Ο Γιάννης Μπουτάρης δήλωσε τις προάλλες ότι σκοπεύει να είναι δήμαρχος μέχρι τα…  εκατό του. Υπερβολή; Βεβαίως. Αλλά απολύτως συγγνωστή, αφού εξυπηρετεί ένα υπέρτερο αγαθό: να μη γυρίσει η πόλη σε εποχές «σκοταδιού και σκανδάλων» (δικά του λόγια). Ποιος μπορεί να έχει αντίρρηση;

Η εκλογή του Μπουτάρη το 2010 και η επανεκλογή του το 2014 έσπασε ακριβώς αυτό. Τη συνέχεια μιας εποχής, που χαρακτηριζόταν από μαυρίλα και διαφθορά. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ποιοι εκπροσωπούσαν την πόλη: ο Παπαγεωργόπουλος και ο Ψωμιάδης. Και οι δύο με καταδίκες για υποθέσεις διαφθοράς. Ο πρώτος έχει λουφάξει από χρόνια. Ο δεύτερος πρωταγωνιστής έως και το 2013. Το 2012, ως κομματικός «μακεδονάρχης», αγωνιζόταν για να «αδελφοποιήσει» τη ΝΔ με τον Χρυσή Αυγή (εδώ). Σήμερα, παρά τη ρετσινιά του έκπτωτου περιφερειάρχη, επιδιώκει κάποια ρεβάνς. Τα λόγια του εναντίον του Μπουτάρη συνιστούν την επιτομή της ηθικής αυτουργίας στην επίθεση εναντίον του (εδώ).

Οσοι, λοιπόν, δεν θέλουν να επανέλθει η Θεσσαλονίκη σε τέτοιες εποχές δεν μπορεί παρά να είναι με τον Μπουτάρη. Ο οποίος γνωρίζει καλά ότι, για να επανεκλεγεί το 2019, χρειάζεται την υποστήριξη όλων των ανοιχτόμυαλων ανθρώπων πέραν των κομματικών στηρίξεων. Φυσικά χρειάζεται και τη στήριξη κομμάτων. Κατά τούτο είναι ευπρόσδεκτη η στήριξη που το παρέσχε χτες ο Πρωθυπουργός. Το κόμμα του οποίου, μικροκομματικά φερόμενο, δεν τον υποστήριξε τις δύο προηγούμενες φορές.

Ο κ. Τσίπρας είχε τα πολιτικά αντανακλαστικά να εκμεταλλευθεί τη σημερινή συγκυρία και να εκφράσει την υποστήριξή στον Μπουτάρη. Αλλά αυτό δεν βάζει τον Μπουτάρη στο κομματικό καλούπι του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αστείο και να το ισχυρισθεί κανείς. Θα ήταν ευχής έργον αν στο πρόσωπο του Μπουτάρη συνασπιζόταν όλη η «ανοιχτή» Θεσσαλονίκη, δηλαδή και οι συντηρητικοί (κομματικά) πολίτες, που δεν θέλουν τη μούχλα και τη σαπίλα των προηγούμενων δεκαετιών, των Παπαγεωργόπουλων και των Ψωμιάδηδων.

Ο Μπουτάρης δεν συμβολίζει την κομματική νίκη στις προηγούμενες εκλογές, δεν εξελέγη ως εκλεκτός κομμάτων. Αν ηττηθεί στις επόμενες, θα είναι μια νίκη της «βαθιάς» Θεσσαλονίκης, του εθνικισμού και του ψευτοπατριωτισμού, των επαγγελματιών πατριωτών, που βλέπουν τους άλλους σαν «προδότες», που μιλάνε για «γυφτοσκοπιανούς».

Ο Μπουτάρης δεν νίκησε ως κομματάρχης στις προηγούμενες εκλογές. Η νέα νίκη του θα είναι νίκη όσων ανέπνευσαν φρέσκο αέρα, νίκη της ανοιχτής και όχι της κλειστοφοβικής Θεσσαλονίκης. Αν ηττηθεί, θα έχει νικήσει ο εθνικοπατριωτισμός. Θα πανηγυρίζουν φανερά όσοι δεν κατάφεραν να τον εξοντώσουν βιολογικά. Και κρυφά θα πανηγυρίζουν όσοι ναι μεν «καταδικάζουν» την επίθεση εναντίον του, αλλά «ήθελε και τα ‘παθε».

Οι εκλογές για την Αυτοδιοίκηση είναι μακριά. Πιθανότατα θα έχουν προηγηθεί οι βουλευτικές και το πολιτικό τοπίο θα είναι ξεκάθαρο. Ομως, όταν γίνουν, το δίλημμα στην περίπτωση τη Θεσσαλονίκης δεν θα αλλάξει. Ο Μπουτάρης, καλά να είναι ο άνθρωπος, θα προβάλει ως το αντίδοτο στη μαυρίλα και στη μούχλα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News