Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέθεσε λοιπόν εκ νέου στη Βουλή την πρόταση για τη δυνατότητα των Ελλήνων του εξωτερικού να ψηφίζουν στον τόπο διαμονής τους. Σύμφωνα με το σχέδιο, η ψήφος των πολιτών που είναι ήδη εγγεγραμμένοι στα δημοτολόγια και ζουν στο εξωτερικό, θα προσμετράται στα ψηφοδέλτια Επικρατείας των κομμάτων, δηλαδή, πρακτικά, η επίπτωση τους στη μεταβολή των συσχετισμών θα είναι «περιορισμένη».

Βέβαια θα μπορούσε να υιοθετηθεί και η πρακτική των Γάλλων που έχουν συγκεκριμένες έδρες εκπροσώπησης των αποδήμων αλλά, εντάξει, μιλάμε για μεγάλη χώρα με υπερπόντιες κτήσεις όπως τη Γουινέα που αποτελεί έδαφος της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη Λατινική Αμερική κ.λπ.

Εχει ελπίδες αυτή η πρόταση του κ. Μητσοτάκη; Για να μην το κουράζουμε, όσες είχε και η προηγούμενη που κατατέθηκε, πάλι από τον πρόεδρο της ΝΔ, πριν από 18 μήνες.

Ομως όταν επιδεικνύεις ως αρχηγός της αντιπολίτευσης τόσο έντονη διάθεση, οφείλεις, ως Πρωθυπουργός μετά από λίγο καιρό, να βάλεις το μέτρο στις προγραμματικές σου δηλώσεις και να το υλοποιήσεις το ταχύτερο δυνατόν. Το θέμα είναι αν, πράγματι, η ψήφος των ομογενών είναι αποδεκτή από τον πολιτικό κόσμο, το πολιτικό σύστημα αλλά και από την κοινωνία.

Μεταξύ μας οι πολιτικοί δεν θα πετάξουν και τη σκούφια τους στον αέρα.

Πρώτον επειδή το εκλογικό σώμα του εξωτερικού δεν είναι εύκολα προσβάσιμο, δεν συνδιαλέγεται με ρουσφέτια, δεν ακούει πρόσκαιρες υποσχέσεις. Το κατάλαβε και ο Αλέξης στο Σικάγο.

Δεύτερον, επειδή οι εκλογείς της Διασποράς θα ψηφίζουν μόνο τις δύο βασικές προτάσεις εξουσίας, αποφεύγοντας ψήφο διαμαρτυρίας προς μικρά κόμματα.

Τρίτον -και αυτό το ξέρουν καλά στον ΣΥΡΙΖΑ- είναι μάλλον δύσκολο να ψηφίσουν Aριστερά. Ούτως ή άλλως εκείνοι που ζουν σε χώρες του δυτικού κόσμου θα ήταν σήμερα πιο φιλικοί προς τη Νέα Δημοκρατία. Συνεπώς ναι, είναι προς το συμφέρον της Νέας Δημοκρατίας η υποστήριξη της ψήφου των αποδήμων. Σήμερα. Γιατί αύριο μπορεί να μην είναι.

Ας υποθέσουμε τώρα ότι παρέχεται στους απόδημους η δυνατότητα ψήφου στον τόπο διαμονής τους. Πίσω στην πατρίδα θα ξεκινήσει το γνωστό debate: είναι σωστό να αποφασίζει για τις τύχες της χώρας κάποιος που δεν ζει εδώ και δεν διατηρεί οικονομικά συμφέροντα; Μήπως θα έπρεπε να ψηφίζουν μόνο όσοι έχουν ενεργό ΑΦΜ; Αλλά αν συμβεί αυτό, δεν καταστρατηγείται το συνταγματικό δικαίωμα της ψήφου που, αυτομάτως, χορηγείται από την εγγραφή στα δημοτολόγια; Μετά, βέβαια, θα προκύψουν και άλλα ζητήματα όπως, για παράδειγμα, η ανισότητα στη δυνατότητα πρόσβασης σε κάλπη. Αυτός που ζει στη Δυτική Ευρώπη θα ψηφίσει πιο εύκολα από εκείνον που ζει στην αμερικανική ήπειρο. Υπάρχει φυσικά και η επιστολική ψήφος, αλλά στην Ελλάδα ζούμε, κάθε φορά θα σέρνονται φήμες για αλλοίωση της.

Η συζήτηση είναι τεράστια και ο πολιτικός κόσμος αποφεύγει να τη βάλει στα σοβαρά στο τραπέζι. Δεν έχουμε καν μία αντικειμενική εκτίμηση για το μέγεθος του εν δυνάμει εκλογικού σώματος που θα πήγαινε στην κάλπη ή θα ταχυδρομούσε ψήφο. Λέμε αορίστως ότι οι απόδημοι θα βελτίωναν την ποιότητα του εκλογικού μας σώματος, έχοντας κατά νου τις διαρροές επιστημονικού δυναμικού που σημειώθηκαν τα τελευταία χρόνια. Ομως, ας πούμε, πόσοι είναι αυτοί σε σχέση με εκείνους που ψήφισαν Τραμπ; Ωστόσο το θέμα μας δεν είναι τι ψηφίζουν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά το αν πρέπει να ψηφίζουν στην πρώτη πατρίδα. Και αν πράγματι τους θέλουμε δίπλα μας, οφείλουμε να το συζητήσουμε μαζί τους και μεταξύ μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News