Υπάρχει τουλάχιστον μία ντουζίνα διαιτητών ποδοσφαίρου που, αφού κρέμασαν τη σφυρίχτρα, έπιασαν δουλειά σε ΠΑΕ. Και μιλάμε για μεγάλες μορφές του χώρου, από τον Κασναφέρη ως τον Μποροβήλο. Οι κακεντρεχείς θα πουν ότι είναι πολλοί περισσότεροι οι εν ενεργεία διαιτητές που εργάζονται σε ΠΑΕ, αλλά εγώ αυτό δεν το πιστεύω. Εχω απεριόριστη εμπιστοσύνη στην ελληνική διαιτησία.

Για ποιο λόγο, όμως, μία ΠΑΕ να μισθώνει τις υπηρεσίες ενός διαιτητή; Διότι ο διαιτητής, ενώ δεν παίζει μπάλα, ξέρει καλά πώς παίζεται το ποδόσφαιρο. Το κυριότερο: διατηρεί ένα άρτιο δίκτυο επαφών στον ευαίσθητο χώρο της διαιτησίας. Γνωρίζει τα πρόσωπα και τις αδυναμίες τους. Και μπορεί, ως πρώην συνάδελφος, να σηκώσει το τηλέφωνο και να πει δύο κουβέντες πριν από ένα παιχνίδι ή τρεις κουβέντες μετά το ματς. Ο παλαιός ύμνος της Καβάλας, περιγράφει με ευθύτητα τον κρίσιμο ρόλο της διαιτησίας: «Ο ΑΟΚ θέλει δόξα, το χρήμα αψηφά, με μία δίκαιη σφυρίχτρα, θα ανέβει πιο ψηλά». Ο ΑΟΚ ήταν η τελευταία ομάδα με την οποία ασχολήθηκε ο αξέχαστος Μάκης Ψωμιάδης.

Το ποδόσφαιρο, αν και πολύ πιο σοβαρή υπόθεση, διατηρεί εμφανείς αντιστοιχίες με την πολιτική. Αν το κόμματα είναι ΠΑΕ, τότε η εξουσία παίζεται σαν το πρωτάθλημα. Στο ποδόσφαιρο θέλεις να ελέγχεις τη διαιτησία. Στην πολιτική, σε ενδιαφέρει η Δικαιοσύνη.

Η Βασιλική Θάνου ανέλαβε επικεφαλής του Νομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού. Και επειδή λαμβάνει, δια νόμου, την υψηλότερη σύνταξη στη χώρα, θα κάνει τη δουλειά χωρίς αμοιβή. Εντάξει, δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία συνταξιούχος που αναζητεί απασχόληση για τη δύσκολη περίοδο της αποστρατείας. Κάποια άλλη θα πήγαινε εκδρομές σε μοναστήρια ή θα κέρδιζε προσκλήσεις από ραδιόφωνα και δεν θα έχανε μήτε συναυλία, μήτε παράσταση. Η κυρία Θάνου θα πηγαίνει στο Μαξίμου. Αν με τον κύριο Αλέκο Φλαμπουράρη βρουν άλλους δύο, θα κάνουν ωραίο καρέ για μπιρίμπα. Περνάει πιο εύκολα η ώρα.

Όμως ας είμαστε σοβαροί. Η κυρία Θάνου πάει στο Μαξίμου για να κάνει δουλειά. Δεν πρόκειται, βέβαια, να δίνει νομικές συμβουλές στον Πρωθυπουργό. Σιγά μην κάθεται ολόκληρη πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου να διαβάζει συμβάσεις έργων και τεχνικές λεπτομέρειες μνημονίων. Η κυρία Θάνου στέκεται δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα όπως στέκεται και ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, που από πρώην δικαστικός, βρέθηκε στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Και όπως πολύ σωστά υπενθυμίζει το Μαξίμου, ο Χαράλαμπος Αθανασίου παραιτήθηκε από εν ενεργεία Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, προκειμένου να μπει στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της Ν.Δ. επί Αντώνη Σαμαρά και εν συνεχεία να αναλάβει χρέη υπουργού Δικαιοσύνης.  Ο πρώην Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Παναγιώτης Πικραμμένος, ως εν ενεργεία δικαστικός λειτουργός την περίοδο 1991-1993 ήταν σύμβουλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ο Κωνσταντίνος Μενουδάκος, επίσης ως εν ενεργεία δικαστικός λειτουργός, υπήρξε Νομικός Σύμβουλος της κυβέρνησης Σημίτη.

Ετσι γίνονται αυτά τα πράγματα. Οι απόστρατοι αστυνομικοί γίνονται σεκιουριτάδες και οι συνταξιούχοι δικαστικοί μπλέκουν με την πολιτική. Και δεν εκτιμούν την ομορφιά που έχει ένα σταυρόλεξο κάτω από τον πλάτανο. Βέβαια όλες οι περιπτώσεις δεν μπορούν να συγκριθούν ευθέως με εκείνη της Βασιλικής Θάνου που, αφού δεν κατάφερε να παρατείνει τη θητεία της στον Αρειο Πάγο, πήγε στο Μαξίμου. Ας κατέβαινε και η ίδια υποψήφια, όπως ο Αθανασίου…

Τι είδους υπηρεσίες προσφέρουν όλοι αυτοί στην πολιτική; Ε, περίπου ίδιες με αυτές που προσφέρουν οι πρώην διαιτητές στις ΠΑΕ. Όταν κυκλοφορούν κασέτες με συνομιλίες από τον χώρο του ποδοσφαίρου, οι εμπλεκόμενοι παράγοντες συνήθως λένε ότι μίλησαν «για τα χρόνια πολλά» -και ας είναι Ιούλιος. Φανταστείτε ότι είστε δικαστικός, χειρίζεστε μία κρίσιμη υπόθεση και δέχεστε τηλεφώνημα κοινωνικής φύσεως, για τα χρόνια πολλά, από συνταξιούχο συνάδερφο σας που εργάζεται κοντά στον Πρωθυπουργό. Το μήνυμα θα μπορούσε να γίνει πιο σαφές μόνο αν σας το ζωγράφιζαν.

Αν η εξουσία είχε σώμα, τότε η Δικαιοσύνη θα ήταν το δεξί της χέρι. Και σε μία χώρα με ιδιαίτερα, βαλκανικά και συχνά τριτοκοσμικά πολιτικά ήθη, είναι λογικό να μαίνεται μία διαρκής και λυσσώδης μάχη, αν όχι για τον έλεγχο, τουλάχιστον για αποτελεσματική επιρροή στο χώρο της Δικαιοσύνης. Αυτό φυσικά πυροδοτεί συγκρούσεις. Όταν οι δικαστικοί εκδίδουν ανακοινώσεις για τις μαντινάδες υπουργών, το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό από όσο δείχνει. Ο πολίτης δεν διακρίνει, απλώς, σημεία επί των οποίων εφάπτονται οι δύο εξουσίες, παρακολουθεί μία σύγκρουση στα θεμέλια του πολιτεύματος. Και η βασική ευθύνη ανήκει, πρωτίστως, στη βουλιμία της πολιτικής και δευτερευόντως στην προθυμία της Δικαιοσύνης.

Με την είσοδο της στο Μαξίμου, η κυρία Βασιλική Θάνου, μάλλον δικαιώνει την κριτική που δέχθηκε κατά την άσκηση των καθηκόντων της. Και όχι, δεν έχει καμία σχέση με τους άλλους συναδέλφους της, ειδικά με τον Αθανασίου που, αν μη τι άλλο, παραιτήθηκε και έθεσε υποψηφιότητα. Η περίπτωση της κυρίας Θάνου είναι μοναδική, λόγω της θέσης που κατείχε. Ναι, τελικά απεδείχθη και εμπράκτως, απροσχημάτιστα, ότι είναι πολύ κοντά στην κυβέρνηση και στον Πρωθυπουργό. Συμφωνεί, άραγε, με τον Παύλο Πολάκη και τον Αλέξη Τσίπρα για τα «θεσμικά εμπόδια» που θέτει η Δικαιοσύνη στο κυβερνητικό έργο;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News