο του χρόνου και της στιγμής έχει τρομακτική σημασία στη ζωή όλων γενικότερα, αλλά στην πολιτική είναι η λυδία λίθος. Από τον Τσόρτσιλ έως τον Τσίπρα. Τρανότερο παράδειγμα πολιτικού timing από τον Τσίπρα δεν υπάρχει. Μια ανύποπτη στιγμή τον Φεβρουάριο του 2008 πήρε τον ασθενικό Συνασπισμό επειδή τον βαρέθηκε ο Αλαβάνος, βρέθηκε στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή και τώρα μετρά τριάμισι χρόνια Πρωθυπουργός της χώρας, όσα και ο πολιτικός τιτάνας Κωνσταντίνος Μητοτσάκης.

Στο θέμα της παραίτησης του Νίκου Τόσκα το timing επίσης είναι ο απόλυτος κριτής. Αν παραιτείτο την προηγούμενη Πέμπτη σε εκείνη τη γεμάτη αλαζονεία και φιλαρέσκεια συνέντευξη Τύπου πλάι στον δερβέναγα Τζανακόπουλο, κανείς δεν θα του έλεγε κάτι. Είχαν μετρηθεί (σχεδόν) οι νεκροί, ξέραμε τι μπάχαλο είχε γίνει που έστελναν τον κόσμο να καεί, το πολύ να έφευγε πακέτο μαζί και ο γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας Γιάννης Καπάκης, που απ’ όσο ξέρω ήδη τα μάζευε για να κατεβεί δήμαρχος στην Ανδρο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία· άλλωστε ποιος θα τον ψηφίσει τώρα με ογδοντατόσους νεκρούς…

Ο κ. Τόσκας όμως δεν παραιτήθηκε την περασμένη εβδομάδα. Αντιθέτως επέμεινε ότι όλα ήταν καλώς καμωμένα. Και το σημαντικότερο, τότε η κυβέρνηση τον στήριξε απολύτως με συστοιχίες κυβερνητικών και τρολ που έλεγαν ότι φταίνε τα αυθαίρετα, ο αέρας, οι εμπρηστές και ο ΣΚΑΪ και ότι «δίνουμε μάχη», ενώ η φωτιά είχε σβήσει από το ίδιο βράδυ· ο Κουβέλης ακόμα το κάνει, αλλά αυτός είναι γνωστό ότι δεν τα πιάνει και γρήγορα.

Μόνο όταν στο Μαξίμου είδαν ότι με αυτήν την τραγωδία τίποτα από τα γνωστά δεν πιάνει —ούτε επίκληση σε ασύμμετρα φαινόμενα (Αλ. Τσίπρας το βράδυ της 23ης Ιουλίου), ούτε αυθαίρετα (Πάνος Καμμένος το πρωί της 26ης Ιουλίου), ούτε εμπρηστές (Δημ. Τζανακόπουλος συνεχώς), ούτε ήξεις αφήξεις στα περί εκκένωσης, ούτε Πορτοσάλτε—, συνειδητοποίησαν ότι κάποιος πρέπει να την πληρώσει.

Ο κ. Τόσκας είναι βολική θυσία. Και είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος –κατά τραγική ειρωνεία το χαρτοφυλάκιό του ονομάζεται Προστασίας του Πολίτη και με τόσους νεκρούς πολίτες είναι μαύρο χιούμορ– και δεν είναι «τόσο ΣΥΡΙΖΑ». Για την ακρίβεια ήταν παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, άρα ξένο σώμα και άρα μπορεί εύκολα να τα φορτωθεί αυτός και όχι π.χ. η Ρένα Δούρου, που έχει να εμφανιστεί δέκα ημέρες αλλά έχει το θράσος να μας λέει «δεν κρύβομαι». Μπορεί να τα φορτωθεί αυτός και όχι ο Τσίπρας, που είναι 44 ετών και δεν μπορεί να φταίει σε τίποτα.

Ο κ. Τόσκας παραιτήθηκε δέκα ημέρες αφότου κάηκε το σύμπαν στην Ανατολική Αττική. Αφού γυναικόπαιδα, παππούδες, γιαγιάδες, τουρίστες και περαστικοί κάηκαν ζωντανοί ενώ αυτός είχε ορκιστεί να τους προστατεύει. Και αφού τα φαντάσματά τους –ακόμα και ενός βρέφους έξι μηνών– έβγαιναν να κυνηγούν την κυβέρνηση στις διηγήσεις των επιζώντων.

Ο κ. Τόσκας έπρεπε να έχει παραιτηθεί εδώ και πολύ καιρό. Επειδή είχε αφήσει τα Εξάρχεια να καίγονται κάθε μέρα, επειδή ο Ρουβίκωνας έκανε ό,τι ήθελε, όπου ήθελε, και ο ίδιος είχε δεσμευτεί ότι θα κάνει ό,τι μπορούσε για να τον εξαρθρώσει, ο άνθρωπος όμως απλώς δεν μπορούσε. Ισως να είχαμε γλιτώσει κάποια πράγματα αν είχε φύγει, ίσως να είχε σωθεί έστω και ένας· και σε αυτό το επιχείρημα, ότι δεν μπορούσε να εκκενωθεί το Μάτι, θα υπενθυμίσω το ρητό ότι «όποιος σώζει μία ζωή, σώζει τον κόσμο όλο».

Με τον κ. Τόσκα μάθαμε τελικά τι σημαίνει κακό timing. Kαι το μέτρο της παραίτησης ενός υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ: 88 νεκροί…

ΥΓ. Το ότι ο κ. Τσίπρας έδωσε τις αρμοδιότητες του κ. Τόσκα στον Πάνο Σκουρλέτη που θα έπρεπε, ως προϊστάμενος της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, να έχει ήδη παραιτηθεί, λέει πολλά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News