«Θέλεις να έχεις μια φθηνή χρηματοδότηση και να αναλάβεις μια σειρά αυστηρών πολιτικών δεσμεύσεων ή θέλεις να απελευθερωθείς από τις πολιτικές δεσμεύσεις και αυτό να κοστίσει σε μεγαλύτερες αποπληρωμές; Εγώ προσωπικά προτιμώ το δεύτερο, για λόγους αρχής».

Αυτά το φοβερό δίλημμα έθεσε ο Φραγκίσκος Κουτεντάκης στους Δελφούς θέλοντας να αντικρούσει τον Γιάννη Στουρνάρα ο οποίος επιμένει στην προληπτική πιστωτική γραμμή στήριξης μετά τη λήξη του τρίτου μνημονίου. Υπενθυμίζω ότι η προληπτική πιστωτική γραμμή στήριξης προβλεπόταν ως λύση μετά την έξοδο από την σκληρή μνημονιακή πραγματικότητα το 2015, εφόσον φυσικά θα έκλεινε η πέμπτη αξιολόγηση του δευτέρου μνημονίου. Τότε όμως έγιναν εκλογές και ο λαός επέλεξε ΣΥΡΙΖΑ και πρόγραμμα Θεσσαλονίκης το οποίο και υλοποιήθηκε με το κλείσιμο των τραπεζών και το τρίτο μνημόνιο. Για να μην ξεχνιόμαστε.

Το πλέον κυνικό ή ανόητο στην παραπάνω διατύπωση είναι ότι αυτό για τον κ. Κουτεντάκη είναι θέμα αρχής. Δηλαδή το να επιλέγεις να δανείζεσαι ακριβά φεσώνοντας με μεγαλύτερο χρέος μια εξουθενωμένη χώρα και οικονομία είναι άποψη αρχών. Τί σόι αρχές και μάλιστα αριστερές είναι αυτές; Και πώς μπορεί η αύξηση των επιτοκίων δανεισμού και επομένως του χρέους, να απελευθερώνει από μελλοντικές πολιτικές και οικονομικές δεσμεύσεις;

Το πραγματικό βέβαια δίλημμα που απασχολεί αυτήν την κυβέρνηση και τον εκλεκτό της επικεφαλής πλέον του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής είναι άλλο και δεν κρύβεται. Με την προληπτική πιστωτική γραμμή μπορεί η χώρα να βγει μεθοδικά και με ασφάλεια από τα μνημόνια στις αγορές, αλλά δεν τους βολεύει κομματικά. Θα πρέπει να τηρήσουν κάποιες προϋποθέσεις στην οικονομική διαχείριση. Πώς θα πάμε σε εκλογές; Πώς θα μοιράσουμε κανένα μέρισμα, πώς θα μονιμοποιήσουμε καμιά τριανταριά χιλιάδες, πώς θα πάρουμε καμιά εικοσαριά χιλιάδες συμβασιούχους; Αυτή είναι ουσιαστικά η «απελευθέρωση από πολιτικές δεσμεύσεις». Ένας οικονομικός εκτροχιασμός με στόχο την κομματική επιβίωση ενόψει εκλογών.

Η επιλογή της κομματικής επιβίωσης σε βάρος της επιβίωσης και της ανόρθωσης της χώρας είναι ανήθικη. Είναι όμως παράλληλα και αφελής. Η καθημερινή επιτήρηση των αγορών και των ιδιωτών δανειστών είναι πιο σκληρή, καθημερινή και κυρίως προληπτική. Τα επιτόκια ανεβαίνουν αυτόματα ακόμη και με μια δήλωση που δεν τους αρέσει. Σύντομα με μια τέτοια πολιτική θα κινδυνεύσουμε να ζήσουμε ένα νέο 2010 με απαγορευτικά επιτόκια.

Επίσης αφελές είναι να πιστεύει ο κ. Κουτεντάκης και η κυβέρνηση ότι χωρίς πιστωτική γραμμή δεν θα υπάρχει αυστηρή εποπτεία. Δεν υπάρχει για παράδειγμα καμία περίπτωση να δοθεί η οποιαδήποτε ελάφρυνση χρέους χωρίς όρους και εποπτεία. Επομένως αυτό που θα έχουν πετύχει με αυτή την εμμονή τους θα είναι: και να είναι η χώρα σε καθεστώς επιτήρησης και χωρίς την πιστωτική προστασία σε περίπτωση ανόδου των επιτοκίων.

Ένα ακόμη αυτογκόλ, δηλαδή, ανθρώπων που δείχνουν τεράστια αδυναμία να μαθαίνουν από τα καταστροφικά λάθη τους. Μόνο που αυτή τη φορά μπορούν να αποδειχτούν εντελώς μοιραία διότι η Ευρώπη αλλάζει ραγδαία και δεν πρόκειται να υπάρξουν κοινοβούλια που θα ψηφίσουν νέα προγράμματα διάσωσης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News