Τα Λατινικά καταργήθηκαν από τις Πανελλήνιες. Πρόβλημα. Θα έρθει η συμφωνία για το Μακεδονικό στη Βουλή, θα πει ο Τσίπρας ότι είναι erga omnes και τα παιδιά μας δεν θα ξέρουν τι εννοεί ο Πρωθυπουργός.

Διότι στη Βουλή θα γίνει χαμός, δυστυχώς με πολλές ad hominem αναφορές. Ο Μητσοτάκης θα ισχυριστεί ότι οι γείτονες πέτυχαν de facto αναγνώριση γλώσσας και εθνότητας, πλην όμως θα πεταχτεί ο Καμμένος και θα παρατηρήσει ότι σημασία έχει η de jure διευθέτηση του θέματος, μέσα από την κύρωση της συμφωνίας. Ο Βενιζέλος θα γελάσει και θα περιγράψει τις οβιδιακές μεταμορφώσεις της κυβέρνησης. «Alea jacta est, o κύβος ερρίφθη», θα πει ο Κοτζιάς και έξω από τη Βουλή θα συγκεντρωθεί ο Ρουβίκωνας.

Αυτό ήταν. Λατινικά μόνο στον Αστερίξ. Deliriant isti Romani. Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι. Και οι Ελληνες δεν πάνε πίσω*.

Τηλεφωνώ και γράφω σε φιλολόγους επί του θέματος. Δεν έχουν όλοι την ίδια άποψη. «Είναι δυνατόν να μπαίνεις στη Νομική και, κυρίως, στη Φιλοσοφική, χωρίς Λατινικά; Είναι και ένα εφόδιο που θα σε βοηθήσει αν αποφασίσεις να μάθεις λατινογενείς γλώσσες, μαζί με τα αρχαία ελληνικά συνθέτουν την εκφραστική βάση του δυτικού πολιτισμού». Κάποιοι μου λένε ότι στην πραγματικότητα τα παιδιά δεν διδάσκονται λατινικά, αλλά αποστηθίζουν λατινικά μέσω συγκεκριμένου αριθμού κειμένων. «Το μάθημα είναι μονολιθικό, αδιάφορο, ένας τυφλοσούρτης. Η διδασκαλία γίνεται με τέτοιον τρόπο ώστε το μυαλό αρχίζει και διαγράφει στοιχεία μετά το πέρας των εξετάσεων».

Η ΟΛΜΕ ήρθε και το εξήγησε πολύ πιο απλά: παράγουμε περισσότερους κοινωνιολόγους και λιγότερους φιλόλογους. Συνεπώς το υπουργείο Παιδείας υποχρεώθηκε να προσαρμόσει το διδακτικό αντικείμενο πάνω στα μεγέθη του διαθέσιμου εκπαιδευτικού προσωπικού. Δύναται επίσης να ισχυριστεί ότι η Κοινωνιολογία, ως ένα μάθημα που πατά στον σύγχρονο κόσμο, ενδεχομένως να διεγείρει περισσότερα ερεθίσματα στα παιδιά. Ψηφίζουν από τα 17, ας έχουν την ευκαιρία να πολιτικολογήσουν, έστω περιφερειακά, συζητώντας για τους μηχανισμούς που θέτουν σε λειτουργία τον σύγχρονο κόσμο. Αφήστε που με την Κοινωνιολογία θα μπορεί, επιτέλους, το υπουργείο να βάλει και κανένα θέμα για την πάλη των τάξεων και τη δυναμική των κοινωνικών ανισοτήτων.

Βέβαια είτε πρόκειται για Λατινικά, είτε για Κοινωνιολογία, οι μαθητές θα προσέλθουν στην εξέταση ως παπαγάλοι έτοιμοι να μιλήσουν πάνω στο κλαδί τους. Πολλά δε νεανικά μυαλά θα επεξεργαστούν τις πληροφορίες της Κοινωνιολογίας υιοθετώντας το δυαδικό σύστημα του υπολογιστή -θα βλέπουν μόνο γράμματα και λέξεις, προτάσεις που συνθέτουν παραγράφους και, σε μεγαλύτερη κλίμακα, κεφάλαια. Ετσι θα μάθαιναν και Λατινικά. Και ενώ καλούνται να μελετήσουν σαν υπολογιστές, το σχολείο δεν τους παρέχει καμία ουσιαστική γνώση για τον ψηφιακό κόσμο. Η σχετική διδασκαλία είναι για γέλια, μιλάει στα παιδιά για τις δισκέτες ως αποθηκευτικά μέσα πληροφορίας.

Αυτό που μένει στο τέλος δεν είναι ούτε ικανοποίηση, ούτε δυσθυμία. Μένει ένα σήκωμα των ώμων. Ποιος περιμένει πια να πάρει γνώση στο σχολείο; Θα είναι τυχερός αν πάρει το κίνητρο για να την αναζητήσει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News