Στην κυβέρνηση έκριναν ότι ο καλύτερος, σε όλη τη χώρα, για να αναλάβει πρόεδρος του κρατικοποιημένου Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης είναι ο Στέλιος Παππάς, παλαιό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και, όλως τυχαίως, πατέρας του υπουργού Νίκου Παππά.

Η σχετική ανακοίνωση έγινε από τον αρμόδιο υπουργό Χρήστο Σπίρτζη, ο οποίος από τη Θεσσαλονίκη, χωρίς καμία συστολή, χωρίς καν να κοκκινίσει, ενημέρωσε τον Τύπο για τη δεύτερη ευκαιρία καριέρας που δίδεται στον πατέρα του συναδέρφου του.

Ο Στέλιος Παππάς είναι οικονομολόγος και διετέλεσε συντονιστής του του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, τομέας που, όπως έχουμε δει, το κόμμα τα καταφέρνει μια χαρά. Επίσης άφησε έντονο το αποτύπωμά του στον αντιδικτατορικό αγώνα, κατά τη διάρκεια του οποίου αντιμετώπισε διώξεις. Εντάξει. Αυτά είναι ικανά να του δώσουν τιμές και το σεβασμό μας. Ομως πώς τον καθιστούν ικανό για να αναλάβει πρόεδρος του ΟΑΣΘ; Ο άνθρωπος είναι από τη Λαμία, ούτε καν από τη Θεσσαλονίκη, δεν έχει διοικητική εμπειρία και, αν μη τι άλλο, η μοναδική γνώση που έχει από δημόσιες συγκοινωνίες πρέπει να είναι η συχνότητα διέλευσης του λεωφορείου από τη γειτονιά του. Αλλά όλοι οι συνταξιούχοι, λίγο ως πολύ, ξέρουν κάθε πότε διέρχονται τα λεωφορεία από τον δρόμο τους.

Βέβαια, δεν διαφωνώ, η ιδιότητα του «ιστορικού στελέχους» τον καθιστά, για μερίδα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, ικανό να διοικήσει οτιδήποτε: από δημόσιο οργανισμό μέχρι υποβρύχιο, αν και τα ιστορικά στελέχη συνήθως προτιμούν γραφείο με τηλέφωνο παλαιού τύπου και γραμματέα να αφήνει πρωί-πρωί την «Αυγή», μαζί με το καφεδάκι. Επίσης είναι απολύτως βέβαιο ότι στα κομματικά και στα φιλικά μέσα του ΣΥΡΙΖΑ η κριτική στον διορισμό θα αντιμετωπιστεί με αφορισμούς του τύπου «βρήκαν ευκαιρία οι νεοφιλελεύθεροι να προσβάλλουν τους δημοκρατικούς αγώνες ενός ιστορικού στελέχους».

Η αλήθεια, βέβαια, είναι διαφορετική. Ο διορισμός του Στ. Παππά δίνει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ άλλη μία ευκαιρία να χαχανίσει στα μούτρα των κορόιδων, επιβεβαιώνοντας ότι, ναι, είναι σαν τους προηγούμενους, ίσως και χειρότεροι. Ο ένας διορίζει τον μπαμπά του, ο άλλος τον εξάδερφο του, η άλλη τον καλό της και πάει λέγοντας. Στέλνει, ασφαλώς, ένα μήνυμα και προς τον στελεχιακό κορμό, θυμίζοντας ότι οι κομματικές συναλλαγματικές εξοφλούνται, απλώς πρέπει να τηρηθεί και μία ιεραρχία. Πρώτα θα βολέψει ο Νίκος Παππάς τον πατέρα του και αργότερα θα έρθει η σειρά για τη θυγατέρα του μεσαίου στελέχους.

Υπάρχει, θα πείτε, το πρόβλημα της ασυνέπειας. Εχουν πει τόσα και τόσα περί οικογενειοκρατίας και νεποτισμού… Ε, και; Πλέον τα προσχήματα έχουν καταρρεύσει. Αντιλαμβανόμενοι το εφήμερο της παρουσίας τους, βάζουν ότι μπορούν στο σακούλι. Ξέρουν ότι ήταν για μία φορά και πως δεν πρόκειται να κρατήσει για πολύ ακόμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News