Εχω μία αίσθηση -που εδώ και τρία, σχεδόν, χρόνια μοιάζει να επιβεβαιώνεται- ότι ο μόνος λόγος που ανατέθηκε το υπουργείο Τουρισμού στην Ελενα Κουντουρά ήταν έτσι, για να σκάσει η προκάτοχός της, η εντυπωσιακή Ολγα Κεφαλογιάννη. Και όλοι οι φιλελέδες που πιστεύουν ότι το γυναικείο πρότυπο σε αυτό το ακροδεξιοαριστερό υβρίδιο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κινείται αποκλειστικά μεταξύ γυναίκας-δεσμοφύλακα, Ελένης Λουκά και Τζον Μπον Τζόβι των eighties.

Ωραιότατη και κομψότατη λοιπόν, με τον αέρα της διεθνούς καριέρας της στο μόντελινγκ, η κυρία Κουντουρά ανέλαβε ένα υπουργείο όπου η επιτυχία μετριέται σε «κεφάλια». (Να θυμίσω απλώς ότι και ο Αρης Σπηλιωτόπουλος είχε θεωρηθεί επιτυχημένος υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης). Ας πούμε ένα όχι εύκολο αλλά, κατά κάποιον τρόπο, «βελούδινο» υπουργείο που δεν έχει σκληρές κόντρες και δεν δημιουργεί (πολλούς) εχθρούς. Φίλοι για πάντα λοιπόν και αγάπη μόνο για την κυρία Κουντουρά που φαίνεται ότι τα πήγε πολύ καλά με τους αριθμούς. Τουλάχιστον όσο με την καλοκουρεμένη φράντζα της, τα κομψά σακάκια της και το αστραφτερό της χαμόγελο – τα βασικά επικοινωνιακά της ατού.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι, προφυλαγμένη από την καθημερινή φθορά της πολιτικής, η κυρία Κουντουρά διατήρησε την αθωότητά της. Εξ ου και ήταν τόσο ενθουσιασμένη το Σάββατο το πρωί στην εκπομπή του Γιώργου Αυτιά, με όλα αυτά τα θαυμάσια που (λέει ότι) συμβαίνουν στην χώρα μας. Παραήταν ενθουσιασμένη όμως ώστε να μην φαίνεται σκόπιμος αυτός ο ενθουσιασμός. Σαν να βρισκόταν σε ζωντανή σύνδεση με την Νέβερλαντ. Η Τίνκερμπελ της Μεσογείου. Αφού μιλούσε και νόμιζα ότι άκουγα τις εκρήξεις. Μην πάει ο νους σας στο κακό, μιλάω για τις εκρήξεις στην ανάπτυξη, στην κοινωνική μέριμνα, στην προστασία των ανίσχυρων, στην αύξηση της απασχόλησης, στα πάντα όλα που έχει καταφέρει «η κυβέρνηση ΜΑΣ» όπως επαναλάμβανε με στόμφο η κυρία Κουντουρά. Μπαμ από ‘δω, μπουμ από ‘κει, φοβήθηκα μην με πάρουν τα σκάγια. Δεν την αντέχω αυτήν την εθνική ευτυχία νομίζω.

Δεν πα’ να της έλεγε ο δημοσιογράφος για περικοπές, για μισθούς των 350 ευρώ. Η κυρία Κουντουρά του αντέτεινε αυτό το ακλόνητο επιχείρημα όλων των συριζανελιτών: «Μα ελάτε τώρα! Σώσαμε τη χώρα που την είχαν ρίξει στο γκρεμό οι προηγούμενοι». Οταν αυτό λέγεται με ένα τόσο πλατύ χαμόγελο σαν της υπουργού Τουρισμού -σαν ξεπατικωμένο από προπαγανδιστικές αφίσες του υπαρκτού σοσιαλισμού, αυτές με τις χαρούμενες εργάτριες- οι μέρες είναι ηλιόλουστες στην Χώρα του Ποτέ.

Δυό τρεις φορές μόνο σκοτείνιασε το πρόσωπό της. Την μία όταν άκουσε ότι υπουργοί της «Κυβέρνησής ΤΟΥΣ» έχουν κόψει συντάξεις. Α πα πα πα. Οι Σαμαροβανιζέλοι τις κόψανε. Εμείς μια χαρά τις είχαμε, λιγάκι στο πλύσιμο μπήκαν γιατί τις βάλαμε στους 50 βαθμούς. Αν τις τραβήξετε λίγο θα σας χωρέσουν. Και ξανασοβάρεψε, ίσως για να έχει κύρος, όταν αναφερόταν στη μεγάλη επιτυχία της «Κυβέρνησής ΤΟΥΣ». Σου λέει, επί των ημερών τους, οι άνθρωποι δεν ψάχνουν πια στα σκουπίδια για να φάνε. Δεν είναι επιτυχία αυτό;

Για να σοβαρευτούμε, όσο γίνεται. Η κυρία Κουντουρά βεβαίως και ξέρει ότι όσο έτρωγαν πριν από τα σκουπίδια τόσο τρώνε και τώρα. Λέει αυτά που λέει όμως διότι μοιάζει να μην έχει το πολιτικό ένστικτο να καταλάβει ότι το αφήγημα της «Κυβέρνησής ΤΟΥΣ» είναι πλέον σι θρου και τα κεφάλαια του φαίνονται ξεκάθαρα. Κεφάλαιο πρώτο: παγιώνουμε την εξαθλίωση για να μπορούμε να ελέγχουμε ένα μέρος του πληθυσμού. Κεφάλαιο δεύτερο: επικοινωνούμε ως επιτυχία την διαχείριση της εξαθλίωσης που οι ίδιοι παγιώσαμε…

Θα μου πείτε ότι εδώ άνθρωποι που είχαν αυτό το ένστικτο, το απώλεσαν προ πολλού. Πού να το βρει η ίδια που ίσως να μην το είχε και ποτέ; Στα σκουπίδια;

Παρακολουθώντας τη συνέντευξη της υπουργού, δύο συμπεράσματα έβγαλα. Οτι το θράσος, όταν ξεπεράσει κάποια όρια είναι μη αντιμετωπίσιμο. Και ότι η ιδέα «Ελένη Αυλωνίτου» κυκλοφορεί και σε μελαχρινό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News