Οποιος έχει παρακολουθήσει όλες τις συνεδριάσεις της Βουλής για την σύσταση Εξεταστικών ή και Προανακριτικών Επιτροπών σε υποθέσεις σκανδάλων, στις οποίες ενεπλάκησαν πολιτικά πρόσωπα, ίσως είναι η πρώτη φορά σήμερα που δεν θα δυσκολευθεί να βγάλει αμέσως συμπεράσματα.

Χωρίς, λοιπόν, φιοριτούρες παραθέτω τέσσερα τέτοια συμπεράσματα για τη σημερινή υπόθεση:

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ: Η υπόθεση της Novartis (και ευρύτερα της φαρμακευτικής δαπάνης) αποτελεί σκάνδαλο, ομολογημένο πλέον από όλους. Η εκτίναξη της φαρμακευτικής δαπάνης στη δεκαετία του 2000 και ειδικά την περίοδο 2004-2009 ξεπέρασε κάθε όριο, ελληνικό και ευρωπαϊκό.

Αυτό αποτελεί αντικειμενικό στοιχείο γενικώς παραδεκτό. Η δικογραφία που έφτασε στη Βουλή περιλαμβάνει στοιχεία για ευνοϊκή μεταχείριση της υπό έλεγχο εταιρείας. Αυτό, όμως, είναι θέμα προς έρευνα και απόδειξη, διότι άλλα ισχυρίζονται οι κατήγοροι και άλλα οι υπό κατηγορίαν πολιτικοί.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: Παρά την καθολική παραδοχή ότι το σκάνδαλο είναι υπαρκτό, κανένα πολιτικό πρόσωπο δεν έχει αναλάβει μέχρι στιγμής καμιά ευθύνη. Εννοούμε πολιτική ευθύνη, διότι η ποινική θα ερευνηθεί (αν ερευνηθεί…) από την Επιτροπή της Βουλής και τους ανακριτές της τακτικής δικαιοσύνης. Μόνο ο Δ. Αβραμόπουλος-φυσικά χωρίς να παραδεχθεί ότι διέπραξε κάτι επιλήψιμο- είπε ότι οι ενέργειές του (αγορά εμβολίων και μοριακός έλεγχος του αίματος) έγιναν με απόλυτη κάλυψη του τότε πρωθυπουργού (Κ. Καραμανλή) και της τότε Κυβερνητικής Επιτροπής (μόνος του ανέφερε ότι σ’ αυτήν μετείχε ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως υπουργός Εσωτερικών (εδώ). Περιέργως (;) για την περίοδο που η φαρμακευτική δαπάνη έφτασε σε ανώτατο επίπεδο εμπλέκεται μόνο ένα πρόσωπο (Αβραμόπουλος).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ: Η εμπλοκή ορισμένων από τα δέκα πολιτικά πρόσωπα είναι φανερό ότι δεν δικαιολογείται. Τα στοιχεία είναι αναιμικά. Κανονικά οι βουλευτές της πλειοψηφίας, που ψήφισαν τα ξημερώματα, έπρεπε να τους αφήσουν απέξω. Θα ήταν μια σαφής ένδειξη ότι η πλειοψηφία απορρίπτει την πτυχή του (πιθανού) «στησίματος» στην υπόθεση Novartis. Με βάση τη δικογραφία, αλλά και όσα ακούστηκαν όλη τη μέρα χτες στη Βουλή, μόνο όσοι διατέλεσαν υπουργοί Υγείας και είχαν άμεση εμπλοκή με την φαρμακευτική δαπάνη δικαιολογείται να γίνουν αντικείμενο ποινικής έρευνας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ: Στην υπόθεση αυτή ενυπάρχουν δύο πτυχές: και το σκάνδαλο και η σκευωρία για ορισμένα από τα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Το είπε σωστά η κυρία Γεννηματά. Το επιβεβαιώνουν τα μέχρι στιγμής ανύπαρκτα ή αναιμικά στοιχεία για τα πρόσωπα αυτά. Το επιβεβαιώνει η πείρα του παρελθόντος (εδώ).

Οι βουλευτές της πλειοψηφίας ακολούθησαν την κομματική γραμμή, όπως συνήθως συμβαίνει. Και με την ψήφο τους τούς τσουβάλιασαν όλους. Οι μικρές διαφοροποιήσεις στην ψηφοφορία τουλάχιστον για δύο πρόσωπα(Σαλμάς και Πικραμένος), τα οποία πάντως παραπέμπονται, επιβεβαιώνουν τις αμφιβολίες που υπάρχουν. Αν ψήφιζαν μόνο κατά συνείδηση, θα εξαιρούσαν όσους ολοφάνερα δεν έχουν εμπλοκή. Ετσι θα επιβεβαίωναν ότι υπάρχει μόνο σκάνδαλο και όχι (και) σκευωρία.

Αν η επισήμανση αυτή είναι σωστή, θα αποδειχθεί σχετικά σύντομα. Είτε η υπόθεση μείνει στην αρμοδιότητα της Βουλής είτε μόνο ένα μέρος της επιστραφεί στους τακτικούς δικαστές.Διότι στο τέλος καμία παραπομπή σε Ειδικό Δικαστήριο (αν αυτό γίνει) ή καμία δίκη σε τακτικό δικαστήριο δεν θα μπορέσει να γίνει χωρίς τις αποχρώσες ενδείξεις που απαιτεί ο νόμος.
Τότε, αν ποτέ φτάσουμε εκεί, θα απαντηθεί με βεβαιότητα και το βασικό ερώτημα: ήταν (είναι) μόνο σκάνδαλο χωρίς εμπλοκή πολιτικών ή και πολιτική σκευωρία;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News